________________
- જહાજ હe » જ છે - FEE સમાધિ સર્જકનું જીવનદર્શન
;
--શ્રી ગુણદશી
કવિતા ભણવી પડે માટે ભણવાની. ગોખવી સંચમાભિમુખતા.
પડે તે માટે કરવાની પણ તે વાત માન
વાની નહિ. ઈશ્વર જગતને કર્તા હોય શ્રાવક કુળમાં જન્મેલા આત્માઓને
નહિ.” આ રીતના કુમળા કુલને ઉછેરશ્રાવકધર્મને જીવનારા માતા-પિતા ભાષા
વિકાસ કરવામાં આવે તે તે ત્રિભુવનના જ્ઞાનાદિ માટે વ્યવહારિક શિક્ષણ આપે .
| મસ્તકે શેભે–તેમાં લેશ પણ નવાઈ છે ? તેની સાથે ધાર્મિક શિક્ષણ તે પ્રધાનપણે
શાસ્ત્રમાં વાત આવે છે કે- જે માતા જ આપે. સારાં મા-બાપ સંતાનને દુનિયા
ખરેખર સાચી શ્રાવિકા બનેલી હોય તેની દારીનું ભણવે તેને પણ તે જ હેતુ રહેતા
સંસારની ક્રિયાઓ જેઈને નાનું બચ્ચું કે-“મારું સંતાન સાચું-ખોટું સમજે. તે
જીવ વિચાર અને નવતત્તવનું જાણકાર સમજયા પછી પોતાની શકિત અનુસાર
બની ગયું હોય ! શ્રાવિકા ચુલે આદિ સાચું-સારું કર્યા વિના ન રહે અને મરી
4. સળગાવતી વખતે, લાકડાંમાં કયાંય જીવ જાય તે પણ છેટું તે હરગીજ ન કરે" અને ટામાં ભાગ પણ ન લે.” પરંતુ
જતુ ભાર્યા નથીને ? તે કાળજીપૂર્વક જોઈ
લે. કંઈ પણ ચીજ–વસ્તુ લેતા કે મૂકતા, “ભણશે નહિ તે ખાશે શું?” તેમ માની
* પૂંજી પ્રમજીને જયણાપૂર્વક લે અને મૂકે, ભણવતા ન હતા.
તે જિજ્ઞાસુ નાનું બચ્ચું પૂછે કે-આમ ત્રિભુવને પણ વ્યવહારિક અભ્યાસ કેમ? તે સમજાવે ને કે- આવા આવા ગુજરાતી ૭ ચોપડીને કરે. તે વખતના ઝીણું જ મરી ન જાય માટેઝ આ જ વડિલે દુનિયાનું ભણવવા છતાં પણ ખરેખર જીવન જીવવાની સાચી કલા છે! મનમાં બેટું ઘર ન કરી જાય તેની પૂરી વ્યાવહારિક અભ્યાસની સાથે બાલ્યકાળજી રાખતા. તે વાત ઉત્તરાવસ્થામાં વયથી જ તેમને ધાર્મિક અભ્યાસ કરવાનું તેઓશ્રીજી સ્વમુખે કહેતા કે- “અમારા શરૂ કરેલ.. નવ વર્ષની ઉંમર સુધીમાં વખતમાં અમારા ઘરના વડિલે અમે નિશા- તે પાંચ પ્રતિક્રમણ, જીવવિચારાદિને બેથી ભણીને આવીએ તે “માનસિક સ્નાન અભ્યાસ કરી લીધેલ એટલું જ નહિ કરાવી પછી ઘરમાં પેસવા દેતા. તે વખતે નવ વર્ષની વયથી તે બે ય ટાઈમના ગુજરાતીમાં કવિતા આવતી કે- ‘એ ! પ્રમિક્રમણ અને ઉકાળેલું પાણી પણ ઈશ્વર ભજીએ તને, તું છે જગ સર્જનહાર.” – ત્યારે આ રતનબા કહેતા કે “બેટા! આ ૪ જીવવિચારનું આ પ્રેકટીકલ તે એજ છે.
