Jain 1969 Book 86

SR No.: 537886
Original Sutra Author: N/A
Author: Mahendra Gulabchand Sheth
Publisher: Jain Office Bhavnagar
Publication Year: 1989
Total Pages: 424
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Weekly, & India
File Size: 21 MB

Page 233

|
|
તા. ૧૮-૭-૧૯૮૯
૨૪ - વિચાર સંહિતા દ્વારા પંન્યાસશ્રી આ બધુ પિતાને અને પિતાનાને શુદ્ધ સંયમી અને બીજાને
શીથીલાચારી ઠેરવવા તો નથી લખાયું ને...? શાસ્ત્રીય નીતિથી દૂર કરવા માટે હું ક્રમશઃ બધા પગલા લેવા | અમારું સચઢશન બની રહે.” આ રીતે કઈ પણ શાસ્ત્રીય ' કટિબદ્ધ બનીશ. (ઠીક છે આ વાત, હવે જરા ધ્યાનથી વાંચો.) | પદાર્થને મારી મચડીને પિતાના ધાર્યા પ્રમાણે અર્થ કાઢી શકાય હા, મને ખબર છે કે એવા પ્રસંગમાં મારી આંગળી પત્થર નીચે | છે. તેને આ સ્પષ્ટ નમુન છે. . દબાએલી છે. તેને બહાર કાઢવા જવામાં જે જરાક પણ ઉતાવળ | વિચાર ૨૩ “હવેથી અમે સહુ કુટુંબીજને નિણી કરશે કે (અવિધિ) થાય તે મારી જ એ આંગળી કપાઈ જાય, (પૂ. પં.] જીવનના કેઈ પણ ક્ષેત્રમાં દંભ સેવવો નહિં, હૈયાના એ દમ સરસ શ્રી ચંદ્રશેખરવિજયજીએ આ પિતાના માટે અને પોતાના શિષ્યાના બનવું. વ્યકિતપૂજા કે પક્ષપૂજામાં અમારે પડવું નહી. જ્યાં બચાવ માટે તે નથી લખ્યું ને...?એટલે જિનધર્મની | શ્રદ્ધા અને ચારિત્રને સુમેળ જણાય ત્યાં સર્વત્ર શિર કુકાવવું.'' નિંદા થાય , “સાહસ હ' નહિં કર્યું અને ખૂબ હોંશીઆરંથિીઆ વિચાર તેમણે ખાસ પિતાના માટે લખ્યું છે. આશા રાખીએ () એ ગરબડનુ નિવારણ પણ કરીશ.”
કે, તેઓ તેનું રોજ વાંચન કરતા હશે. તેઓ એમ પણ માને -આ બધું પિતાને અને પિતાનાને શુદ્ધ સંવમી અને બીજાનું છે કે, મારા સિવાય બીજા કેઇની વ્યકિતપૂજા થવી ન જોઈએ. ધંધાને શીથીલાચારી ઠેરવવા તે નથી લખાયું ને..? પિતાના આ માટે “અતિદૂત' માસિક વાચતા હશે તે સમજી જશે કે ઉપર કેઈ ઘા કરે તે પહેલા પિતે જ સામે ઘા કરી દેવામાં | આર્ય સંસ્કૃતિની આલબેલ પિકારવાને બદલે પંન્યાસ શ્રી ચન્દ્ર, આપણે વિજય છે ને ભાઈ...! તમને યાદ છે કાંઈ, મુંબઈમાં | શેખરવિજયજીની જ આલગેલ પિકારે છે. તેમાં જૈન ધરને માન્ય એક સાધુને વાજતે-ગાજતે કપડાં પહેરાવવામાં આવ્યા હતા.! લેખને બદલે પંન્યાચશ્રીને અનુકૂળ લેખનું સમાચરનું પત્ર તે વખતે એમને ખ્યાલ પણ નહતો કે, મારી જ આંગળી પત્થર પાત્ર છે. તેઓ પોતે દંભ કરે છે! હૈયાના સરળ નથી. એ તે નીચે દબાયેલી છે.” પણ એમની ‘હસીઆરીથી” એ આંગળી કપાઈ ' વિચારણીય વાત છે. જતાં બચી ગઈ એ આંગળીનું નામ હતું. મુનિ ............... | વિચાર ૨૪ સ્યાદ્રાસ-શૈલીને અનુસરવાની વાત છે...કાશ....?
, પન્યાસ શ્રી ચન્દ્રશેખરજીના લાડકવાયા કાલાવાલા અને બે દીક્ષા લીધી ત્યારથી જ આ બંધ થયો તે...? શિષ્ય. કેવી હોંશિયારીથી આ આંગળીને બચાવી લેવામાં આવી? ' વિવલ્લભસૂરીના વિચારે કે વિદ્યાલયને વિરોધ ન કરત!. એ તમે જાણે છે ? આ શિષ્યએ પેલા સાધુ કમેન ટેપરેકેડર નિર્વાણ શતાબ્દીને વિરોધ ના કરત.! ગાંધી વિચાર મીક્ષા.... અને કેટલીક પ્રેઝન્ટ આપવાની વસ્તુઓ મંગાવી હતી. પ્રેઝટર ! કે કાનજીભાઈ મત પ્રતિકાર તે ને કરવા પડત....? મોરારજી કેને આપવાની હોય છે તે ખબર છે ને... વાચક....? આ વાત દેશાઈ સામે જૈન શાસનના ધજાગરા તે ન બંધાત...! બહાર આવી. ૨ટલે હો હા મચી ગઈ.. ત્યારે ગુરુદેવશ્રીએ | વિચાર ૨૭ લાઠી એની ભેંસ.... પવિત્રતા અને અનાજન્ય મુક્તિદ્દતમાં અને વ્યાખ્યાનમાં એવી જાહેરાત કરી હતી કે, “મારે! શુદ્ધિ ધ્યાન વિના આવી ન શકે, “અરિહંત ધ્યાન એ કાંઈ સાથ ચોથાવતની બાબતમાં કયાંય સંડોવાયેલો નથી...' તે શું ધ્યાન નથી માત્ર ધારણું છે... ધ્યાન અને ધારણામાં કાંઈ ફેર પંન્યાસજીના એ શિષ્યને પહેલું, બીજુ, ત્રીજુ કે પાંચમું ' ખરે કે નહીં..? તમે કેટલા કલાક ધ્યાન લાગે તે માટે પલાડી, મહાવ્રત પાળવું જરૂરી નહીં હોય ! જે પંન્યાસજીની ચેથા લગાવીને બેસે છે...? વ્રતની જાહેરાતથી ફલીત થાય છે. આ અંગે પ્રશ્ન થાય કે | વિચાર ૨૮ સ્પષ્ટપણે પિતાની પ્રવૃત્તિઓ ચાલુ રસી તે માટે પંન્યાસશ્રીના પશુ પાંચ મહાવ્રતો કેવા ને કેટલાપ ળાતા હશે! | છે. નહી કે યુવાપેઢીના ઉદ્ધાર માટે. અને વિચાર એ પણ.... તે જાણવું હોય તે જીનચન્દ્રવિજયજીને મળવું પડે... કેમ | એમ જ... એ તેમના દ્રસ્ટો, તેમની સંસ્થાઓ ચલાવવા માટે બાકી તૈ નજરે જોઈ શકાય કે લખપતીપણાને ત્યાગ કરીતે માટેનો વિસ્તારથી વિચારવાની જરૂર છે. અત્રે લેખ લાંબે કડની મીલ્કત ના ટ્રસ્ટના પંન્યાસજી સવેસર્વા બની બેઠા | થઈ ગયેલ હોય તે અંગે ફરી વિચારીશું. જણાય છે, તેને કે ત્યાગ સમજ! અને બચી ગઈ એ ! આપણે જરા આવૃત્તિ કરી લઈએ... આ બધું જ આપણા આંગળી..હવે રાચવી સાચવીને ફરે છે...
સમ્યગ્દશનને બચાવવા માટે છે.... જૈન સંધના આજને આધાતવિચાર–૨૨ ઘણે લાંબે લેખ થઈ રહ્યો છે. ચાલો કમાં જનક રૂપ-રંગની આખી સીકલ પલટાવી દેવા માટે ... સમજી લઈએ. એ અહી સમ્યગ્દર્શનની વ્યાખ્યા કરે છે.. ના.... અમારું બ્રેઈન- શ કરવા માટે છે..? ( એક “અમને અમારા શનું, સંસ્કૃતિનું, આર્ય મહાપ્રજાનું અને ધર્મનું | ખુણામાંથી અવાજ આવ્યું....) ભારોભાર ગૌરવ હોવું જ જોઈએ. આ ખુમારી એ જ હાલ તે |
– પંકજ અનંતરાય