________________
: શ્રી જૈન શાસન (અઠવાડિક)
ભવ.
તું આર જમવા નેટ બેઠી જતીંગ. આપણે આટલું સાંભળતાં જ પત્ની તાડુકી બંને સાથે જમીંગ. એ કે ! એ કે. ઉઠયા કે-“શું મને વહેલી મારી નાંખવી છે ?”
ખુશીના ખલકમાં આ રીતે વર્ષો વીતી એટલે જોષીરાજ સડક થઈ ગયા. પછી ગયા.
તેમણે આશીર્વાદની ભારતી બદલીને કહ્યુંએકવાર ટેક્ષીમાં બેસીને જતાં હતા. “દીર્ધાયુ ભવ’ વરસાદમાં ગાડી ક્યાંક ફસાઈ ગઈ. પત્ની
મેમસાબનું બેઈલર ફાટયું- “શું મને શ્રીએ પૂછયું-શું થયું ? પતિવન બેથા વિધવા બનાવવી છે ? કે-ધ કાર ઈઝ કીચડમાં ફસીંગ એન્ડ નેટ
જોષી મહારાજના દર્શને પાર ન રહ્યો. હાલીગડુલીંગ,
એટલે તેમણે છેલ્લે આશીર્વાણી બદલી અને પત્નીને થયું પતિ બુધ્ધ હતા પણ
હાર્યો જુગારી બમણું રમે એમ બોલી 'ગ સાથે બુદ્ધ(ભગવાન) જેવા છે.
કરી જોઈ. તે બેથા કે-“હે દેવ ! સુખી - હવે બંનેની જીંદગી-નૈયા આયુષ્યના સમંદરના મઝધારમાંથી કિનારા સુધી આવી ચૂકી હતી. કયુ મોજુ (રોગ-એટેક-હેમરેજ
અને આ શબ્દએ દેવીના મુખ ઉપર માંથી ગમે તે) કેને પહેલા સાગરના સામા
સુખ ઉપજાવ્યું. કિનારે પહોંચાડી દેશે તે જતી જિંદગીમાં પતિદેવ જોષીને પૂછયું–અમારા બેમાં કહી શકાય તેવું ન હતું.
ફ્રીમાઈન્ડેડ કેણ છે?” જોષી તે અંગ્રેજી “સર્વકાર્યાક્ષમાવસ્થા, સર્વ રોગાશ્રયા- જાણતા હતા. તેમણે પત્નીના ૬૫ વરસના વસ્થા... જા.”
શરીર ઉપર ગાઉન કે પંજાબી બેમાંથી એક ઘડપણ સર્વ કાર્ય માટેની દુબળાવસ્થા ડ્રેસ જોતાં જ કહી દીધું કે-“આ દેવિ. ફ્રી છે અને દરેક રોગો માટે આશરો-સ્થાન છે. માઈ-ડેડ છે.”
જીવનને લગભગ હાસ્ય-રસ યુવા- પતિરાજે એને પિતાને જ અર્થ કરીને દશામાં અને બાળદશામાં જ વાપરી નાંખે કહ્યું કે-“મારી પત્ની મારી પાછળ મરવા હતો. એટલે હવે પાકે પાંદડે ગંભીર રસ તયાર થશે. એમ ? એટલે પહેલાં મારે જ ડેરા-તંબૂ નાંખીને બેઠો હતે. પણ... મરવાનું ? અરે રે !
એક દિવસ એક ત્રિપુંડ તાણેલા, ટીપણું “અને અમે બંને સાથે મર.એ તે ? લઈને, લાકડીરતન ધારી એક ભવિષ ભાખ- કિતિરાજે પ્રશ્ન કર્યો. નારા જોષી મારાજ તેમના ઘરે આવી ચડયા.
તે ઉભા છે. મને પહેલાં જ તે રેવા આવતાં જ તેમણે પત્નીશ્રીને આશીર્વાદ દે. પછી તમ-તમારે મરજો. કયાંક હેળીનું દેતા કહ્યું કે
નાળિયેર હું બનીશ.” પછી પતિ બેલ્ય ” “અખંડ સૌભાગ્યવતી ભવ.”
જોયુ ને. પૈસા લીધા વગર જ બલા ગઈને
