Jain Shasan 2001 2002 Book 14 Ank 01 to 18

SR No.: 537265
Original Sutra Author: N/A
Author: Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir
Publication Year: 2001
Total Pages: 372
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Shasan, & India
File Size: 21 MB

Page 219

વાણિયો કહ'
હર્ષલ
Wave 219 209
圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖圖
૨૪-૧૧-૧૦-૧૦-૨૧-૧-૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ ૨ શૈS » મો w w w w w w w w , , , , , , , , w w w w w w w w w ,
6666666666666666666666666666666666676676óó606 8િ લોમાની વિષમ દશા શ્રી જૈન શાસન (માનવતા કથા) વિશેષાંક વર્ષ ૧૪ અંક ૧૫/૧૬ ૧૭/૧૮ તા. ૧ - ૧૨ - ૨CC GR
રબારીએ કહ્યું કે - “જંગલમાં પડ્યો’તો તે જડી ગયો !” | ગયો અને રબારી ઉતાવળો ઘેર ગયો. ઘરમાં ર ાજે નસીબ વાણિયો કહે છે કે- ‘તુ આ પથરાને શું કરીશ ?’ | પાકી ગયું - એવા સમાચાર આવ્યા.
રબારી કહે છે કે- ‘પથરાને શું કરતા હશે વળી ? પેલો લેણદાર વાણિયો વિચાર કરે છે કે- ‘રબારી GR
ઘેર લઇ જઇશ, એટલે આને જોઇને છોકરાં ખુશ થશે.’ | પાસે મણિ છે, એ લઇ તો લેવો જ જોઇએ.’ પણ પાછો પણ dછે.
વાણિયો કહે કે- ‘આ પથરો તું મને આપી દે !” | એને વિચાર આવે છે કે- ‘એમ તે કાંઇ આ દેવામાંથી
રબારી એ વાણિયાના એક રૂપીઆના દેવાથી કંટાળી | છૂટો કરી દેવાય ?' એટલે, એ વાણિયો કઇક વધારે કરી ગયો હતો અને વાણિયો આ પથરો માંગતો હતો, એટલે | આપવાને તૈયાર થાય છે, પણ આખો રૂપી આપવાને dછે રબારી કહે છે કે- ‘જો તું મારૂં બધું દેવું માંડી વાળતો હો, તો નહિ જ. એ વાણિયો ગામમાં ફરીને રબારી ને ઘરે આવે તો તને આ આપી દઉં!”
છે. અને એને કહે છે કે- ‘જો, આઠ આના ને બદલે બે દેવું કેટલું? એક રૂપીઆનું ! એના બદલામાં મળતું | આના વધારે એટલે દશ આના માંડી વાળી, માટે પેલો. હતું શું ? મણિ. પણ આ તો વાણિયો ! આવો દેણદાર | પથરો લાવ!' પોતાના લેણામાંથી સાવ છૂટી જાય, તે વાણિયાને પરવડે રબારી કહે છે કે- ‘જા, જા, દશ ૨ ના માંડી છે
વાણિયો કહે છે કે- ‘આખો રૂપીઓ તો નહિ, પણ અડધો વાળવાવાળા; તારે મને છેતરવો હતો ને ? ને તો એક પીઓ માંડી વાળું !”
શેઠે એના દશ રૂપીઆ આપ્યા ! લે તારો રૂપી ઓ !” એમ રબારી કહે છે કે- માંડી વાળવો હોય તો આખો | કહીને રબારીએ એની સામે એક રૂપીઓ ફેંકર ને !
માંડી વાળ, નહિ તો ભલે રહ્યું દેવું ઊભું ! મારે | હવે વાણિયો કહે છે કે- ‘અલ્યા, તું બહુ છેતરાઈ પથરો નથી આપવો. ઘરે છોકરાં તો રાજી થશે !”
* ગયો. એ પથરો નહોતો, પણ મણિ હતો, મરિ ! એની તો છે વાણિયો કહે છે કે- ‘ના, એ તો બને જ નહિ. આટલા | બહ કિંમત ઉપજે !” પથરામાં તારે આખો રૂપીઓ લઇ લેવો છે ?'
રબારી કહે છે કે- ‘છેતરાયો તું કે હું ? ૨ મણિ હોય | રબારી પણ હઠે ચઢ્યો અને કહી દીધું કે- તો જા,| તોય હું એને ઓળખતો નહોતો, પણ તું તો એ ઓળખતો તને નથી આપવો.” અને એણે તો, એમ કહીને ચાલવા
હતો ને ? મને તો એક રૂપીઆને બદલે દશ રૂપ આ મળ્યા; પણ માંડ્યું.
અને તારે તો, મણિ પણ ગયો અને હજુ મને રાસ્યા કરવો છે કે રબારી રસ્તે ચાલ્યો જતો હતો, ત્યાં વળી એને એક
હતો, તે પણ ગયું ! ડાહ્યો તું કે હું ?' બીજો માણસ મળ્યો. એણે રબારીને પૂછયું કે- ‘આવો.
વાણિયો નિરાશ થઇને પાછો પોતાને ર આવ્યો. સુંદર પથરો કયાંથી લાવ્યો ?'
. આપણી વાત તો એ હતી કે- તમને ભાગ્યયોગે. આ કહે- ‘જંગલમાંથી જડ્યો.'
સામગ્રી તો ઘણી સારી મળી ગઈ છે, પણ એ સામગ્રીને પેલાએ પૂછયું કે- ‘તારે આને વેચવો છે ?'
તમે પિછાની શકયા છો કે નહિ, અને, આ સામરીનો ઉઠાવી છે રબારીએ પૂછયું કે- ‘શું આપીશ ?'
• શકાય તેટલો લાભ ઉઠાવી લેવાનું તમારું દિલ ખરું કે નહિ પેલો પણ હોશિયાર હતો. એણે કહ્યું કે- ‘તારે જે
? ઘણાઓ અજ્ઞાન છે અને જે ભણેલા છે તેમ પણ ઘણા aઉં લેવું હોય તે કહે. તું કહે તે તને આપું!'
એવા છે કે સંસારના સુખના રસમાં લુબ્ધ છે. બાવાઓને કે રબારી કહે કે- “જો, પેલા વાણિયાને મે એક
ગમે તેવાં સારા ભગવાન મળી જાય, તોય જ છે ભગવાન પીઆમાં આપી દેવાનું કહ્યું હતું, પણ એને અડધો રૂપીઓ
પાસેથી આશા શાની કરે? ભગવાન પાસે માંગી માંગીને આપવો હતો, એટલે મેં એને આ પથરો આપ્યો નહિ. મારે
તુચ્છ એવું સંસારનું સુખ જ માગ ને ? રબારી - જ્ઞાન હતો, રૂપીઆથી ઓછે આપવાનો નથી.'
એટલે મણિ મળવા છતાંય મણિનો લાભ એ ઉમે ાવી શકયો છે પેલાએ તરત જ ગજવામાંથી દશ રૂપીઆ કાઢયા
નહિ અને વાણિયો લોભિયો હતો, એટલે થોડ માટે એણે અને રબારીને આપ્યા; એટલે રબારીએ તો ખુશ ખુશ થઈ
ઘણા દ્રવ્યો દેનારા મણિને ગુમાવી દીધો ! ૨ કે ગુમાવ્યું gk કઇને, પોતાની પાસેનો પથરો, કે જે મણિ હતો, એ તેને
અજ્ઞાન અને એકે ગુમાવ લોભે. બેમાં કોણ વખાણવા મથે થઈ આપી દીધો.
લાયક ? મિથ્યાત્વ કે કષાય? મિથે છે અને ખુશ થઈ ગયા. પેલો મણિ લઇને રવાના થઇ
પૂછયુથ૭યુથ૭ભૂ૭૭ભૂ૭થ૭થ૭૦૭ભૂ૭થC પ્રથ09999999થ૭ભૂથ પૂછયુ૭૧૧છે 66666666666666 ન
ની
be999999999999999919 219 21909090909 Opamama
do do do do dulu dute