Jain 1990 Book 87

SR No.: 537887
Original Sutra Author: N/A
Author: Mahendra Gulabchand Sheth
Publisher: Jain Office Bhavnagar
Publication Year: 1990
Total Pages: 394
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Weekly, & India
File Size: 20 MB

Page 89

તા. ૧૬૩ ૧૯૯૦ વિહત શિરોમણી પરમયોગી આગમ-વિશારદ પંન્યાસ પ્રવર ગુરુદેવશ્રી અભયસાગરજી મ.ના અલંકિક જીવનકવનનું રસપાન કરાવતી ને શ્રમણત્વ પ્રત્યે શ્રદ્ધા પ્રગટાવતી “જૈન” ત્રિના વાચકો-ચાહકો-ગ્રાહકોના જીવનને રાહબર બને તેવી જીવનકથા.
(લેખાંક : ૦ પૂજ્ય પંન્યાસ શ્રી અશોકસાગરેજી મહારાજ સાહેબની પ્રેરણાથી..આલેખક : ગણી હેમચંદ્રસાગરજી
પરમયોગી આમિપિશારદ પૂજય ગુરુદેવશ્રી.
માલદ્વારક
નામે લેકેને તતર-જતર આપતા અને લેકે દ્વારા દા ના ચરણે માલવામાં પણ ઘણું કઠિન વિહારે પુ. ગુરુદેવશ્રીએ કર્યા છે. | નહિ કરવાનાં કાર્યો કરતો. કલ મળીને લગભગ અઢાર વર્ષ સુધી માલવામાં ગુરુદેવશ્રી | પુજ્યોના દિલમાં દાદાની હાલતે દર્દ ઊભું કર્યું. પૂજ્ય
ચર્ચા છે! માલવા-મેવાડનાં એવું એક ગામ નહિ હોય જ્યાં ગુરુદેવશ્રીએ સંશાધન દ્વારા નિર્ણય બાંધ્યો કે આ દા છે તે આ પૂ એ પદાર્પણ ન કર્યા હોય !
આપણું જ ! એટલે પેલા બાવાના કબજામાંથી આપણા હાથમાં આવા વિકટ પ્રાંતમાં રહી પુએ વાણીના ધોધ અને લેવા ભારે પ્રવૃત્તિ થવા છતાં બા માન્ય નહિ.ને અંતે પ્રેરણાની પરબ માંડી કેને વીર-વાણીના પાણી પાઈ જાગ્રત શ્રાવકે દ્વારા કોર્ટમાં કેસ દાખલ કર્યો. અઢાર વર્ષમાં ચાલ્યો કર્યા છે-દર્શન કરતાં કર્યા છે. અને પુજા કરતાં ય શિખવ્યા છે. | અંતે એ મંદિરનું સ્થાન આપણું છે. એમ પરિણામ આવ્યું..
ઈન્દોરમાં સ્થાપેલી પેઢીના માધ્યમે દોઢ દોઢ મંદિરો મંદિરનો કબજે તો આવી ગયો પણ પછી પુજ્ય શ્રી ગુજ. જે તદન જી અને બિસ્માર હાલતમાં ઊભેલા હતા. તેના રાતમાં આવવાથી કામ ઠંડુ પડી ગયું અને યથારિતિમાં જ જીર્ણોદ્ધાર કરાવ્યા છે.
મંદિર રહ્યું. અતિપ્રાચીન તીર્થો જે સાવ પાતાલમાં બેસી ગએલા ભારે | પરંતુ સં. ૨૦૨૩ માં પુજ્ય ગુરુદેવશ્રી ત્યાં પધાર્યા. સૌભાખા આદરી ઊંચકયા છે ઉપધાન નવપદની ઓળીનાં અનુષ્ઠાને યથી અમને પણ સાથે જ હેવાને મોકો મળે. દાદાના ઊભા કરી એ નીર્થમાં માનને જમઘટ જમાવતા; અને એથી | પહેલ વહેલા દશનને લાભ અમોને ત્યારે મળે છે તીર્થની આબાદ, અને ઉન્નતિને વિકાસ પ્રેરતા.
એવી કે દાદાને હાથ જોડવાનું ય મન ના થાય એવી સ્થિતિ - માલવામાં દર્શાતા સઘળા તીર્થો શ્રી અમીઝર, શ્રી પાવર, ત્યાં હતી. આવા સ્થાનમાં દાદા હાય જ નહિ એમ લાગ્યા કરે
શ્રી માંડવગઢ, મક્ષીજી, શ્રી પરાસલી, શ્રી વઈપાશ્વનાથ, શ્રી ભયાવહ ધરતી કેટલાય કાંટા ખાવ ત્યારે દાદા પાસે પહોંચાય. સદા તીર્થ અને આજે જેની રોનક-ચમક સારા ય હિન્દુસ્તાનને | અને બાપ ! બાપ? સાપ તે ઢગલે ને પગલે. જેવા કરી ખેંચી રહી છે, એ શ્રી નાગેશ્વર તીર્થને ચમકાવનાર આ જ તે વખતે અમો ત્રણ દિવસ રહેલા. ગુરુદેવશ્રીનું દિલમાં મહાપુરુષે છે.
દાદા પ્રત્યે શ્રદ્ધા બેસી ગયેલી અને યેન કેન આ જગ્યા ને જાગતી નાગેશ્વરની નઃ રચના '
કરવી જ એ એમને સંક૯પ હતો. પરંતુ ત્યારે રૂમ સાવ એમાં ય નાગેશ્વરની કથની તે ભારે અલૌકિક ચમત્કારી | અાશ્ય ત્યાં
અજાયું. ત્યાં કઈ સાધુની અવર-જવર નહિ; છતાં પણ દિવસ
: અને અજબ-ગજબની લાગે છે.
રહ્યાં. ગુરુદેવશ્રીએ વિચાર્યું કે જ્યાં સુધી ગામને હાથ નહિ આજથી ચાલીશ વર્ષ પૂર્વે આ ઊભયપુજ્ય એ તરફ | મળે ત્યાં સુધી કાર્યસિદ્ધિ અસંભવ છે. અને ગામને સાથ લેવા વિચરેલા અને તેઓને નાગેશ્વરની ભાળ મળી. ત્યારે નાગેશ્વરનું | ગામના લોકોને ભેગા કરવા પડે એ માટે રાતે વ ાતિમાં જ નામ માત્ર ઉલ ગામની વાવડીઓ તલાવ અને કુવાના શિલા- “દુમ મનન જાથા ગુનાÉ' કહી ગામલોકેને ભેગા કરે છે. ત્યારે લેખ પુરતું જ સીમિત હતું, ઉહેલગામાં સિવાય કોઈ જ હસ્તી | વડીલબંધુ ૫૦ જિનચંદ્રસાગરજી પાસે વિવિધ પદો બોલાવતાં ત્યાં જતી ન હતી. ઉહેલ ગામથી થોડે દૂર રૌરવ જંગલમ | અને પુજ્ય શ્રી વર્ણન કરતાં અને એના અંતર્ગત આ તીર્થનો . એક તુટયા ફટમાં મકાનમાં ગુંબજ નીચે નાગેશ્વર દાદા ઊભેલા | મહિમા વર્ણવતા સાથે અપીલ કરતા કે જે તમારા લોડાનો સાથ અને દાદાની ય હાલત અત્યંત નાદુરસ્ત અને વળી આશાતનાને સહકાર મળે તે આ એક તીર્થધામ બની જશે. એ તમાર* પાર નહિ. લે એને નાગા બાવાના નામે ઓળખે ને પુજે. | ગામ પણ આબાદ બની જશે.
એક બાવા આ મંદિરને કબજે લઈ રાખેલ અને દાદાના. અને આમ ગોચરી-પાણીની અતિશય તકલીફ છતાં ત્રણ