Page Text
________________
સાધ્વી શિરોમણિ ચંદનબાળા _શ્રી મનવંતરાય મણીલાલ શાહ મધ્યાહને એ સમય હતો, બળતી બપોરને તેમણે તે અભિગ્રહ ધાર્યો છે, કે “જેના પગમાં
| તાપ, ઝાડ પર બેઠેલું પક્ષી પણ તરફડીને લોખંડની બેડી હેય. મસ્તક મુડેલ હોય, ત્રણ ઉપડું પડે તે હતે.
વાસ થયા હોય, રૂદન કરતી હોય, રાજાની પુત્રી હોવા એક ગીશ્વર આવા સમયે ચાલ્યા જાય છે કે
છતાં કર્મવશ દાસી બની હોય, એક પગ ઉંબરા બહાર રાજ્યમાર્ગે ખુલ્લા પગે. તેજને એ અંબાર ! કરૂણાની
અને એક પગ અંદર હોય તે સ્થિતિમાં, ભેજનને અવમુતિ ! કામદેવનું સાક્ષાત સ્વરૂપ ! જાણે આદિયકમાર સર વ્યતીત થયા પછી સૂપડાના ખૂણામાંથી અડદના પૃથ્વી પર ફરવા નીકળ્યો ! નથી એને પોતાના શરી. બાકુલા જો તે સ્ત્રી અને વહેરાવે તે મારે પારણું કરવું.” રની મમતા. નથી એને મન સુખ અને દુઃખ નથી અહહ ! કેટલો છે આ દુષ્કર અભિગ્રહ ! એને આરામ કે થાક. તેનું ધ્યેય સંસારની પેલે પાર કયાંથી રખાય આવી અશક્ય સિદ્ધિની આશા ? કેવી કઈ અલૌકિક વસ્તુ પ્રાપ્ત કરવા તરફ છે. હજારો રીતે મળી શકે આ બધા પ્રસંગે ? પરંતુ કર્મદળને લોકોની મીટ મહાત્મા પ્રત્યે મંડાઈ છે, લાખ અને ચૂરવા તત્પર થયેલા ભગવાન વીરને તે કોઈ અશક્ય કોટયાધિપતિઓ પણ તેમની પાછળ વિનવતા ચાલ્યા વસ્તુ લાગી જ ન હતી. તેમને તે પોતાના માર્ગે જાય છે. સામાન્ય માણસોને દુઃખ થાય છે, લાગતા- ડગ ભરવાના હતા. કવિએ ગાયું, વળગતાઓને આઘાત પહોંચે છે, ભક્તગણે ચોધાર સહેતા પરિસહ અતિ દુઃખકાર, આંસુડે રડી લે છે. તે યોગીશ્વર નથી લેતા કેઇના ઘેરથી
અભિગ્રહ ધારે વિવિધ પ્રકાર; આહાર કે નથી લેતા પાણી. કોઈને ઘરમાં દિવ્ય. પ્રકાશ પાથરતા તેઓ પ્રવેશ પામે, પરંતુ તે જ ક્ષણે તે
કમ ખપાવે રે સમ્યગ ભાવથી રે. તેજસ્વી મુખડું આહાર લીધા વગર પાછું ફરે. કોણ
ઓહો ! કર્મરિપુની સામેની જ આ લડાઈ ! જાણે કેટલાય વખતથી તેમણે આહાર લીધો નથી. તેની સામે જ આ મોરચો ! ! અરે દુષ્ટ, કર્મ તું આ અરે ! તેમણે દુઃખો પણ સહન કરેલાં છે. અનેક અનંત શક્તિના ભંડાર ધણુ ભગવાન શ્રી મહાવીરની સામે વેળા તે ઇન્દ્ર મહારાજ સ્વયં પણ ઉતરીને તેમની તોફાન કરવાં રહેવા દે ! તાકાત નથી તારી કે તેને સાથે રહી તેમના ઉપસર્ગો હરણ કરવા તેમણે પ્રાર્થેલા. અતુલ બળ સામે ક્ષણ માત્ર પણ તું ઉભો રહી શકે ? ઘણુ વખત તે મૃત્યુના મુખમાં પડાય એટલા ગાઢ . ઉપસર્ગો પણ તેમણે સહેલા. જ્યારે ઇન્દ્ર મહારાજા સેવાનો લાભ લેવા પ્રાર્થતા ત્યારે,
ચંપાનગરીને રાજા દધિવાહન અને ધારિણી તેની
સ્ત્રી. રૂપનો ભંડાર વસુમતી-ચંદનબાળા તેની પુત્રી. અન્ય બળે અરિહંત નવ, ચાહે કેવળજ્ઞાન, કૌશાંબીના શતાનિક રાજાને વૈરને લીધે તેની સાથે એમ કહીને વિચરતા, અવની ૫૨ ભગવાન, સંગ્રામ થશે. દધિવાહન હાર્યો, તેની મહાન ધાર્મિક
શેના માટે હશે આ સાધના ? કઈ સિદ્ધિએ તેમને સ્ત્રી ધારિણી અને તેથી સવાઈ ધાર્મિક ભાવનાથી લલચાવ્યા છે ? શું છે એમનામાં, કે જેથી ઇન્દ્ર રંગાયેલ પુત્રી ચંદનબાલા દુશ્મનોના હાથમાં સપડાઈ. મહારાજા અને લોકો તેમની સેવા ઉઠાવવા તૈયાર નારીનાં ભૂષણ શીલને ખાતર ધારિણીએ રસ્તામાં જ થાય? પિતાની ઇચ્છિત સિદ્ધિની શક્યતા પામવા આપઘાત કર્યો. ધન્ય નારી!! પરતુ ચંદનબાળા એક બસ તે ગીશ્વર આમને આમ વગર આહારે ચાલ્યા સુભટના હાથમાં સપડાઈ. દ્રવ્ય લોભી સુભટે તેને જ જાય છે!
વેચવા બજારમાં આણી. રે દુષ્ટ કર્મ ! તું આવી કેણ હશે એ ?
સાધ્વી સ્ત્રીઓની પણ આકરી કસોટી કરે છે. એ.એ તે આપણે માનનીય, વંદનીય અને પૂજનીય વેશ્યાએ તેને ખરીદી, પરંતુ ધર્મના પ્રભાવે ચરમ તીર્થંકર ભગવાન શ્રી મહાવીર પરમાત્મા વેશ્યાની દુર્દશા થઈ અને ત્યાંથી ચંદનબાળા મહાન
| SR No. | 539090 |
| Book Title | Kalyan 1951 06 Ank 04 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1951 |
| Total Pages | 46 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 11 MB |