Jain 1973 Book 70 Paryushan Visheshank

SR No.: 537870
Original Sutra Author: N/A
Author: Gulabchand Devchand Sheth
Publisher: Jain Office Bhavnagar
Publication Year: 1973
Total Pages: 138
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Weekly, Paryushan, & India
File Size: 16 MB

Page 14

જુજ નકલો જ
ગેરહાજર રહેલા પણ જલદી આવી એના અજવાળે સહુ દેસી ફરતા
હ તા પહોંચી મેદાનમાં ઊતરી પડતા. ગોઠવાઈ ગયા અને ડોસીના ઢીંચણ
આમ ચા માં એક પ્રકારનું ઉલ્લાસ- પર હાથ ફેરવવા લાગ્યા. ચંદરિયે મય વાતાવર, જાણ્યું હતું ત્યારે જોયું કે સોજો આવી ગયો છે, એટલે બાકી છે મહલ્લાના નાના નાના ભૂલકાં કંકુ કહ્યું. “મા ! સોજો કંઈક વધારે ડોસીની લાંબી ઓસરીમાં બેસી કઈ લાગે છે.”
શ્રી વીશસ્થાનક તપ જુદો જ આન માણું રહ્યા હતા. “દોસ્તો.”
ક આરાધન વિધિ બાલરાજાઓની દુનિયા જુદી હતી. “ ત્યારે અમે ડોકટર કે હાડવૈદને | નવું જ સુંદર પ્રકાશન, જેમાં એ તે પિતાને મસ્તીમાં જ મસ્ત બોલાવી લાવશું.”
સંપૂર્ણ વિધિ. વીશસ્થાનકના હતા. ત્યાં તે અકસ્માત ચંદરિયાનું “ભલે ! તમને ઠીક પડે તેમ કરજે.”] યંત્ર-મંત્ર ને ચિન્હોના ત્રણ ધ્યાન બારણા તરફ ગયું તો અંદરથી “પણ મા ! ત્યારે તો તમે ખાધું | ચિત્ર–અને સાથીયા-ખમાસ ઊંડા ઊંહકાર આવતો સંભળાયો. પણ નહીં હોય કે કઈ રાંધ્યું'તું ! | મણ-દુહા, નવકારવાલી બધું એણે બધાને ચૂપ રહેવા કહ્યું. ને છોકરા “ઊઠાતું જ નથી ત્યાં રાંધે કેણી સાથે ગોઠવાયું છે. કાન માંડી સાંભળવા લાગ્યા તે ડોસી દીકરા ! કાલે એક રોટલે પોતે કિંમત રૂા. ૫-૦૦ (પોસ્ટેજ અલગ પથારીમાં પડ્યા પડયા કણસતા હતા. તે ખાઈને ચલાવ્યું હતું. પણ આજે ! આથી ચંદરિયાને પુછ્યું કે “કંકુમાં તે નકારડે ઉપવાસ છે. | વિજયલક્ષ્મીસૂરિ કૃત ' તમે ઊંહકારે કં છે ?
તે તે, ચાલ અલા ! આપણે
શ્રી પર્યુષણ હા, દીકરાઓ ! ગઈ કાલે કંઈક ખાવાનું લઈ આવીએ.”
અષ્ટાહિકા સવારમાં ઊતરતાં પગથિયું ચૂકી ને * * *
વ્યાખ્યાન પડી ગઈ, ઘૂંટી- ચણ ખૂબ જ કન્યા આથી એક બે જણે ડોસી પાસે |
ઉપર વિવેચનપૂર્વક કરે છે. કદાચ પગ ખડી પણ ગયો બેસી રહ્યા. બાકી બીજા બધા કંઈક
૫. આગમ દ્વારક આચાર્ય મe હેય. હળદર ભ છું પણ જરાયે ને કંઈક લઈ આવવા દોડયા. પણT : બધાયના ઘર બંધ હતા સહુ ઉછા-T
ના ગુજરાતિમાં વ્યાખ્યાન. ફેર નથી.”
પ્રતાકાર – પેજ ૧૬૦ તો પછી કહેવું હતું ને તો મણીમાં ગયા હતા. સ્ત્રીઓ પણ એક
'કિંમત રૂા. ૪-૦૦ (પાસ્ટેજ અલગ) ડોકટરને, કાં તો હાડવૈદને બોલાવી જેવા ગઈ હતી. એટલે બધા પાછા
– મળવાના ઠેકાણું – લાવત. ” આવ્યા. પણ આમ છતા રમલો કયાંકથી
(૧) કલ્યાણજીભાઈ વી. મહેતા છે પણ બેટા કહે કાને ? અહીં ૨-૪ રોટલીને છુંદી લઈ આવ્યા. પર૩. કોટન એક્ષેજ બિલ્ડીગ, કાઈ આવે ત્યારે ને ?”
ચંદરિયે વળા ગાઠિયા અને ગાળ પાંચમે માળે, કાલબાદેવી મંબઈ-૨ તે પછી તમે બે દિવસથી લઈ આવ્યો. અને પછી એ બધા
(૨) સુરેન્દ્રભાઈ ચુનીલાલ શાહ એમને એમ પડી રહ્યા છે ?” ડોસીને ખવડાવવા મંડયા. ડોસી
ઠે. ફતાસાની પોળ, ભટ્ટીની બારી, 2 હાસ્ત ! બીજું શું કરું ?' ખાતી હતી. એ જોઈ બાળકને હૈયે
૨૨૭ A અદાસાની ખડકી, અમદાવાદ “કમાડ ઊદાડી શકાશે ?” હરખ મા નહોતા. કારણ કે એમનું ' “ઉઘાડું જ છે ફક્ત આડું હયું એ ન સમજી શકે એવી ધન્યતાની
તા. ક. પુસ્તક વી. પી.થી ન લાગણથી ભરાઈ ગયું હતું. જમ્યા
મંગાવતા રૂબરૂ ઠેકાણેથી લઈ - બારણું ઉઘાડી છોકરા અંદર પેઠા. પછી ડોસીને પાણી પાયું અને સમય
જવા વિનંતી. * અંદર એક નાનું ટમકું જલતું હતું. થઈ ગયે માજીએ કહ્યું કે “ જાઓ, પાણી] ઃ જૈનઃ
[ ૪૬૧