Kalyan 1952 06 Ank 04

SR No.: 539102
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1952
Total Pages: 50
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 11 MB

Page 15

We
કરી
I
wwwwwwww હું લક્ષ્મી નું { વ શી ક રણુ
રહી
શ્રી જયભિખુ
સુંદર સાધારણ સ્થિતિને માણસ હતો. મધ્યમ બીજા ભાઈબંધ નાટક-ચેટક જોવા જતા, એમાં વર્ગના માણસો જેવી રીતે જીવે એવી રીતે એ કરક- ઠીક ઠીક પૈસા ભાંગતા. સુંદર કહે : “ભાઇ, મારા સરથી જીવતે. એક દુકાનમાં નોકરી કરતો. ટુંકે પગાર જેવી સ્થિતિવાળાને એ ન પાલવે. મન થાય તે હિતે. બચ્ચરવાળ માણસ હતું. જેટલો પગાર મળે ભજન-ભાવમાં જઈ આવું છું. બાકી ધરનું નાટક એટલે ઘેર લઈ જતે.
ક્યાં ઓછું છે, તે બહાર જોવા જઈએ. પગારને દિવસે બીજા નોકરે રૂપીયો રડે ખાણી
કોઈવાર આડોશી-પાડોશી માંદા પડતા તે. પીણીમાં ભાંગતા પણ સુંદરતે એક દોઢિયું પણ ન દાક્તરને તેડાવતા, દવાના બાટલા ભરી લાવતા, ખર્ચ તે. બીજા નોકરો પાન-બીડીનું ખર્ચ રાખતા,
નીતીન ખ રાખતા. પીચકારીઓ લેતા. બરફ, મોસંબી, દાડમ ખાતા. સુંદરને એવા ખર્ચથી નફરત હતી.
નેકરીની બેના બદલે બાર દિવસની રજા લેતા. નવરા
પડયા રહેતા. ગંજીફા ફટતા અને આમ ખોટા ખર્ચા એ કહે ભાઈ, એ ખોટનો ધંધ.. એક તો
કરવામાં એ ગૃહસ્થાઈ માનતા. દાક્તરને ઘેર તેડવામાં દાંત બગાડવા ને કાળજું કરવું ઉપરથી પૈસા મટાઈ લેખતા. આપવા, આવું અક્કલ વગરનું કામ કરવાની મારા
સુંદર આમ ઓછું ખાનારો હતે, એટલે માં ગુરુએ ના કહી છે.
ન પડત. ક્યારેક માંદો પડતો તે લાંધણ ખેંચી વેને હંમેશને માટે સલામી કરતે તારે
કાઢો. એ કહેત કે ઉપવાસ એતો રોગને ભગાડવાની
- કંચી છે. કોઈવાર દવાની જરૂર પડે તે સુદર્શનની આત્મા, મુકિત પંથની મંઝિલે પહોંચીને
ફાકી લઈ લેત. તાવ કયારેક ન ઊતરે તે એક અનંતા શાશ્વત સુખને અધિકારી બનશે.
આનાનું કાયદાનનું પડીકું લઈ આવતો, અને ઝટ આટલું સમજ્યા પછી શા માટે તારે સારે થઈ જતો. રજાબજાની વાત કેવી ? લોકે અમૂલ્ય વખત ગુમાવે છે ? કાળને પંજો મશ્કરી કરત્તા, કે જેમ ભૂંડાથી ભૂત ભાગે એમ
સુંદરથી રોગ ભાગે છે. મૂજીને ત્યાં તાવ પણ શા ફેલાય તે પહેલાં જ જ્ઞાનામૃતનાં ઝરણામાંથી
સ્વાદ સારૂ રહે ! નિમલ જલનું પાન અત્યારથી જ શરૂ કરી અને સ્વાભાવિક છે, કે આવા માણસની પાસે દે! તારો જય નિશ્ચિત છે.
ડી ઘણી મૂડી તે થાય જ ને ? એના દેરત-દા