________________
૪૫
243:8:
“આમ દોડવુ જ હતું તે મને ઉપાડ્યો શા માટે? આથી તે મારા પ્રાણા જ ચાલ્યા જશે? જો તારે આવા જ અભિગ્રહ હાય, તે તને મુખારકબાદી । સેંકડા અભિનન્દન ! '' સ્હેજ ઉપહાસ અને કશતાગર્ભિત વાણીમાં રાગિષ્ઠ તરફથી જવાબ મળ્યા.
નન્દિષેણે તે। . ક્ષમા યાચી લીધી. અને ધીમી ગતિએ આગે કદમી કરી. કેટલી અજબ ક્ષમા ! કેટલા અજોડ ભક્તિગુણુ ! આટલું તિરસ્કાર અને તરછોડાઈભયુ" હલકટ વલણ હોવા છતાં લેશમાત્ર રોષ નહિ કે આંચકા નહિ:
આવી રીતે ધીમેધીમે ચાલવામાં માર્ગમાં જ મારું મરણ થઈ જશે તેા આરાધના વેગળી જશે અને મારે તે દ્રુતિમાં જ ચાલ્યા જવુ પડશે. ” પેલાએ પાછા ટાણા માર્યા.
<
હાય તેમ ખેલે પણ મુનિવરને તે એની કશી જ અસર નથી. એતા ભક્તિરસમાંજ લીન છે. શાળામાં એમને લઈ ગયા. અને વિચારસાગરમાં ડૂબી ગયા કે હું કેવી રીતે રોગ નાબૂદ કરું ? જો હું આટલું ય ન કરી શકું, તે હું ધિક્કારને પાત્ર છુ. દેવતા તે એમની અડેાલતા જ નિહાળ્યા કરતા. પ્રતિજ્ઞાપાલનમાં અડગતા જ્યાં ભાળી ત્યાં જ દૈવી માયા સહરી લીધી. ખુમ્મેદાર પુષ્પાની ષ્ટિ કરી અને તારીકે કરતાં જણાવ્યું.
મુનિરાજ ! જેવા ઇન્દ્રે પ્રશસ્યા, તેવા જ આપ છે. આપ ક્ષમા કરજો. આપને જે તકલીફ્ દીધી છે તે માક્ કરજો !' અન્તે મુનિરાજને ચરણે શિર ઝુકાવ્યું અને દેવે વિદાયગીરી લઈ લીધી.
6
એ મહાત્માએ બાર હજાર વર્ષ પર્યંન્ત ધાર તપશ્ચર્યાં આદરી.
એક સમય એએએ અનશન સ્વીકાર્યું. આવા મુનિરાજનાં દર્શન– વનનેા લાભ લેવા ક્રાણુ ન તલસે ? ચક્રવર્તી અન્તપુર સહિત એમના વન્દ્રનાથે આવ્યા. અગ્રમહિષીના સુકુમારકેશના મુનિવરના અંગને સ્પ થઇ ગયા.
ત્યાંજ છુપાઇ ગયેલેા શત્રુ, અવસર લાધ્યા એટલે સતેજ થઇ ગયા.
