________________
ખંડ: 8:
૫૫
સત્ત્વની અપેક્ષા પ્રથમ રહે છે. ગમે તેટલા સારા બિછાને બેસવા જતાં પણ ખાટલાના પાયા જોઈને બેસનારા આપણા પૂર્વજો કાંઈ મૂર્ખ નહતા!
પળ–સ્થળ ને જીવનની સાત્ત્વિકતાનું ઐકય આ મૃત્યુ લેકે અવશ્ય અમરલોકની ઈમારત ચણું શકે. આપણે અમરતાના વારસદાર છીએ. સવેળા જાગૃત થવાની જરૂર આપણે ખરી કે નહિ ?
વિદ્યા : જીવનને સંસ્કાર
શ્રી સેમચંદ શાહ [[ બે મિત્રોની મિત્રાચારી ગાઢ છે. બંનેના હૃદયમાં વિચારભેદ છે પણ મનભેદ નથી. એકાએક રસ્તામાં એક વખતે ભેગા થાય છે અને નવનીત પૂછે છે ] નવનીત:-મિત્ર તારા હાથમાં આ રૂપાળી શીશી શેની છે ?
વિનોદ:–અત્યારે જ હું બજારમાંથી અત્તરની શીશી ખરીદત આવ્યો છું.
નવનીત –લાવ જોઈએ. [ હાથમાં લઈ જુવે છે અને બોલે છે ] અત્તર બહુ ઊંચું લાગે છે. કેટલી કિંમત આપવી પડી છે ? વિનાદ –એક શીશીના રૂા. બાર આપ્યા છે.
નવનીત –આપ ગર્ભ શ્રીમંત છે એટલે આવા ભેગવિલાસો પાછળ પૈસા ખર્ચવા પાલવે પણ જીવનને તેવા ભેગવિલાસની પાછળ ઘસડવું તે માણસાઈને ગુણ નથી.
વિદ–બંધુ! તને આધુનિક જમાનાની પૂરી પિછાન નથી.' આજે તે ભેગવિલાસો જેટલા ઉંચા એટલે જ માણસ આગળ પડતો ગણાય છે. જેને ! પેલે સુરેશ ભણ્યો છે ઘણું પણ તેના જીવનમાં વધુ પડતી સાદાઈ અને સરળતાએ સમાજમાં તેને આગળ આવવા દીધો નથી. - ભલે! હું ભણવામાં ઢ છું. પણ પૈસાના જોરે અને મારા બાદશાહી જીવનના પ્રતાપે જ્યાં ત્યાં માન પામી શકું છું.
