________________
કલ્યાણ : - પાપ કરતી વેળાયે કરનાર આત્માઓ હસી-હસીને મેજ કરતા કરે છે. એમને એ ખબર નથી હોતી કે ભેગવવાના અવસરે એ કર્મો–પાપે, ઘણી વિચિત્ર રીતે ઉદયમાં આવીને ભગવાઈ જાય છે કે તે વેળા રહમજુ શાણા ગણાતાઓની મતિ પણ મૂઝાઈ જાય છે. તે સમય એ હેય છે કે, ચેતવાને કે પશ્ચાત્તાપને માટે ઘણું મોડું થઈ ગયું હોય છે.
ફરી એકાદ અવર જૈન શ્રમણ નિર્ચ, કપિલના મકાનમાં વસતિ યાચીને સ્થિરતા કરી રહ્યા હતા. કપિલને જૈન શ્રમણના ત્યાગ, તપ અને નિર્મળ શીલ ગુણ આદિ મહામૂલ્ય ગુણે પ્રત્યે પૂર્ણ શ્રદ્ધાભાવ હતો. જૈન સાધુઓનાં સંયમી જીવનની પવિત્રતા, પ્રભાવિતા કે તેજસ્વિતા, જગતનાં અન્ય કોઈ સ્થાનમાં શોધી જડે તેમ નથી, એમ એને જૈન સાધુઓના દીર્ધકાલના પરિચય બાદ દઢપણે હમજાયું હતું.
પિતાના બાળકને વળગાડ, આવા પારસમણિ સાધુઓના સ્પર્શથી ટળી જશે, એવી એને સંપૂર્ણ આસ્થા હતી. સમસ્ત સંસારના પદાર્થોમાં કે દૈવી બેલેમાં જે સામર્થ્ય, તાકાત કે પાર પાડવાની શક્તિ નથી તે આવા વંદનીય નિર્દોષ સાધુપુનાં ચરણેની રજમાત્રમાં પણ રહેલી છે. આમ એ શ્રદ્ધાળુ બ્રાહ્મણની સાદી સમજણ હતી. આ સિવાય અન્ય કોઈ ચમત્કારમાં એ માન ન હતું.
એકાદ અવસરે પ્રસંગ પામી વેદનાથી પીડાતા તે બાળકને ઉપાડી, તેણે સાધુઓના આસનની નજીકમાં મૂકો. પાસે સાધુઓના આહારપાણી વાપરવાના પાત્રો હતા. પાત્રામાં સ્વચ્છ જળ પડયું હતું. બાળકને હાથ લાગતાં પાનું વાંકું વળ્યું અને પાત્રામાં રહેલું જળ તેના શરીર પર ઢળાઈ ગયું. જૈન શ્રમણોના પાત્રામાં રહેલા પ્રાસુક જળના સ્પર્શથી કપિલના તે બાળકનાં શરીરમાં રહેલી વ્યંતરી તરત જ ત્યાંથી તે વેળાયે ભાગી છૂટી. તે દિવસથી તે બાળકનું શરીર જંતરીની પીડાથી મુક્ત બન્યું. પુરોહિતના ઘરમાં આ બનાવ કે અણુચિન્ય બની ગયે.
જેન શ્રમણની નિર્મળ ત્યાગવૃત્તિ અને ઉજજવળ ધર્મશીલતાને પ્રભાવ આ રીતે કપિલ બ્રાહ્મણનાં ભક્તિવાસિત ભકિક હદયમાં કઈ ગુણે વધી
