Aashirwad 1969 09 Varsh 03 Ank 11

SR No.: 537035
Original Sutra Author: N/A
Author: M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave
Publisher: Aashirwad Prakashan
Publication Year: 1969
Total Pages: 42
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Aashirwad, & India
File Size: 7 MB

Page 30

૨૮]
આશીર્વાદ
[ સપ્ટેમ્બર ૧૯૬૯ રહ્યું હતું. ચૌધરાણીના વર્તને તેના હૃદયમાં આગ છે, તે બધાં ઘરેણું એને ત્યાં પાછાં મૂકી આવશે. ચાંપી દીધી હતી. એને ત્યાં એ પિતાનું એક પણ આવી રીતે સુગમતાથી બધું કામ થઈ જશે.' ઘરેણું રાખવા માગતી નહોતી.
- ત્રીજે દિવસે જાન આવી ગઈ ખુશખુશાલ ઘેર પહોંચતાની સાથે જ તેણે એકસો રૂપિયા બની જગતની મા વહુને લેવા ગઈ પંડિતજી વિશે મીઠાઈ વગેરે માટે એક કેરે મૂકી દીધા અને બાકીના
પૂછવામાં આવ્યું ત્યારે ખબર પડી કે એ દારૂના ત્રણસો લઈને અમરકુંવર પાસે જઈ પહોચી કે
પીઠામાં ઊંધે માથે પડ્યા છે. કે જેથી એની પાસેથી થોડાક વધારે રૂપિયા લઈ લગ્નનાં ગીત ગાતા ગાતી મહોલ્લાની સ્ત્રીઓ ચૌધરાણી પાસેથી ઘરેણાં લઈ લે અને તે બધાં જગતની વહુને ઘેર લઈ આવી. બધા રીતરિવાજોનું અમરકુંવરને ત્યાં મૂકી દે. આ માં અમકુંવરને સારી રીતે પાલન કરવામાં આવ્યું. દાયજાને સામાન કંઈ વાંધો નહોતો. પરતુ જ તની માની એવી નીચે બેઠકમાં મૂકી દેવામાં આવ્યો. વહુનું સુંદર ઇચ્છા હતી, કે રૂપિયા તો એની પાસેથી લઈ લે, મુખડું જોઈ બધાંનાં હૃદય નાચી ઊઠ્યાં. એક કહેતું: પણુ ઘરેણુ આણું પછી આપે મને આ વાત માટે “જગત પર્વજન્મમાં મોતીઓનું દાન કરીને આવ્યો અમરકુંવરનું તૈયાર થવું મુશ્કેલ હતું. વ્યવહારની છે.” બીજુ કહેતું, “ચંદનો ટુકડો લઈ આવ્યો બાબતમાં એ પણ કંઈ ઓછી કડક નહતી. પણ છે.” નાની નાની છોકરીઓ વહુનું મોં જોવા તૂટી જગતની મા ઘેરથી નક્કી કરીને નીકળી હતી કે ગમે પડતી હતી. ઘરમાં મોટી અવરજવર હતી, ત્યારે તે રીતે પોતે એને મનાવી છે. અમરકુંવરના જગતની મા એક ખૂણામાં એક માણસને ધીરે ધીરે હદયમાંથી પણ, હજી દયાને કદંતર લેપ થયો કંઈક પૂછી રહી હતી. , નહેાતે, એટલે જગતની માના ખૂબ વિનયથી એ
તો શું તમને કંઈ જ ખબર નથી?” માની ગઈ. આણુ પછી એને પણ મળી જવાં “ જરાય નહિ, કંઈ પણ નહિ. મને કોઈએ જોઈએ તે શરતે એણે રૂપિયા ૨ (પી દીધા. અમર- ખબર પડવા જ નથી દીધી.” કુંવર પાસેથી રૂપિયા લઈ જગત માએ ચૌધરાણી “તમે તો મોટા હતા?” પાસેથી બધાં ઘરેણુ છોડાવી લે છે અને ખુશીમાં ત્યાં મને કોણ પૂછતું હતું? ત્યાં તે માસ્તરઆવી જઈ લગ્નની બીજી તયારે ઓ કરવા લાગી. સાહેબ મોટા હતા. હું તો જાણે એમના હાથનું સાંજે જ્યારે જગત નુરમહેલથી ૨ બે, ત્યારે એણે ' રમકડું હતો.” માનો ચહેરો ખુશીમાં ખીલેલો ને.
“તમને પહેરામણીની કશી ખબર નકકી કરેલી તારીખે મહેલાની સ્ત્રીઓનાં નથી ? પહેરામણી આપી છે કે નથી આપી?” સરસ ગીતમાં, વાજાં-બાજાં સારી જાન રવાના થઈ ' ' “કહું છું, મને કશી જ ખબર નથી. જગતની માએ બીજી બધી સગવડ કેવી રીતે કરી તે ન પૂછશો. પિતાના પુત્રનું ઘર મંડાવા માટે એ ઘેરઘેર સાહેબ જ ત્યાં કર્તાહર્તા હતા. મને તો કોઈ ગઈ પોતાના સ્વાભિમાનને પણ એણે થોડાક દિ સો વાતની ગંધ નથી આવી.” માટે કેરે મૂકી દીધું અને કેદ ની પાસેથી વીસ, મા નિરાશાથી માથું હલાવી ફરી પાછી કામે તો કેદની પાસેથી ત્રીસ લઈને એણે કામ ચાલુ વળગી ગઈ. જે આશાએ આજ સુધી બધું કરતી રાખ્યું. એ ધારતી હતી કે દાય માં એકાદું ઘરેણું આવી હતી, તે આશા જ ગૂંટવાઈ ગઈ. ઉલ્લાસની જરૂર મળશે અને સો-દો કે ટલા વધારે નહિ જગ્યા ફરી પાછી વિષાદે લઈ લીધી. અંતરમાં દુઃખ નહિ તો એકાવન રૂપિયા તે પહેરામણીમાં જરૂર છુપાવી એ બધું કામ કરવા લાગી. પંડિતજીના આવશે. આનાથી નાની–સરખી ૨ મો આપી દેવાશે શરાબીપણાને લીધે એણે ચાનનરામના હાથમાં જ જે ઘણું પેટે અમરકુંવર પાસેથી એ રૂપિયા લાવી લગ્નનું બધું કામ સોંપ્યું હતું. એ જગતના સગા
ઈશ્વરને અનુભવ ઈશ્વરી નિયમને અનુસરીને ચાલ્યા સિવાય થઈ શકતો નથી.