________________
૮૦૨
: શ્રી જૈન શાસન (અઠવાડિ)
ઉપર હલકટમાં હલકટ કલંક ચડાવ્યા અત્યંત ગમગીન થઈ ગયેલા સીતાદેવી છતાં શેકની તે વાતની રામચંદ્રજી ને રામચંદ્રજીએ કહ્યું કે- હે દેવિ ! ખેદ ઉપર કશી જ અસર ના થતાં શેકોએ ધારણ ન કરે. કર્માધીન સુખ-દુઃખ મહાસતી સીતાદેવી ઉ૫૨ પિતાના મનથી અવશ્ય જોગવવા જ પડે છે. તમે બાવાસે જ ઘડી કાઢેલા અસતીત્વના દેષને પિતાની જઈ દેવની પૂજા કરે, સુપાત્રદાન દે. દાસીઓ દ્વારા આખી નગરીમાં ફેલાવી આપત્તિમાં એક માત્ર ધર્મ જ શરણ છે.” દીધે. અને લેકે પણ જેમતેમ બેલવા
- સીતાદેવીએ તે પ્રમાણે જ અરિહંત લાગ્યા. લેકનિંદાઓ ઘણું કરીને લેકએજ
પૂજનાદિ કર્યા. સુપાત્રદાન દેવા માંડયું. ઘડી કાઢેલી હોય છે. તેમાં સત્યને અંશ શાળે જડતું નથી. ,
એક દિવસ રાજધાનીના નગ વૃત્તાંત
- કહેનારા આઠ-આઠ અધિકારીઓ રામછળ-કપટ સામે સરળતાને કલંક ચંદ્રજી પાસે રાજસભામાં આવ્યા. અને ચડયું
'.
રામચંદ્રજીને નમને રામના દુસ્સહ તેજથી એક દિવસ સીતાને ઉદ્યાનનના જાત- ઝાડ પાંદડાની જેમ થરથર કંપતા ઊભા જાતના પુષ્પોથી પ્રભુપૂજા કરવાને દેહદ રહ્યા પરંતુ વિનંતી કરવાની હિંમત કરી થયા. અને રામચંદ્રજીએ તે પૂર્ણ કરી શકાય નહિ, પછી બને પરિવાર સહિત ઉપવનમાં કીડા “એકાંતે હિત કરનાર હે પુરમહત્તરો! કરવા ગયા. બધાં જ પ્રસન્ન હતા. તમને મારા તરફથી અભયદાન છે’ ‘જે
કહેવું હોય તે કહે.) " એવામાં જ સીતાદેવીનું જમણું નેત્ર અભયવચનથી કંઈક પ્રાણુ આવ્યા હોય ફરકયું. રામચંદ્રજીએ તે જાણીને કહ્યું કે, તેમ વિજ્ય નામના નગરાધિકારીએ હિંમત હે દેવિ ! ભાવિના અમંગળની આ રાખીને કહ્યું- “હે સ્વામિનન! સાંભળેલી આગાહી છે.
હકિકત આપને જણાવવી જ જોઈએ. ન સીતા બેયાહ ભાગ્ય વિધાતા ! શું જણાવીએ તે આપને અંધારામાં રાખ્યા રાક્ષસ દ્વીપમાં આટ-આટલા સતીત્વના તિર્યા ગણાય. પણ જણાવવા મેંગ્ય જોખમમાં મૂકી દીધા પછી પણ તને હજી બાબત અતિદાશ્રવ છે. સાંભળી ન શકાય મને હેરાન કરવાથી સંતોષ નથી થયો. હે તેવી અત્યંત દુખદાયી છે. નાથ ! તમારા વિયેગના અસહ્ય દુખમાં હે દેવ ! સીતાદેવીને વિશે ન ઘટી દદળાવી નાખ્યા પછી પણ આ વિધાતાને શકે તે જનપ્રવાદ ઉઠવે છે. યુક્તિથી હજી . તેનાથી પણ અધિક દુખ મને ઘટી શકતા. આ પ્રવાદને બુદ્ધિમાનેએ - આપવાનું બાકી છે ?' ' ' (સા) માનવે જ જોઈએ
