Page Text
________________
શ્રી જિનવાણીનો જાદુ
શ્રી જૈન શાસન (અઠવાડીક) ક વર્ષ:૧૪ : અંક૪૦ તા. ૧૬-૭-૨૦
અરે હું જ સામું માથુ આપવાનો છે. અર્થાત્ તારે | કરેલ મરવાનો નિશ્ચય પ્રધાનોને જણાવ્યો. પ્રધાન ૨ બદલે હું પોતે જ ધગધગતુ લોઢાનુ ફળ મારે હાથે | શોકાતુર બન્યા અને કહેવા લાગ્યા : હે દેવ! તમા પકડી મારૂ માંથુ આપવા તૈયાર છું. “જ્યાં રાજા
આ માર્ગ યોગ્ય નથી- અર્થાત્ તમારે માથે આખ ઉઠીને પોતે જ સામું માથુ આપવાની વાત કરે ત્યાં
ભૂમંડળનો ભાર છે. એટલે મરવાનો વિચાર કરવ પછી ન્ય યની વ્યવસ્થા ન ટકી શકે.'' એ રીતે
ઉચિત નથી વળી, નગરમાં મોટા મોટા ઘરોમાં વા ઉતાવળું ઉતાવળું બોલતા એ શ્રીગુપ્તને પેલા
ફેલાતી શ્રીગુપ્તના પિતાએ પણ સાંભળી જમા
અડધુ મુકીને રાજસભામાં આવી રાજાને કહેવું જ કાયણિકો ન્યાય આપનારા દેવમંદિર ભાણી લઇ ગયા.
લાગ્યો. આ બધાનો મુળ હું છું આપતો “ઘા કપડાબો તેને નવરાવ્યો અને જવાળાઓના સમૂહ
જીવો” અને મને તે સજા (આપની) ભોગવવા દો જેવુ લોઢાનુ ફળ ખૂબ ખૂબ તપાવ્યું. શ્રીગુપ્ત પોતાના
રાજા બોલ્યો- સાર્થવાહ! સારૂ સારૂ તારી રાજ વાળ છૂટા મૂક્યા પહેલાં તે કોઇ સિધ્ધ પુરૂષની પાસે
ભક્તિ સ્વામીભકિત વિશે વધારે શું કહેવુ. આ વખ અગ્નિને સંભાવી દેવાની કરામત શીખ્યો હતો એ
રાજાના મહામંત્રીએ શેઠને પૂછયું તમે તમારા પૂત્રની કરામતને તેણે આ પ્રસંગે અજમાવી અથવા હાથમાં અનિષ્ઠ પ્રવૃત્તિ સંબધી રાજાને વાત સંભળાવી તે ગમે તેવું ગધગતું લીધુ હોય તો તેનાથી લેશ પણ અટકળ કરીને સંભળાવી હતી ? કે નજરે જોયેલી વાત દઝાય નદી અને ઉલટું એ, આપણને હિંમ જેવું સંભળાવી હતી. શેઠ બોલ્યો: શીતળ લ ગે. એવી અગ્નિસ્તંભની વિદ્યા શીખ્યો ચન્દ્રમાં કદાચ આગનો વરસાદ વરસાવવા હતો. આ પ્રસંગે શ્રીગુખે એ વિઘાને સંભારી અને | મંડી જાય કોઇકાળે સુર્ય સંસારમાં બધે અંધારૂ ભરે પછી એ હું સાચો હોઉ તો આ ફળ મને દઝાડશે દે સમુદ્ર ભલે કદાચ સૂકાઇ જાય તો પણ અમારૂ વચન નહી. એમ બધા લોકોની સમક્ષ મોટે અવાજે બોલ્યો
ખોટુ નીકળતુ નથી માટે મારા વચનને વિશે વિકમ ત્યાર બા, ધર્માધિકારી લોકોના દેખતા એણે
શંકા ન રાખો અને આ સંબંધમાં જે કરવુ ઘટે તે જ આદરપૂર્વક પોતાને હાથે એ ધગધગતા લોઢાના ફળને
કરો. એ રીતે શેઠના વચનની સત્યતા સાંભળી તી,
બુધ્ધિ વાળા મંત્રીઓએ વિચાર કરી રાજાને કહ્યું ઉપાડ્યું. પરંતુ રોમ માત્ર પણ દાઝયો નહી. ઉલટું
શેઠનુ વચન સાચુ છે તો એ છોકરો લેશ પણ દાઝય એ ફળ બરફ જેવું ઠંડુ લાગ્યુ ન્યાયાધિસે તેની બન્ને
નહી તેનું કારણ તેની કોઇ પ્રકારની યાંત્રિક યા બી હથેળી તે પાસી તો જણાયુ કે એવી ને એવી જ
જાતની આ સંબંધમાં કરામત હોવી જોઇએ. તે આ ચોકખી છે. ફોલ્લો સરખો પણ ઉપડયો નથી.
છોકરા પાસે ફરીવાર દિવ્ય પ્રયોગ કરાવવો અને એવું પ્રેક્ષકોએ તાળી પાડી અને - “આ શુધ્ધ છે- આ શુધ્ધ
સમક્ષ કરાવવો જે વિશેષ પ્રકારે મંત્રવાદી હોય છે' એવી ઘોષણા ત્યાં જવા માટે નિમાયેલા પરિક્ષક
આથી ધૂર્તની પોલ પકડાઇ જશે. બાહમણો બે કરી. તે સાંભળીને રાજા તો ચોંકી ઉઠયો
- વધુ આવતા અને અને પોતે માથુ આપશે તેવી જે વગર વિચાર્યું કરેલ પ્રતિજ્ઞા બ બત વિચારવા લાગ્યો. જો હું દંડ ન આપુ
સ્વાર્થમાદેથલતેવાદકaછે. ગ્રેટ રિસધ્ધ (મને) તો રાજા સત્યવાદી હોય છે તે પ્રવાહ ધૂળમાં
કરવાં થાય તે વિવાદ કવાયછે. દરિજનો માટે મળશે, ઉતમ, મધ્યમ, કનિષ્ઠ એ ત્રણ માગની
બચાવાનું થાય તે સંવાદ છે. પરંતુ આત્મામાટે, વિભાગ ૫ ગ મટી જાય નીતી વગરના માણસે જીવીને
થાયતે પરિસંવાદ છે. પ્રતિમણએ પ્રતિરસંવાદ છે. શું કરવું ? જો મરવાનું ચોકકસ છે તો હમણા જ મરી
તેનું ચિંતનજ્વળજ્ઞાન પામવા માટે પગથિઓ છે. | wજવુ ઉત્તમ છે. દેવ-ગુરૂને સવિશેષ પણે યાદ કરી પોતે
| SR No. | 537266 |
| Book Title | Jain Shasan 2001 2002 Book 14 Ank 19 to 48 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada |
| Publisher | Mahavir Shasan Prkashan Mandir |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 300 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Shasan, & India |
| File Size | 19 MB |