________________
આશીર્વાદ
[[ઓકટોબર ૧૯૪૭
काममाश्रित्य दुष्पूरं दम्म-मान-मदान्विताः।
मोहाद् गृहीत्वाऽसद्ग्राहान् प्रवर्तन्तेऽशुचिव्रताः ॥ આવા લોકોની કામનાઓ કઈ રીતે પૂરી થઈ શકે એવી હતી નથી. ગમે તેટલા ધન કે સુખભેગોથી તેમને સંતેષ વળતો નથી. તેઓ દંભમાં પૂરા હોય છે, માન અથવા ખુશામત તેમને પ્રિય હોય છે અને મદ એટલે અભિમાન અથવા ગર્વથી તેઓ ભરેલા હોય છે. માહથી તેઓ બેટા આગ્રહે પકડીને અનેક લોકોનું અહિત થાય તેવા પાપાચારમાં પ્રવૃત્ત થાય છે.
चिन्तामपरिमेयां च प्रलयान्तामुपाश्रिताः। कामोपभोगपरमा एतावदितिनिश्चिताः ॥ आशापाशशतैर्बद्धाः कामक्रोधपरायणाः ।
ईहन्ते कामभोगार्थमन्यायेनार्थसंश्चयान् ॥ . આવા લોકો અપાર ચિન્તાને ધારણ કરતા હોય છે. પિતાની જ જિંદગીના અંત સુધીની નહીં, પણ સાત પેઢી સુધીની અથવા તેથી પણ આગળની ચિંતાઓ તેઓ કરતા હોય છે. અથવા જગતના અંત સુધીને માટેની પોતાના વંશ-વારસોની ચિંતાઓ, પિતાના અને તેમના માટેના કામગની ચિંતાઓ અને તે માટેની ગોઠવણે તેઓ કર્યા જ કરતા હોય છે કારણ કે તેઓને એવો નિશ્ચય હોય છે કે કામ–ભેગ, મજશેખ, ધન–અશ્વય– આ જ જગતમાં સૌથી શ્રેષ્ઠ વસ્તુ છે. અને તેને વધુ ને વધુ મેળવવા માટે સેંકડે આશાનાં બંધનમાં તેઓ બંધાતા જતા હોય છે. એક આશામાંથી અનેક આશાઓ વધતી જતી હોય છે. અને આશાઓ તથા કામનાઓ સાથે તેમનામાં ક્રોધ અને તમોગુણ પરાકાષ્ઠાએ
પહોંચ્યા હોય છે. પિતાનો તેમ જ પોતાના પરિવારના કામ માટે તેઓ અન્યાયથી - ધનના ઢગલાઓ ભેગા કરી લેવાનો પ્રયત્ન કરે છે.
इदमद्य मया लब्धमिमं प्राप्स्ये मनोरथम् । इदमस्तीदमपि मे भविष्यति पुनर्धनम् ॥ असौ मया हतः शत्रुर्हनिष्ये चापरानपि । ईश्वरोऽहमहं भोगी सिद्धोऽहं बलवान् सुखी ॥ आढयोऽभिजनबानस्मि कोन्योऽस्ति सदृशो मया ।
यक्ष्ये दास्यामि मोदिष्ये इत्यज्ञानविमोहिताः ॥ - તેઓ એમ વિચારતા હોય છે કે આજે મેં આ મેળવ્યું અને હવે આ મનોરથને હું સિદ્ધ કરીશ. આટલું ધન તે મારી પાસે છે અને ફરી આટલું મેળવીશ. આ શત્રુને મેં માર્યો અને બીજાઓને પણ હું મારીશ. હું કેટલો મોટો ઐશ્વર્યશાળી છું ! કેટલો મોટે સત્તાધીશ છું! હું ભેગે ભેગવનાર છું, હું નિષ્ણાત અને નિપુણ છું, પ્રતિષ્ઠાવાળો છું, બળવાન છું, સુખી છું, હું ધનાઢય છું, મારા કુટુંબ-કબીલાવાળા, ઊંચી નાતજાતવાળ -કુળવાન છું. મારા સમાન બીજે કયુ છે? હું યજ્ઞો કરીને અને દાન આપીને મારી કીર્તિને ફેલાવીશ, બીજાઓ કરતાં શ્રેષ્ઠ ગણાઈશ, અને અનેક પ્રકારની મોજમજા અને આનંદને માણીશ,