________________
લગ્ન ઢ—ઢમક ઢ ઢંઢમક ઢ ઢમક ઢમક ઢ ઢ ઢ ઢ, ઢોલ નગારાં ત્રાંસાં ભૂંગળ વાગે છે ભ ભ ભ ભે ડફ ડમરુ શહનાઈ સુરીલા સૂર તણું સર ગં ગં ગં, ઝાંઝરીઓ ઝનકાર કરંતી ઝનન ઝનન ઝું ગં ગં ગં.
આગળ આગળ વાગી રહ્યાંતાં એવાં કે વાજા, ને પાછળ પાછળ ચાલી રહ્યા'તા જાનૈયાઓ ઝાઝા, ને એની પાછળ ઘોડા ઉપર બેઠા'તા વરરાજા,
ને જાનડીઓ પણ ગીતે ગાતી'તી મૂકીને માઝા. જરા જુઓ તે સામેથી કેવી મનગમતી જાન આવે, જાનૈયાની મસ્તી જોઈ જાન તણું મેં ભાન ન આવે; વરરાજાને જોઈ અહા બેજાનમાં પણ જાન આવે, આવું જોતાં ઘણું કુંવારા ઝંખે, મારી જાન આવે.
સાફ શેરવાની સુરવાર મોજડીને ચમકાર હિતે;
પાન ચાવતે મનગમત મુરતિયે ઘડેસ્વાર હતો - મઘમઘતે ફૂલનો હાર હતો મેઢા પર ઘેડો ભાર હતા,
શ્રીફળ રૂપિયે કરમાં લઈ વર પખાવા તૈયાર હતે. ફુલવાડી જેવી સાડી પહેરી લાડી તોરણ આવી, મદમાતી ગાતી ગાતી મલકાતી સેહાગણ આવી કંકુ ચોખા સોપારી ગજરા લઈને માલણ આવી, સહુ સાથે વર પંખી લેવા વરની સાસુ પણ આવી.
તોરણ આવી ઊભેલા વરરાજાજી પંખાઈ ગયા, આળણું ટાળણ નજર તણું મીઠાં માથે ઊતરાઈ ગયાં; એકલદોકલ વરરાજા વેવાણેથી વીંટળાઈ ગયાં! ધૂસળ મુશળ ત્રાક રવૈયાના ભેદો ઉકેલાઈ ગયા ! ખૂટડા જેવા છે પણ આ ધૂસળ પડતાં ખેંચાઈ જશે, સુખદુઃખ બોજા સહેતાં સહેતા સંસારે શેષાઈ જશે; જરા જુઓ, વરરાજાજી! આ મુશળથી ખંડાઈ જશે, છડે છડાં છૂટાં પડશે વેરણછેરણ વેરાઈ જશે.
આજે એકના બે થશે, કાલે એના દસ બાર થશે, સરવાળે છે ! એ જેને ગણનારે લાચાર થશે કલબલ કલબલ કી, વી, કી, વી, કરનારી લંગાર થશે,
એના ઉપર પ્યાર થશે તે ગુસ્સો પણ હદબા'ર થશે. મારી દીકરી બેલકણું છે, વાતેથી ચિડાઈ જશે, તરાક જે છણકે કરશે જે જે છે છેડાઈ જશે લાલ ગુલાબી ગાલ તણું લાલી છે પણ કરમાઈ જશે, સંસાર રવૈયા ફરશે ત્યાં વિણ પાણુ વિલેવાઈ જશે.”
સંસારીના દુખની વાતે વરરાજા ના ગભરાયા, ઇંઠા જેવા ઊભા'તા, ના હલ્યા ચલ્યા કે શરમાયા આખર સાસુ અકળાયાં ને નાક તાણવાને આવ્યાં નકટે છે આ નકટ છે કહીને મંડપમાં લઈ આવ્યાં
