Aashirwad 1967 01 Varsh 01 Ank 03

SR No.: 537003
Original Sutra Author: N/A
Author: M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave
Publisher: Aashirwad Prakashan
Publication Year: 1967
Total Pages: 47
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Aashirwad, & India
File Size: 6 MB

Page 14

જાન્યુઆરી ૧૯૬૭
થયું. તેઓ ભગવાનને શરણે ગયા. ભગવાને કહ્યું : ‘હવે શક્તિથી નહી' પણ યુક્તિથી કામ લેવું પડશે.’
સમુદ્રમ ધન – ૨
જે દૈત્યના હાથમાં અમૃતકુંભ આવ્યા તે કહે છે કે હું પહેલાં અમૃત પીશ. તેને માટે ભાઈ આવ્યા. તે કહે છે કે આ તારા બાપ હજી બેઠા છે. તું શાનેા પહેલા પીવાના ? પહેલા હું અમૃત પીશ.
અમૃત માટે . દૈત્યો ઝઘડા કરવા લાગ્યા. અંદરોઅંદરના ઝધડાને કારણે દૈત્યોને અમૃત મળતું નથી. જે પક્ષમાં અદરા દર ઝઘડા થાય, જે ઘરમાં કલહકંકાસ થાય તેના લેાકાને અમૃત-શુભ ફળ મળતું નથી, તે લેાકેાને જ્ઞાનામૃત, ભક્તિઅમૃત,પ્રેમામૃત મળતું નથી.
હવે આ સ્થિતિમાં દૈત્યાની વચ્ચે માહિનીનારાયણ પ્રકટ થયા. ભગવાન માહિનીસ્વરૂપે પ્રકટ થયા. માહિતીનું રૂપ જોઈ દૈત્યો કહેવા લાગ્યા : · અહા, કથારૂપ હૈ ! અતિસુ ંદર, અતિસુદર.’ માહિતી એ મેહનું રૂપ છે. માહિનીમાં આસક્ત બને તેને અમૃત મળતુ નથી. સંસારની પ્રત્યેક વસ્તુમાં માહિતી–માયા રહેલી છે. સૌન્દર્યાં એ કલ્પનામાત્ર છે. તમને સુંદર લાગે તે વસ્તુ કૂતરાને સુ ંદર લાગતી નથી. સૌદર્ય આંખમાં છે. તેને આરોપ મનુષ્ય વસ્તુમાં કરે છે. સુંદર તેા એક શ્રીકૃષ્ણ છે. જગતમાં સુંદર છે તે શ્રીકૃષ્ણની સુંદરતાને કારણે સુંદર લાગે છે,
માહિનીના મેહ થાય તેને અમૃત-ભક્તિરૂપી અમૃત મળતું નથી. સંસારની માહિનીમાં જે સાય, સૌના માહમાં જે સાય, વિષયાના મેાહમાં જે ફસાય તેને અમૃત મળતું નથી, પણ મનમાહન શ્રીકૃષ્ણમાં જેનું મન ફસાય તેને અમૃત મળે છે. મેાહિનીને માહ છે ત્યાં સુધી ભગવાન મળતા નથી. સોંસારના વિષયામાં જેટલી ઉત્કટતાથી મન ફસાયું છે તેટલી ઉત્કટતાથી તે વિષયેાના સર્જનહારની શેાધમાં મન લાગે નહીં ત્યાં સુધી જ્ઞાનરૂપી અમૃત મળતું નથી. અને એ સર્જનહાર જેમાં ખેડેલા છે તે પ્રાણીઓની સેવા માટે મન લાગે નહીં ત્યાં સુધી ભક્તિરૂપી અમૃત મળતુ નથી. અને જ્ઞાન તથા ભક્તિ સિદ્ધ થયા વિના ભગવાન મળતા નથી.
[ ૧૩
પાપકારમાં પ્રેમ વધે છે તેમ તેમ વિષયેા ઉપર નિઃસ્પૃહતા આવત જાય છે. સમુદ્રમાં જે બાજુ ભરતી હાય તેની વિરુદ્ધની દિશામાં એટ હેાય છે. માટે જેમ જેમ સક'માં પ્રેમ વધે છે તેમ તેમ વિષયાસક્તિમાં એટ આવે છે. આંખમાં કામ રાખીને જગતને જોશે તેા માહ થશે અને આંખમાં શ્વરને રાખશેા તા મેાહને. નાશ થશે.
સંસારના વિષયાના માહ છૂટે તેા ભક્તિ થઈ શકે, થ્યા માહ વિવેકથી છેડવાના છે. જેમ જેમ
દૈત્યો કાણુ ? રસ્તે ચાલતી સ્ત્રીમાં જેનું મન સાય તે દૈત્ય. પરસ્ત્રીનું ચિંતન કરે તે રાક્ષસ, દૈત્યો કામાતુર થઈ મેાહિતી પાસે આવ્યા. દૈત્યા પૂછે છેઃ ‘દેવી, તમે કયાંથી આવ્યાં ? દેવી, તમારું ગામ કયું... તમારું લગ્ન થયું છે કે પ્રેમ ? ’
માહિતીનારા પણુનું સ્વરૂપ જોતાં દૈત્યાને મે હુ થયા. માહિની હતાં હસતાં કહે છે ‘મારું એક ધર નથી. મારાં અનેકધર છે. જે પુરુષ મારી સાથે પ્રેમ કરે તેને ત્યાં હું જાઉં છું હું તેા કાઈ તુકારામને ત્યાં જાઉં' છું, કાક નરસિ'ને ત્યાં જાઉ છું. જેટલાં વૈષ્ણુવાનાં ધર છે તેટલાં ઠાકેારજીનાં ધર છે. ’
દ્ર
મૂર્ખાએ સાહિનીભગવાનની ગૂઢા વાણીના અર્થ સમજ્યા નહીં. જે દૈત્યના હાથમાં અમૃતને ધડેા હતેા તેના તર્ક માહિતી જુએ છે, દૈત્ય પ્રસન્ન થયા. તે ખેલ્યું : ‘ દેવીજી, આ ધડેા હુ' તમને ભેટમાં આપું છું. તેણે એમ વિચારેલુ` કે દેવીજી મારે ઘેર આવશે. માહિનીનારાયણે પૂછ્યું' : ‘ ધડામાં શુ છે?' દૈત્યે કર્યું કે અમૃત છે,
સૌંદર્યાં. જડ વસ્તુમાં નથી. જે સૌદય' જોવાથી વિકાર થાય એ રૌદ` જ નથી. દૈત્યે ધડા આપી દીધા. દૈત્યો કહે : ‘ દેવીજી અમૃત પીરસશે. અમે હાથ જોડીને ખેસી રહીશું, ઝધડીશું નહીં. '
માહિનીભગવાને દૈત્યા અને દેવાની જુદી જુદી પ'ગત કરી. એક બાજુ દેવા ખેઠા છે. બીજી બાજુ દૈત્યો ખેડા છે. માહિની ભગવાન પ્રથમ દૈત્યાના મ`ડળમાં ગયા છે. તેમણે દૈત્યોને કહ્યું કે તમારું' કલ્યાણુ કરવું એ મારી ફરજ છે. પર`તુ ઉપરનું પાણી જેવું જે પાતળુ’ અમૃત છે તે પહેલાં દેવાને આપી દઉ' અને નીચેના ઘટ્ટ માલ તમને પિવડાવીશ.