Page Text
________________
૧૨૨
દિવ્યદીપ પેલા વિચારકને એક જ વિચાર રાતદિવસ સાથે એકરસ બને. પછી જુઓ કે સુખ તમારે આવે. આ વડલે સુકાતો કેમ નથી ! ક્યારે આંગણે દેડતું દેડતું આવે છે કે નહિ! રેડિયેસુકાશે? જ જુએ. ધીમે ધીમે પાંદડાં પીળાં માંથી તરંગે દ્વારા સંગીત છૂટે તેમ વિશ્વમાંથી પડવા લાગ્યાં અને ત્રણ મહિનામાં વડલે સંગીતના waves છૂટે. એ ગુપ્ત છે, પ્રચ્છન્ન સુકાઈ ગયે.
છે પણ એક હકીકત અને બળ છે. જે બધાનું વિચારક રાજા પાસે ગયે તે રાજાએ કહ્યું સારું ઈછે એનું બૂરું કરનાર, છે કેણ? કે વડલો નવપલ્લવિત બને, ફળફૂલથી લચી સુવાસ દેખાતી નથી પણ સૂંઘી શકાય છે પડે તે ઉત્તર આપીશ. અને નવપલ્લવિત થતા એમ આશીર્વાદ દેખાય નહિ પણ અનુભવાય પહેલાં જતો રહીશ તે તને સજા કરીશ. ખરા. સુખને અનુભવ થાય છે ને? એ ક્યાંથી - પેલે વિચારક જ બેઠે બેઠે કહે “હે આવ્યું? કેમ આવ્યું ? આશીર્વાદના બીજમાંથી વડલા! તું નવપલ્લવિત બને તે ઉત્તર મળે. સુખનો છોડ પ્રગટ્યો છે. ઉત્તર નહિ મળે તો કઈ નહિ પણ હું જીવતે સુખની લાલી જીવનમાં લાવવી હોય તે ઘર ભેગો થાઉં.” ત્રણ મહિના પછી કૂંપળ ફૂટી. શુભેચ્છાઓ વધારવી પડશે. દુનિયાભરમાંથી એ રાજદરબારમાં દેડી ગયે. “રાજન ! વડલે શુભેચ્છાઓ ભેગી કરો; જ્યાં જાઓ ત્યાં નમે. નવપલ્લવિત થયે છે.” રાજાએ કહ્યું “ઉત્તર નમે તે ગમે. સુખના દહાડામાં માથું ઊંચું મળી ગયે ને? વડલાને જ નિસાસા નાખતો કરશે નહિ. નમતા રહે. દુનિયાને શીખવા દે હતે તે તારા નિસાસાથી વડલે સુકાઈ ગયે. કે આટલે સુખી છતાં કેવો વિનયી! બીજા ત્રણ મહિનામાં આશીર્વાદ આપવા માંડ
કઈ ભૂરા વિચાર મોકલે તે આશીર્વાદના શુભેચ્છાઓ વરસાવવા લાગ્યા તે સૂકે વડલો
જળપ્રવાહમાં એ બૂરા વિચાર અંગારાની જેમ પણ લીલે થયે!” -
બુઝાઈ જાય. સંસારમાં લોકોની શુભેચ્છા લે તે વડલાની
વિપુલ પાણીમાં બળતે કોલસે બુઝાઈ જાય જેમ નવપલ્લવિત રહે, સુખી બને. અને
એમ શુભેચ્છાના સરોવરમાં દુવિચારને કેલસે નિસાસા લે તે સુકાઈ જાઓ, દુઃખી બને.
બુઝાઈ જવાને. માત્ર મારું કલ્યાણ થાય એમ નહિ પણ
દુનિયામાં લેવાનું શું છે? શુભેચ્છા. સહુનું ભલું થાઓ. સહુના ભલામાં મારું ભલું
દુનિયાને દેવાનું શું છે? પ્રેમ. છે. કેટલાક કહે કે બીજા ગયા ખાડામાં. બીજા
બધાં પ્રેમ ચાહે છે, કૂતરું માણસને ગમે ખાડામાં ગયા તે તમે ટેકરા ઉપર કેમ રહી શકશે? બીજા સુખી તે તમે સુખી.
છે કારણ કે એ પ્રેમી છે. માલિકને જુએ અને
નાચવા માંડે. એ બીજી ભાષા નથી જાણતું. शिवमस्तु सर्व जगतः
એની આંખમાં પ્રેમ છે. માલિકને સાચા દિલથી परहितनिरता भवंतु भूतगणा: दोषा प्रयान्तु नाशं
એ ચાહે છે. એટલે જ માણસ દિકરાને ન ચાહે सर्वत्र सुखी भवंतु लोकाः
એટલે કૂતરાને ચાહે અને સાચવે. સવારે પ્રાણ રેડીને પ્રાર્થના કરે. બધાનું એક માળામાં રહેતું કુટુંબ બીજે રહેવા કલ્યાણ હે; બધા સુખની છાયામાં રહે; શબ્દો ગયું. માળાવાળા કહે કે એ કુટુંબ હતું અને
| SR No. | 536794 |
| Book Title | Divyadeep 1967 Varsh 04 Ank 08 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Chitrabhanu |
| Publisher | Chandulal T Shah |
| Publication Year | 1967 |
| Total Pages | 16 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Divyadeep, & India |
| File Size | 3 MB |