Aashirwad 1969 05 Varsh 03 Ank 07

SR No.: 537031
Original Sutra Author: N/A
Author: M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave
Publisher: Aashirwad Prakashan
Publication Year: 1969
Total Pages: 42
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Aashirwad, & India
File Size: 6 MB

Page 29

મે ૧૯ ] નવમેધ
[ રહે વાર તો તે પાડોશીઓને પણ ગાળે દેતે. પરિણામે તારી સ્ત્રીને કાલ પર મેલ. જ્યારે સ્વસ્થ થાય તેને માર પણ ખાવો પડતો. ત્યારે અજવાળી તેની ત્યારે પાછો હા ર થઈ જજે.” પીઠ પર જ્યાં લાગ્યું હોય ત્યાં હળદર ચોપડી શેક
જ્યાં કાન એ વીસ વર્ષ સુધી ગુલામી કરી યા કરી દેતી.
નરક ભોગવ્યું ત્યાંથી આટલે લાભ થયો તે શું આવી રીતે દિવસે વીતવા લાગ્યા. અજવાળીની
છે છે? કા ને મૅનેજરનાં વખાણ કરતો ઘેર ગોદમાં એક બીજું બાળક રમવા લાગ્યું. તાડી પાછો ફર્યો, અ અજવાળીને આ વાત કહી. તેના પીવાથી અને ખૂબ મહેનત કરવાથી કાનાનું સ્વાસ્થ-જે ' કહેવાનો ભાવાર્થ એ હતો કે મૅનેજર સાહેબને તેના તેનું ધન હતું–બગડવા લાગ્યું. ખાણની અંદરની તરફ પક્ષપાત છે. વીસ વર્ષ સુધી કયારેય તેણે કોલસાની ધૂળે તેનાં આંતરડાંમાં કાણું પાડવાં શરૂ મૅનેજર સમક્ષ ઈ જાતની ફરિયાદ કરી નથી. ન કર્યા. અને દમન ભયંકર લક્ષણો સ્પષ્ટ દેખાવા તે તેણે કદી યારી કરી હતી કે ન તો આળસ. લાગ્યાં. પરંતુ કાનાએ તેની ઉપેક્ષા કરી. પરિણામ ગેરહાજર પણ ભાગ્યે જ રહ્યો હશે. જમાદારના એ આવ્યું કે તેને રજાઓ લેવી પડતી. મહિનામાં
લાતપ્રહારોને પણ સરતો રહ્યો. તેથી જમાદાર પણ તે દસબાર દિવસ કામે જતે અને બાકીના દિવસે તેના પર પ્રસના હતા. બધાએ મળીને સાહેબને પડ્યો રહી અજવાળીને કુલહાર કરતો.
સમજાવી દીધા. અજવાળીને કાનાની જગ્યા મળવી કાનાને પિતામહ ખેતરમાં હળ જેડ જોડતો એ કંઈ જેવી તેવી વાત હતી? સાહેબ તે સહૃદય મરી ગયો. તેને પિતા શેરડીના કારખાનામાં લગાતાર છે. મેમ સાહેબને માટે તો કંઈ કહેવાનું જ નહીં,
ીસ વર્ષ સુધી શેરડીની જેમ પિસાઈને મરી ગય હા, તેમનાં બાળકો થોડાંક તોફાની છે. બહુ નહીં, હતો. ખુદ કાને બાર વર્ષની ઉંમરથી ટોપલીઓ થોડાંક જ. કેઈ કાઈ વાર મજૂરોનાં ઝુંડ પર પથ્થર ઉપાડી રહ્યો છે. વીસ વર્ષ દુર્વમની જેમ વીતી ફેંકે છે યા તે કઈ પર, હવાઈ બંદૂકથી છરા ગયાં. પરંતુ ન તે કાનાના કામને અંત આવ્યો ઉડાડે છે. પણ તો મામૂલી વાત છે. કે ન તો ખાણમાંથી કોલસો સમાપ્ત થયો. તેણે
અજવાળી મજૂરણ બનવાની તૈયારી કરવા અત્યાર સુધીમાં ઓછામાં ઓછો પચાસ-સાઠ હજાર લાગી. કાન મા બનવાની. અજવાળી એ બાળકોની મણ કાલસો ઉપાડયો હશે. પરંતુ ખાણનો અંત મા હતી. મોટો પુત્ર છ–સાત વર્ષને અને નાનો દેખાતો જ નહીં. નાના પ્રકારના અત્યાચારોથી પત્ર પાંચ વર્ષને. હતો. બંને પિતાને અનુરૂપ હતા. કાનાનું શરીર ગળવા લાગ્યું, તેને સ્વભાવ ચીડિયા તેઓનું કામ હતું રાહદારીઓને ગાળો સંભળાવ- , અને ક્રોધી બની ગયો. લાચાર બની તેણે પિતાની વાનું અને અવર ર મળતાં મેરીની ગંદકીથી ખુલ્લું આપવીતી મેનેજરને કહી. મૅનેજર દયાળુ હતા. તેણે આક્રમણ કરવાનું. પકડાઈ જતાં ખૂબ માર ખા કાનાનું કામ અજવાળીને સુપ્રત કરવાને પ્રસ્તાવ મૂક્યો. પડતો. અને આ રી રીતે તેઓ પિતૃકુળ અને ભાત- એ તો મૅનેજરને મેટો ઉપકાર હતો કે તેણે કુળના જ્યનાથ મહોલ્લાવાળાઓને વ્યસ્ત કરી દેતા,
કરી ચાલુ રાખી તે જગ્યા તેની સ્ત્રીને આપી. દિનભર ઉપદ્રવ, દિનભર કંદન. ઉપરાંત તેણે એમ પણ કહ્યું કે તેના પુત્રો યોગ્ય કાનાના ઘર આગળથી પસાર થતો કોઈ પણ ઉંમરના હેત તો તેને પણ રાખી લેત. કાનાએ માણસ સમસ્ત શરીર ધૂળમાં લપેટી, હાથમાં ઈટ . અત્યંત કૃતજ્ઞતાપૂર્વક મૅનેજરની વાત સાંભળી અને કે પથ્થર લીધેલા અને મોં પર કાળાશ પથરાયેલ આનંદથી ગદગદ થઈ ત્યાં જ રડી પડ્યો. કરુણાવતાર એવા આ બાળાને જોઈ શકે છે. તૂટેલી બાલદીમાં મેનેજરે કહ્યું. “અરે! રડે છે શા માટે ? તે અમારી મેરીની ગંદકી ભરી સદા તે ઇંતેજાર રહેતા કે કોઈ ખાણમાં વીસ વર્ષ સુધી કામ કર્યું છે. હું તારી અપરિચિત પકિ એ બાજુ આવે છે કે નહીં. કરી નહીં છીનવી લઉં. તું બીમાર રહે ત્યાં સુધી શિક્ષાને નામે તેમને ગાળે શીખવવામાં આવી હતી, - પ્રેમ, નમ્રતા, દીનતા, ક્ષમા, ધર્ય, દયા, સરળતા, પિતાના દેનું નિરીક્ષણ અને ખરાબ કામ કર્યાને પશ્ચાત્તાપ-આ આત્માના ગુણે છે.