Page Text
________________
ફેબ્રુઆરી ૧૯૯૭ મહર્ષિ દયાનંદ સરસ્વતી
[ ૧૯ પરંતુ નિર્ભય સ્વામી એ પછી પણ ગર્જતા સંવત ૧૯૪૦ની આસો વદિ ૧૪ સાચા રહ્યા.
અર્થમાં કાળીચૌદશ બની. એ રાત્રે નિત્ય નિયમ વ્યાખ્ય ન સાંભળી મિ. વીન નામના એક પ્રમાણે મહર્ષિએ પોતાના રસોઇયા જગન્નાથ પાસે યુરોપિયન સ્વામીના ચરણે ટોપી મૂકી પગ પકડી દૂધ માંગ્યું. એ જ દૂધમાં કાતિલ વિષ ભેળવાયેલું કહ્યું: “મને આપને શિષ્ય બનાવો.”
હતું. સ્વામીજીએ કહ્યું : “ શિષ્ય બનાવવાનું કામ જગનાથે ધ્રુજતા હાથે દૂધ આપ્યું. સ્વામીજી મઠાધીશોનું છે. મારું કામ તો સદુપદેશ દેવાનું છે. પી ગયા ને ૩% ને જયઘોષ કરતા પથારીમાં રોજ અહીં આવો ને સત્ય ગ્રહણ કરે’
લેટ કે પેટમાં શૂળ ઊપડયું. અહીં જોધપુરમાં સ્વામીજી પ્રાતઃકાળમાં રાત
એક પળ ને બીજી પળે તેમણે ઊલટી કરી, નાડા નામના પહાડ પર જતા અને યોગાભ્યાસની
પણ વિષ કાતિલ હતું. ક્રિયાઓ કરતા. આ પહાડ પર મોટે ભાગે હિંસક જાનવરો રહેતાં. એટલે સ્વામીજીની કોઈ જાનવર
એ સમજી ગયા કે મને દૂધમાં ઝેર આપવામાં
આવ્યું છે. હિંસા ન કરી બેસે એટલા માટે કેટલાક સૈનિકે મોકલવા પ્રબંધ થયો હતો.
સાદ દીધો : બેટા જગન્નાથ ! , સ્વામીજીને આ વાતની જાણ થઈ કે પહાડ
પ્રજતો જગન્નાથ સામે આવી ઊભો રહ્યો. પર જતાં હિંસક જાનવરોથી મારી રક્ષા કરવા
એની સામે કરણપૂર્ણ આંખોમાંથી મધુર અવાજે સૈનિકો આવે છે એટલે એમણે પોતાની સાથે
સ્વામીજી બોલ્યા : “મૃત્યુનો મને ભય નથી પણ આવતા સવારોને રોકી કહ્યું : “પરમાત્મા પ્રાણી
મારા કામ અધૂરાં રહ્યાં.” કહી જરા વાર અટકયા માત્રની રક્ષા કરે છે. એ મારી પણ કરશે. અને તે પથારીમાંથી ઊભા થઈ કબાટ ઉધાડી તેમાંથી એનો ભરોસો છે. બીજાના બળનો સહારો હું નથી
નાણાંની કોથળી જગન્નાથના હાથમાં આપતાં કહ્યું: ચાહતો.”
લે ભાઈ! આ રૂપિયા લઈ અહીંથી હમણું જ
ભાગવા માંડ નેપાળમાં ઊતરી જજે.” એ પછીથી એમની રક્ષાને પ્રબંધ દૂર થશે.
જગન્નાથ આ માનવસ્વરૂપ દેવતાને નમી જોધપુરનરેશ જશવંતસિંહની રીતભાત તેમને
નાણુની કોથળી લઈ ચાલી નીકળ્યો. પસંદ નથી. અંતર સળગી ઊઠયું. એક દિવસ રાજાની પાસે નન્ની જાન તેમની વારાંગના બેઠેલી
સ્વામીજી પથારીમાં બેસી રહ્યા. ઉપચાર જોઈ એ નાસી તે ગઈ પણ સ્વામીજી જોઈ ગયા.
સારુ કોઈને ન જગાડ્યા. કોઈને ન બોલાવ્યા. અને ત્યાં જ જોધપુરનરેશની ઝાટકણી કાઢી.
આથી તો જગન્નાથનો પીછો પકડવામાં આવે
અને એ મરી જાય. એને ઉગારવા એ રાતભર તે જ દિવસે સાંજે ભરી સભામાં બોલ્યા :
કાતિલ વિષની શૂળ ની વેદના સહી રહ્યા ને વારંઆપણા દેશના મોટા પુરુષોનું તો સત્યાનાશ ક્યાર
વાર વેદનાની ભયાનકતા પર છે 8 છે ને નુંય વળી ગયું હતું, પરંતુ, તેઓના પાપના માંચડા તો તેમના ઘરમાં રહેલી પેલી જોગમાયા
શીળે છંટકાવ કરતા રહ્યા. જેવી પનીઓના પતિવ્રતને લીધે જ હજુ ટકી રહ્યા
સવારે સૌને જાણ થઈ. આર્યસમાજના છે. કુલવંતી એ આર્ય સતીઓએ જ પોતાના આગેવાને આવ્યા, કહ્યું, ‘જગન્નાથને પકડી પાડીએ” ધર્મ વડે પાપી ભરથારોની રક્ષા કરી છે.”
ડોકું ધુણાવી સ્વામીજીએ કહ્યુંઃ “ના, ના, મેં આવું ન બેલવા સ્વામીજીને ઘણી ઘણી જ એને જવા દીધો છે; હું આ સંસારમાં કઈને વિનંતીઓ થઈ હતી. છતાં તેઓ જોધપુરમાં જ કેદ કરાવવા નથી આવ્યો, છોડાવવા આવ્યો છું.” રોષપૂર્વક બેલ્યા.
ડોકટર સૂરજમલ આવ્યા. બીજા દાકતરે ને એમના સંહારની વેતરણ શરૂ થઈ ગઈ આવ્યા પણ ઔષધ કામયાબ ન નીવડ્યું. મેં,
| SR No. | 537004 |
| Book Title | Aashirwad 1967 02 Varsh 01 Ank 04 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave |
| Publisher | Aashirwad Prakashan |
| Publication Year | 1967 |
| Total Pages | 42 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Aashirwad, & India |
| File Size | 5 MB |