________________
કલ્યાણું ? નવનીતઃ–પણ આપણી શક્તિ મુજબ તેની પાસે જ્ઞાનની ગૌરવગાથા ગાઈ સમજાવું જોઈએ-“જ્ઞાન જ જીવનને જીવતાં શીખવે છે.”
સુરેશઃ–પણ તે કયું જ્ઞાન ? નવનીત:-વ્યવહારમાં જે જ્ઞાન લેવાય છે અને અપાય છે તે ?
સુરેશ –ના, બધુ ! વ્યવહારિક જ્ઞાન માત્રથી આત્મા પિતાના ગુણોમાં આવી શકતું નથી પણ શ્રી વીતરાગ દેવોએ જે તત્વજ્ઞાન આપશુને વારસામાં આપ્યું છે તે તત્ત્વજ્ઞાનનું પાન કરવાથી મનુષ્ય મટી દેવ બની શકે છે. - નવનીત –પણ વિનેદને તે વ્યવહારિક જ્ઞાન પણ બહુ મેળવવાની જરૂર જણાતી નથી. એ તે માને છે કે ભણ્યા કરતાં પૈસા દ્વારા મેજશેખ માણવા વધુ ગમે છે.
સુરેશ:–મોજશેખ તે જીવનને નીચે ઉતારે છે. ઘડીભર સુખનું આશ્વાસન મળે પણ તેનાં વિપાક-ફળે ભાવિમાં ઘણું દુ:ખ મૂકતાં જાય છે.
વિદ–તમે તે બધા વેદિયા જેવા જ રહ્યા. પૈસા ખીસામાં ન હોય ત્યારે તમે ભાવીને ભય ઊભો કરી જશેખને તરછોડે છે. બાકી લક્ષ્મી વિના જગતમાં ઘડીભર પણ વ્યવહાર ચાલી શકતા નથી.
સુરેશ:-હા ! બધુ! પૈસા વિના વ્યવહારમાં રહી શકાતું નથી. પણ એટલા માત્રથી જ્ઞાન કરતાં વધુ મહત્વ ન અપાય. વિદા–કેમ ન અપાય?
સુરેશ:–જરા શાંતિથી સાંભળ! જીવનને સુસંસ્કારી બનાવવામાં કે આત્માના અખૂટ ધનને પ્રગટ કરવામાં એ બાહ્ય લક્ષ્મી કામ આપી શકતી નથી.
વિનદા–જે લક્ષ્મી કામ આપતી ન હોય તે આજે દુનિયા પૈસા મેળવવા માટે રાતદિવસ વલખા મારી રહી છે તે શું દુનિયા મૂખ છે?
સુરેશ:–દુનિયાને મૂર્ખ કહેવાનું સાહસ ન કરું, પણ એટલું જરૂર
