________________
તીર્થયુદ્ધશાન્તિનું મિશન.
૨૩
ગણની ખરૂંખેરું વિચારવાની શક્તિ મંદ હોય છે અને તેઓ પિથા પંડિતના મોંમાંથી નીકળતા શબ્દને જ “સત્ય માની લે છે. પિતાના આત્માનું હિત પોતે જ કરી શકાય, પિતાની વિવેકબુદ્ધિ એટલે કે પિતાનું હિત-અહિત વિચારવાની બુદ્ધિ કેળવ્યા સિવાય શયતાનના અથવા મિથ્યાત્વના ભ્રામક –ઠગારા–મેહ ઉપજાવનારા પ્રપંચથી બચી શકાય નહિ, એ વાત તેઓ જાણતા હતા નથી. ,
એ જ કારણથી, શાસ્ત્રકારો સ્થળે સ્થળે કહે છે કે, પંચમ કાળમાં સમ્યકત્વની પ્રાપ્તિ અર્થાત સત્ય જ્ઞાનની પ્રાપ્તિ અતિ દુકર છે. એક તે મનુષ્યમાં પિતાનું હિત-અહિત વિચારવાની વિવેકશક્તિની ન્યૂનતા છે, પારકા ઉપદેશ (કહે કે ઉશ્કેરણી’) ઉપર આધાર રાખી ફસાઈ પડવાને સ્વભાવ વિશેષ છે, અને બીજું શયતાનનું જોર એટલું ઉગ્ન છે કે હેણે પિતાની લલચાવનારી આકર્ષક–સામાન્ય લોકોને મોહ ઉપજાવી દે એવી કળા રૂપી જાળ લગભગ આખી દુનિયાપર બીછાવી છે.
પરંતુ તે છતાં જેઓને પિતાના ધર્મના–પિતાના આત્માનારક્ષણની ખરેખરી દરકાર હોય તેવા સજજને એ નિરાશ થવાની કોઈ જરૂર નથી. સાયને કાંઈ લેપ થયો નથી; માત્ર હેના ઉપર સ્વાર્થી અજ્ઞાન-જીદ્દી કે મૂર્ખ માણસોએ પડદા નાખ્યો હોય છે. એ પડદાને પિતાની બુદ્ધિ રૂપી બજારથી તેડી નાખવાને જેઓ પરિશ્રમ સેવશે તેઓ જરૂર સત્યદેવીનાં-ધર્મનાં દર્શન પામશે જ. “રસ્તો એક જ છે;” હા, ખરેખર રસ્તે એક જ છે અને તે એ છે કે, વીતરાગ એટલે રાગદ્વેષરહિત મહાપુરૂષોએ ઉપદેશેલાં શાસ્ત્રો હમે જાતે જ વાંચો અને જાતે જ સહમજે અને રાગદેષને જેઓ ઉપદેશ કરતા હોય હેમને સાંભળવાની ચોખ્ખી ના કહે. વીતરાગતા પ્રાપ્ત કરવી એ જ દરેક માણસનું લક્ષબિંદુ હોવું જોઇએ અને તે માણસ ગમે તે સંસારી હે વા ત્યાગી છે, પરંતુ રાગદ્વેષને ઓછી કરતા જવાને જ હેણે ઉદ્યમ કરવું જોઈએ. ત્યાગીએ જ રાગદ્વેષથી દૂર રહેવું અને સંસારીએ તો રાગદ્વેષના કાદવમાં ફસાવું એવો મહા અનર્થકારી ઉપદેશ આપનારા શયતાનથી બચો, એ શયતાનના શબ્દો હમારે કાનમાં પડી હમારા જીગર સુધી પહોંચી જશે તો રખેને હમને “શયતાનના સોબતી બનાવી દેશે; માટે હિમતવાન
