________________
को एक ब्राह्मण मशकरा, वाको न दिजे दान; कुटुंब सहित नरके चला, साथ लिये जजमान ! १३ कबीर ! पंडित की कथा, जैसी चोरकी नाव;
(१३) कबीरजी एक दातारने चेतवणी आपे छे के, हे भाइ ! तुं दातार थयो ए तो ठीक छे; दाननो गुण उत्तम छे; पण रहारु दान अयोग्य पात्रमा न जाय ते संभाळजे ! पेल्लो मश्करीउखडेल धर्मगुरु छे, हेने दान रखे देतो ! कारण के एवा एक धर्मगुरुने कोइए दान कर्यु हतुं हेतु फळ ए मळयु के, ते साधु पोताना सोबतीओने लइने नरके गयो अने साथे दातार-दान आपनाग्ने पण लेतो गयो ! गुरु कांइ एकलपेटो न होय, पोताना दातारने नरक जेवी स्हेलघामा साथे लीधा वगर रहेज नहि एवोते परोपकारी होय.माटे हे भाइ ! तुं दान करेतो 'गुण' जोइने करजे, 'वेष जोइने न करतो.
. (१४) कबीरजी कहे छे के, आजकालना 'पोथा पंडीत' ना मुखथी धर्मकथा सांभळवी अने आंधळाए चोरनी वोटमा बेसवु ए बन्ने एकसरखा जोखमभया काम छे. बन्ने लोको मरजीमा आवे ते जगाए पोताना आश्रीतोने भरमावीने लइ जाय अने मरजीयां आवे तेवी व्यवस्था करे ! आ गाथा बहु समजवा जेवी छे. कोइ आंधळाने नदीपार जवु हतुं तेथी होडीवाळानी मदद मागतो हतो. एवामां अमुक चोर लोको कहेवा लाग्गाः " अमारी होडीमां बेसा; अमे हमने थोडे खर्चे अने थोडा वखतमां पार उतारीशुं." विश्वाने मुरदासजी होडीमां बेठा अने पछी पेला लूटारा होडीवाळाए मांहोमाहे विचार करवा मांडयो. एक कहेः आने लूटीने नदीमां फेंकी दइशुं ? बीजो कहेः छेकज एवं उघाई कुकर्म तो न थाय; जरा दया खाइशृं. दया. आपणे, एने आडोअवळो खेची जइशुं अने एक उज्जड जगामां जइ लूटीने त्यहां छोडी दइशुं. बीजो कहेः एम पण
