________________
: શ્રી જૈન શાસન (અઠવાડિન
આ પ્રમાણે બેલતી દીન અને અખંડ વાકીએ ક્રીડા કરે છે. અને છતાં એક ચારિત્રવાળી પણ તે અંજનાની અવગણના રાત એટલે જ સમય પતિના વિરહને કરીને જ પવનંજય યુદધ માટે આગળ સહન કરી નથી શકતી તે લગ્નના પ્રયાણ કરી ગયે.
દિવસથી માંડીને મારા વડે તર* દુખને સાગર વધુ ડહોળાયે. હવે તે છોડાયેલી, કોઈપણ રીતે નહિ બે લાવાયેલી પતિની અવજ્ઞા પણ ઉમેરાઈ. વિરહ તે અને યુદધના પ્રયાણ વખતે પનારીની જેમ હતે જ. આથી પતિની અવજ્ઞા અને તિરસ્કારાયેલી દુ:ખના ભારથી આકાત વિજોગના દુખથી દુઃખી થઈ ગયેલી થયેલી, મારા સંગના સુખને નહિ પામેલી અંજનાસુંદરી પિતાના આવાસમાં પહોંચતાં હા ! હા ! તે અંજનાનું શું થતું હશે ? જ પાણીના પરથી નદીને તટ તુટી પડે મને ધિકકાર થાઓ. મારા કવિવેકથી તેમ તે જમીન ઉપર ફસડાઈ પડી. તે બિચારી મરી જશે. અને તેની હત્યાના
પાપથી હું કયા ભવમાં નહિ ભટકું ?” આ બાજુ પ્રવનંજય અત્યંત ત્વરાથી
પિતાના દુઃખને કહેવાનું સ્થાન આ માનસ સરોવર ઉપર સૈન્ય સહિત પહોંચી ગયે. અને વિદ્યા બળથી આવાને
જગતમાં મિત્ર સિવાય કોઈ નથી. એથી વિકુવને (બનાવીને) ત્યાં રાત્રિ રોકાણ
પવનંજયે પિત ની મનની વાત પિતાના કર્યું. દિવસ તે અંજનાને આ રીતે દુખ
મિત્ર પ્રહસિતને કરી. આપી ગયે પણ.
મહસિતે કહ્યું-સારું થયું મિત્ર! કે રાત્રિને સમય છે. પલંગ ઉપર
છે. આજે લાંબા સમયે પણ તું સ યુ સમજી આરૂઢ થયેલા પવનંજયની નજર માનસ
શકે. વિયેગથી સારસીની જેમ તે મૃત્યુ સરોવરના કિનારા તરફ ગઈ. પ્રિય ચક્ર
તરફ ઢળી રહી છે. હે સખા! હજી પણ વાકના વિઘાથી દુખી દુ:ખી થઈ ગયેલી,
સમય છે. જઈને તેને તું આશ્વાસન આપ. પતિ વિના તરફડતી ચક્રવાકીને જોઈ. ગ્રહણ
અને મધુર વાક્યો વડે તેને પ્રસન્ન કરીને કરી હોવા છતાં મૃણાલની લતાને ન ખાતી,
અને તેને જણાવીને તું તારા સંગ્રામના ઠંડુ પાણી હોવા છતાં પણ જાણે ઉકળી કમ
કામ માટે પાછા ફરજે. ગયેલા પાણીમાં પડીને સંતપ્ત થયા કરતી,
હદયના ભાવને અનુસરતા મિત્રના ચંદ્રની શીતલ ચાંદનીમાં પણ વદિના વાકય વડે ઘેરાયેલે મારૂત=પવન જય મિત્ર કણેથી જાણે દુભાતી, અને કરૂણમાં કરૂણ સાથે ઉડીને અંજનાસુંદરીના આવાસમાં કંદન કરતી વિમુવિજેગી ચક્રવાકીને જોઈને પહોંચ્યા. પવનંજયે આ પ્રમાણે વિચાર્યું કે
(ક્રમશઃ) “દિવસભર પતિની સાથે જ ચક્ર
