________________
વિશ્વ પ્રવાસી
સમાધાન મેળવી, આ ખામાં પૂ. ગુરુદેવના દર્શનનાં અમી ભરી, વિદાય લેતા શ્રી પીટ૨.
પૂ. ગુરુદેવના દર્શનાર્થે આવનારના કેટલા- સાચી શીખ આપવા મન ખેંચાય છે, એમ કના પ્રશ્નોમાં વિવિધતા છે, વિચારોમાં સૌદય કહુ તે ચાલે, અનેક વ્યકિતઓ સાથે હદયથી છે અને તનમાં તાજગી છે. કે’કમાં આધ્યા- હું એક બની જાઉં છું. એ વખતે મારાથી બનતું ત્મિકતાનું દર્શન છે તે કે’કમાં સામાના દુ:ખની બધું કરું છું. હું મારા ભાવને, મારી - સંવેદના છે. કયાંક વિચાર છે તો કયાંક મંથન છે. ઊર્મિઓને એમાં રેડું છું; પણ જ્યારે અંતરની સ્વિટ્ઝરલેન્ડથી કુટર ઉપર દુનિયાને
નિમળ ભાવનામાંથી જન્મેલ સાચા માર્ગ દર્શન જોવા, માનવેને મળવા, મળીને કાંઈક મેળવવા
તરફ તેઓ દુર્લક્ષ્ય સેવે છે, એ માગ પ્રતિ નીકળેલા શ્રી પીટર બુરી મુંબઈ આવતાં જ
પ્રયાણ નથી કરતા ત્યારે સહેજે હું દુ:ખી
થઈ જાઉં છું, નિરાશ અને હતાશ પણ થઈ પૂ. ગુરુદેવના સમાગમમાં આવ્યા.
જાઉં છું. શું મારે એમને એમના માર્ગે જવા ભલે શ્રી પીટર મુમુક્ષુ નહાતા પણ સેવા
દેવા ? મારે આ કાર્યક્ષેત્ર છોડી દેવું ? ” ભાવી અને જિજ્ઞાસુ જરૂર હતા. એટલે સહજ- પૂ. ગુરુદેવે પીટરમાં સેવાભાવી હૃદય જોયું, ભાવે પૂ. ગુરુદેવને પ્રશ્ન પૂછયે: ‘હું શિક્ષક વિદ્યાર્થીઓને માર્ગદર્શન આપનારને માર્ગદર્શન છું , વિદ્યાર્થીઓ એ જ મારી દુનિયા છે, એ જ આપવાની જરૂર જણાઇ અને કહ્યું: “ સેવા મારી ક૯૫ના સૃષ્ટિ છે. મારા વિદ્યાર્થીઓને માટે લખાયેલા હાથ પાછો વાળવાથી શું તમારું હું જ્યારે સાચા માર્ગ થી વેગળા થતા જોઉં છું અંતર શાંત થશે ? ના, સેવા કરવા જે મન ત્યારે મારું' અંતર વ્યથિત થાય છે, એમને સદા તત્પર છે એને ન રોકશે. બીજા માટે
