Divyadeep 1969 Varsh 06 Ank 03

SR No.: 536813
Original Sutra Author: N/A
Author: Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah
Publication Year: 1969
Total Pages: 16
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Divyadeep, & India
File Size: 3 MB

Page 13

દિવ્ય દીપ
સંસારની બાબતમાં બદલાવી શકે અને કહે કે મને માત્ર પ્રકાશ આપ. પ્રકાશ હશે આત્માની બાબતમાં કાંઇ નહિ? માલ આપવાને તે રસ્તે દેખાશે. સો કર્યો હોય અને ભાવ વધી જાય તે તમે કોક સાધકે કહેલું : “હે પ્રભુ! બીજુ કાંઈ કરારમાંથી કેવા છટકી જાએ છે? વાત કેવી નહિ, પણ થોડા થોડા દિવસે મને દુઃખ મળતું બદલી નાખે છે? વચન આપ્યું હોય તે પણ રહે એટલું જેતે રહેજે. દુઃખને તાપ શું કહે? એ તે અમસ્તી વાત જ હતી, વચન અભિમાનના હિમાચલને ઓગાળી નાખે તે હું કયાં હતું ? '
સરિતા બનીને તારા ચરણેને ધેવા દોડી આવું.” - જ્યાં અનુકૂળ ન પડે, ફાયદામાં ન હોય
અહંકારના હિમાચલને ગાળનાર દુઃખની ત્યાં બદલાય પણ જીવનની યાત્રામાં પુરુષાર્થ
ઉષ્મા છે પણ જ્ઞાન તે એ અહંકારના હિમાવડે સુકાન ન બદલાય? માત્ર નિરાશા અને
લયનું અસ્તિત્વ જ મિટાવી દે છે. નિરુત્સાહ. આમ કેમ ચાલશે?
દુઃખ સહન કરવાની શકિત જ રહી નથી. નિરાશા સામે આશાભરી દષ્ટિ કેળવે, જીવંત *
- જરાક દુઃખ આવે અને તરત ઊંઘની ગોળીઓ વિચાર મૂકો, પ્રણાલિકાઓને પડતી મૂકી મૂળ
(tranquiliser) લે, મનમાં મૂંઝવણ ઊભી થાય સિદ્ધાંતને પકડે.
તે એને ઉકેલવાને બદલે ભૂલવા શરાબ લે. તારા જીવનનું નિર્માણ કઈ ત્રીજી વ્યક્તિના થેડીકવાર શ્રમની ગુલાબી દુનિયામાં ફરી હાથમાં છે જ નહિ. તું જ તારે નિર્માતા છે, આવે, સ્વપ્નની દુનિયામાં વિચરે, સૂઈ જાય. તું જ તારે ઘડવૈયા છે.
સવાર પડે, ભારે આંખ ખેલે ત્યારે એ જ
મૂંઝવણ ડેકિયાં કરે. ભૂલવાને પ્રયત્ન કર્યો પણ Man is himself responsible for his
ભૂલી નથી શકો. ડીકવાર માટે હકીકત જરા own fortunes. પિતાના કાર્યોની જવાબદારી પિતાની જ છે. બીજાઓ તે માત્ર નિમિત્ત જ છે* *
દૂર ધકેલી શકે પણ એને મટાડી ન શકે.
તમારે ભૂલવું છે કે મિટાવવું છે? શાંતિથી માટે હવે જાગૃતિ અને જવાબદારીની દર બેસીને કેમ ન વિચારેઃ “દુઃખનું કારણ કેણુ? હાથમાં લેવાની છે. જે ઘડીએ આ સમજાઈ જશે, દુઃખ કેમ આવ્યું? કયાંથી આવ્યું?” પછી તમે જ કહેશે “મારા જીવનને ખરાબ શદ્ધ સોનું ઘૂળ સાથે મળી ગયું તેમ નિર્મળ કરનારે જે હોઉં તે હું છું તે સારે કરનારે પારદર્શક આત્મા કર્મ સાથે બંધાયે, શા માટે ન બનું? હું બીજાને શા માટે દેષ આખું વિશ્વ પુદગળના ઝીણું પરમાણુઓથી દઉં ? મેં મારી જાતને એવા સંજોગોમાં મુકી ભરેલું છે. આંખે જેને જોવા માટે સમર્થ નથી તે એ સંજોગના કારણે હું નિમ્ન કટિમાં એવા અબજે અણુઓ નજર સમક્ષ દેડી રહયા ચાલ્યા ગયે. તે હવે, હું મારી જાતને એમાંથી છે. એને જેવા સૂકંમદર્શક કાચની (magniઉઠાવીને ઊંચે કેમ ન લાવું?”
fying glass) મદદ લેવી પડે છે. તેમ છતાં પ્રભુ પાસે પૈસા નહિ, સંતાને નહિ, આયુષ્ય એ સૂમ પરમાણુઓ દષ્ટિના અવકનના નહિ પણ પ્રકાશની માગણી કરે.
વ્યાપારમાં અવરોધક નથી બનતા. વચ્ચે અનંત