Page Text
________________
મહારાજશ્રીને મનમાં એમ કે કામકાજને અંગે | કમલાજ કહ્યું અને ચારે તરફ નજર ફેરવી પણ કથા નહી આવતા હેય, આજ બાવશે, કાલ આવશે એય | મલ શેઠ ન દેખાણું. શેઠના બુદ્ધિશાળી અને વિવેક કરતાં કેટલાય દિવસો વીતી ગયાં. પર્વાધિરાજ પર્ય- સંપન્ન પુત્રો મહારાજશ્રીની અને તે ભાવ વાંચી ગયા. ષણના દિવસો પણ નજીક આવવા માંડયા, કલ્યાણમલ | અને મેડી ઉપર જઈ ગુરુમહારાજ પાસે નીચે માવવા શેઠ ન દેખાણું.
પિતાજીને વિનવવા લાગ્યા. પરંતુ શેઠને પગ ભારે બીજા ચરણના ઉપાશ્રયવાળાઓને આ વાતની થઈ ગયે: હુ : અને ગુરુમહારાજશ્રી પાસે આવતા સહજ ગંધ મારી ગઈ. એટલે બધાં ગયા કલ્યાણમલ ! તે ખકરતા હતા. એમના મનના ઉભરે હજુ શમ્ય શેઠને ત્યાં. તેમાં એ જ ને વિનયપૂર્વક વિનવ્યા | ન હતો. કે- “આપને એ ઉપાસે ના ને વિચાર એ ાિળી પુત્રોએ વિચાર્યું કે જો આ તક ગઈ હેય તે અમારા ઉપાયે પાકાંડની મારી કારો જ અઘટિત થયું ગણાશે માટે કોઈપણ ભોગે વિના કોચે ખુશીથી પધારી શકે છે..” 'તુ કે | પિતા:- મુરુમહારાજ સમક્ષ તે લઈ જ જવા આવો. આ વાત ધ્યાન ઉપર ન લીધી. કારણ કે- “મા | મને મન નિશ્ચય કરી શેઠને બધાર પુત્રોએ ઉપાડી ગુરુતકવાદી છે એ વાત શેઠ સારી રીતે સમજતા હતાં. | મહારાજશ્રી સમક્ષ લાવી બેસાડી દીધા. એમણે તે પિતાના ઘરે જ સામાયિક-પ્રતિક્રમણ-પૌષ- ઉપાધ્યાયજી મહારાજે ઉપશમ ભાવ ઉપર વ્યાખ્યાન ધાદિ શ્રાવક કૃત્યો કરવાનું ચાલુ રાખ્યું.
આપણું શરૂ કર્યું. પણ શેઠ ઉંચું જુવે જ શાના. એ તે આમ સમય વ્યતીત થતાં આવ્યા પણ મહા-નીચી મુંડી સાંભળ્યા જ કરતા હતા. ઉંચું જોવાની પર્વ. પરંતુ કલ્યાણમલ શેઠ ન દેખાણ તે નજ દેખાયું. પણ એમનામાં હિંમત નોતી રહી, પરંતુ આ પરિ. છેવટે સંવત્સરીના દિવસે વ્યાખ્યાનમાં અવશ્ય આવશેજ, સ્થિતિ લાંબો સમય ન ટકી અને શેઠથી ઉંચુ જોવાઈ છે આશા પણ ઠગારી નીવડી. સાંજે સંવત્સરી પ્રતિ- ગવું. ત્યારે અખિો એક થઈ અને મનને ક્ષોભ ક્રમણનો સમય પણ થવા આવ્યો, પરંતુ શેઠ ન જ રહી ગયે, મન મોકળું થઈ ગયું. શેઠે ઉભા થઈ દેખાણા. મેડતા ઉપાશ્રય ચીક્કાર ભરાઈ ગયે. પ્રતિ- | ગુરુ ગવંતના ચરણે પડી ક્ષમા ાંગી મહાજશ્રી ઉમણ શરૂ થવાની તયારી થવા લાગી.
કહ્યું કે- “ચાલ ઉપાશ્રયે સંવત ૧રી તિક્રમવું કરવા શા માજી ઉપાધ્યાય શ્રી ધર્મસાગરજી સહાર!જ | મેડતા સંધ તમારી રાહ જુવે છે. સામાયિકના ઉપહદયમાં જબરજસ્ત મને મન્થળ ચાલી રહ્યું હતું. કરશે લઈને તેને ગુરુ મહારાજ સાથે ચાયા ઉ૫' ' શ. મારા જ નિમિત્ત મા જીવ ખમાયા વગર રહેશે? શ્રેય તરફ, એ ન જ બને. “ ને વસમક્ તત્સ વિથ મરા- . ઉપાધ્યાયજી ભગવંત અને ક૯ મિલ શેઠને આવતા
, કવરમ તરફ નરિક મારાજા” જોઈ સહસ્રમ મંત્રાધા સામે ગયા. શેઠ: ઉપકરશે ભગવંતનું વચન એજ મારૂં કતવ્ય. મારે સામે પોતે લઈ હા, અને નાની બ જુમાં એમનું જઈને શેઠને ખમાવવા જોઈએ.” આમ મનોમન દઢ કટાસણું પાથરી દીધું. નિશ્ચય કરી અન્ય સાધુઓને પ્રતિક્રમણ કરાવવાની
પ્રતિક્રમણ કરાવવાની | કલ્યાણમલ શેઠે મંત્રીશ્વરને ઉ ના થઇ બે હાથ જોડી સૂચના આપી એક શિષ્યની સાથે ઉપાધ્યાયજી મહારાજે | આપ્યું “મિચ્છામિ દુર ' અને કરેલી પ્રતિજ્ઞાને શેઠના ઘર તરફ પગ ઉપડવા,
ઠુકરાવી દીધી. બન્ને જણા સંધ સમક્ષ એક બીજાને કલ્યાણમલ શેઠ પોતાના સ્વજન પરિવાર સાથે ભેટી પડયા. એ સમયે શેઠના ઢામાંથી એક ગાથા ઘરે પ્રતિક્રમણની તૈયારી કરી રહ્યાં હતાં. ત્યાં એમની | સરી પડી – નજર ઘર તરફ આવતા ગુરુમહારાજગી ઉપર પડી. | = = મન વઢ = = માસ વાવ | એટલે એ કાર્ય પડતું મૂકી મેડી ઉપર ચાલ્યા ગયા. ! = = થાય' નિછામિ દુ3 તલ ઘરના ઉંબરમાં પગ મૂકતાં ઉપાધ્યાયજી મહારાજે !
“સ્વ ” ૬૨૬ ]
“ક્ષમા” વિશેષાંક
' SIR
| SR No. | 537872 |
| Book Title | Jain 1975 Book 72 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Gulabchand Devchand Sheth |
| Publisher | Jain Office Bhavnagar |
| Publication Year | 1975 |
| Total Pages | 392 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Weekly, & India |
| File Size | 14 MB |