Divyadeep 1966 Varsh 03 Ank 10

SR No.: 536784
Original Sutra Author: N/A
Author: Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah
Publication Year: 1966
Total Pages: 16
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Divyadeep, & India
File Size: 5 MB

Page 5

દિવ્ય દીપ
જાણતા હા છે. તા જ્યારે Pure હ્રાય ત્યારે જ Sure બની શકે. પણ માણસ જો ચાખ્ખા ન ઢાય, શુદ્ધ ન હાય તા માણુસ કેવી રીતે ચાસ બની શકે?
આપણે ક્રાંઈ બનવાનુ નથી. આપણે જન્મથી, પહેલેથી આપણે બ્રહ્મ સ્વરૂપ છીએ અને આત્મા પરમાત્મસ્વરૂપ છે. સામાન્ય લાક પણ કાઇકવાર આ સત્ય ઉચ્ચારતા હાય છે કે જીવ તે શિવ છે. આત્મા તે પરમાત્મા છે, ખુ તે ખુદા છે. બિંદુ તે સિંધુ છે આ ભાષાની કહેવત એ સ્ત્રશકિતનું દન કરાવે છે. અને જ્યારે આ શકિતનું તમને દન થઈ જાય છે ત્યારે તમે જ રાજકુમાર છે, માત્ર તમે જાણી લા. જે ઘડીએ જાણી લેા તે ઘડીથી હુકમ કરવા માંડે છે. પછી તમારી ચાર વૃત્તિ નીકળી જાય છે.
મિત્રા, અત્યારે તમારી જે પૂર્ણતા છે એ તે માંગી લાવેલા ઘરેણાં જેવી છે. પણ અંદરની પૂર્ણતા, સહજ આત્મ સ્વરૂપનું જ્ઞાન. એ જાતિવત રત્ન જેવી છે. જાતિવંત રત્નમાં રહેલી વિભા, એનાં કિરણેા, એના પ્રકાશ, એનું તેજ એ ઊછીનાં લાવેલ ભાડૂતી વસ્તુ નથી. રનના કટકાં કટકા કરી પણ એના અંશે અંશમાં તેજથી ચમકતાં કિરણેા પૂરાયમાન થઈ રહ્યાં છે.
એમ આપણા આત્માના પ્રદેશે પ્રદેશમાં પૂ આનન્દની એ જ શકિત ભરેલી છે જે પરમાત્મામાં છે. આ શિકિતનું દન કરવું એ જ જીવનના હેતુ છે.
તે આ માટે મનને તૈયાર કરવુ પડશે. આ મન જો નિર્મૂળ બની ગયું તે ગાડીને તાણવાને બદલે ગાડી અધવચ્ચે જ ઊભી રહી જશે અને આ Engine ને ખેંચવા માટે બીજું એજિન લાવવુ પડશે. જે એન્જિન ભાર ખે...ચી
૧૪
શકે છે એ વરાળથી સમૃદ્ધ છે, જે Engine ઠંડુ પડયુ છે એની વરાળ નીકળી ગઈ છે.
માવીશ વર્ષ પહેલાંની આ વાત છે. અમારું ચાતુોસ ત્યારે ઘાટકેપરમાં હતું. એક ડાકટર મારી પાસે સ્વાધ્યાય માટે આવતા. એ ગાંડાની
હાસ્પિટલમાં કામ કરતા હતા. મને કહે એક વખત તમે ગાંડાની ડાસ્પિટલ જોવા આવે.’ મે’ કહ્યું ‘અહીં આપણી આસપાસ દુનિયામાં બધું એ જ છે ને?” તા કહે ‘ના, આના કરતાં એ’ જુદી જાતના છે. અહીં જે લેાકેા મનમાં આવે તેમ સાચેસાચુ· acting નથી કરી શકતા તે ત્યાં acting કરી શકે છે. અહીં acting કરવાનુ મન થાય ત્યારે નહિ કરી શકે અને ન કરવાના
સમયે acting કરે છે. આટલા ફેર છે.' ચાલા, મેં કહ્યું, પછી ગયા. ત્યાં ડાકટરો એ લાકને training આપતા હતા.
ગાંડાનાં મન ભટકયા કરે એટલે એમનાં મન ઠેકાણે લાવવા માટે કુવામાંથી પાણી કઢાવતા હતા. મૈટી ડૉલ અને ખાસ્સા ઊંડા કૂવા. ડાક્રટર ગાંડાને કહે કે અંદરથી ડાલ ભરીને પાણી લાવ અને વૃક્ષના આ છેડને પા. એટલે એ પાણી કાઢે. એ પાણી કાઢે ત્યારે એના બાવડાં દુઃખવા આવે પણ જ્યારે ડાલ ઉપર આવે અને રેડવા જાય તેા એ ડાલ ખાલી હોય. કારણ કે ડાલની વચ્ચે પાંચ કાણાં કરેલાં. એટલે જ્યારે ભરાય ત્યારે ભરાઈ જાય પણ ઉપર ખે'ચતા પેલાં પાંચ કાણાંમાંથી મધુજ પાણી નીકળી જાય. ડાલ ખાલી આવે એટલે પેલા ડાકટરા એને ખરાખર દબડાવે, મારે કે પાણી કેમ આવ્યુ નહિ ! એટલે ગાંડાઓને વિચાર કરવા પડે. શિક્ષા થાય એટલે પછી ગાંડા વિચાર કરે કે પાણી કેમ આવ્યું નહીં ? ભટકતું મન, ક્રતું મન વિચાર કરે કે આ કાણાં છે, પાણી આમાંથી જ નીકળી જાય છે. બાજુમાં ડુચા, કપડાં એવી વસ્તુ રાખેલી હેાય જે લગાડીને એ કાણુાં પૂરે.