________________
ખંડઃ :
આજનો પુદ્ગલવાદ શ્રી સુંદરલાલ ચુનીલાલ એમ. એ. આર્યાવર્તની આ ભૂમિમાં આસ્તિક અને નાસ્તિક બે પ્રકારના દર્શને–વાદો અસ્તિત્વ ધરાવતા આવ્યા છે. સામાન્યતઃ આત્મા–પુણ્યપાપ-સ્વર્ગ-નરક આદિમાં શ્રદ્ધા ધરાવતા દર્શને આસ્તિક ગણાય છે.
જ્યારે તે વસ્તુઓમાં ન માનનાર એક વર્ગ નાસ્તિક તરીકે ગણાતો આવ્યો છે. જો કે આસ્તિક ગણાતા દર્શનેમાં પણ ઊંડે ઉતરતાં તે તે દર્શનેની આસ્તિકતા કયાં જઈ અટકે છે એ વિચારણીય પ્રશ્ન છે, પરંતુ પ્રસ્તુતમાં તે આપણે આજે એક વિલક્ષણ કટિને વર્ગ સમાજમાં ઊભો થયે છે–ઊભા થયે જાય છે. તેને અંગે જ વિચારણા કરવી છે.
આ એક વર્ગ એવા પ્રકાર છે કે જે સમાજમાં ઈશ્વર-પ્રાર્થના ગરીબોની સેવામાં રહેલ પુણ્ય–પ્રાપ્તિ આદિની સુફીયાણું વાતે એક બાજુ કરે છે, જ્યારે બીજી બાજુએ એમની સઘળીએ મોટા ભાગની પ્રવૃત્તિ અને ધ્યેય સમાજના મોટા ભાગને દેવ–ગુરુ ધર્મ પ્રત્યેની ભક્તિથી ખસેડી શ્રદ્ધાથી ઉબગાવી દે છે. એટલું જ નહિ પણ એની ધીમી અને માઠી અસર એ થઈ છે અને થાય છે કે ખરી રીતે આત્મા જેવી સાચી વસ્તુના અસ્તિત્વમાં પણ સમાજની માન્યતા રહી છે કે કે કેમ? રહેશે . કે કેમ ? એ પ્રશ્ન ઉઠે છે અને જરા ઊંડી વિચારણું કરીએ તે જરૂર એમજ લાગે કે આત્માના અસ્તિત્વમાં કે અવશ્ય આવનાર મરણમાં અને ત્યારપછીના જન્મમાં જાણે એ વર્ગ માનતો જ નથી.
કારણ કે તે વર્ગનું સંપૂર્ણ લક્ષ્ય ઐહિક આબાદિની પ્રાપ્તિમાં જ કેન્દ્રિત થએલું છે. અમે પસે ટકે, સત્તાઓ અને શારીરિક બળ કેમ આબાદ બનીએ. આ માત્ર એક જ તેમનું જીવનધ્યેય બનેલું છે કે જે ધ્યેય પૂર્વના પુણ્યોદય વિના કદીએ ફળીભૂત થાય એમ નથી એવી આર્યાવર્તને શ્રદ્ધાળુ વર્ગની સજજડ એકધારી માન્યતા છે. મતલબ કે આ વર્ગ આ રીતે પુણ્ય અને પાપમાં પણ માનતા નથી એમ ચોક્કસ
