Page Text
________________
૧૯૧૨ ]
[૩૩
એ ધેાધની ડાબી બાજુએ એક મેટી શિલા છે અને એ ધેાધ અને ત્યાંથી આગળ ચાલતા ઝરણને દેખાવ એટલા બધા સુંદર હતા કે હું આનંદમાં ડુબી ગયા. આસપાસથી દસ બાર્જ મિનિટમાં હે ધેાતીઆને ખેાળા ભરાય એટલાં પુલ વીણી કહાડયાં અને એ ધોધને મથાળે જઇ ખોબા ભરી ભરીને અર્પણ કરી દીધાં. ધોધનું પાણી પડી પડીને નાચે પાણીની એક કુંડી જેવુ બની ગયું. છે, એ કુંડીમાં એ સા પુલ ગયાં અને ત્યાંથી બખે ચચ્ચાર આગળ નીકળ ઝરણમાં સાથે સાથે આગળ વહેવા લાગ્યાં જાણે રાસ રમાતાહોય ! આ સૈા હું કંઇક એટલાં બધાં આનંદથી પેલી શિલાયર એસી જઇને જોતા હતા કેપછી શુ થયુ તે મ્હને ક ંઇ માલમ નથી. એ આનંદમાં હું સ કંઇ ભૂલી ગયા, મ્હને ટાઢ વાવા લાગી અને તે મ્હારાં કપડાંની અંદર થઈને અસહ્ય થવા લાગી ત્યારે હું જાગ્યા. આંખ ઉઘાડીને ચેામેર ગાઢ અંધકાર 1 ઉ ંચું જોયું તે જરીક જેટલા દેખાતા અકાશમાં ગુરૂબૃહસ્પતી-( જે આ દહાડામાં દશવાગે માથાઉપર આવે છે) ચમકતા હતા! રાત્રિના દશ વાગ્યા હતા. આસપાસની ઝાડીએમાં-આશ્રમનાં બે ત્રણ માસે હુને શોધવા નિકલ્યાં હતાં અને મોટેથી બૂમો પાડતા હતા. મ્હે પણ બૂમ પાડી અને અને તેએ ને. આવા મળ્યાં. તેમણે મ્હને કહ્યું કે અમે એક કલાકથી આ ઝાડીમાં બૂમા પાડીએ છીએ અને અત્યાર સુધી હમે જવાબ કેમ આપતા ન હતા ? મ્હેં કહ્યું કે હું ઝરણુ ઉપરની એક શિલાઉપર - ધી ગયા હતા ! આશ્રમમાં આવી મ્હે સ્વામીને કહ્યું કે મ્હારી બીલકુલ ચિન્તા ન કરવી. હું ભૂલેા પણ નહિ પડું, તેમ ઝાડીઓમાં મ્હને વાઘ વરૂ પણ નહિ ખાઇ ાય. માટે હુને શોધવા માણસે ન મેકલતા ( આ તરફની ઝાડીમાં કવચિતજ વાઘ વરૂ હાય છે.)
'
પત્ર પ્રાસાદ.
આવી સ્થિતિ મ્હેં કદી અનુભવી ન હતી. આવા આનંદ, આવી પવિત્રતા આટલે દરજ્જે મનુષ્ય અનુભવી શકે એમ હું કદિ માની શકયા ન હતા. એ શ્રદ્ધા હૈં શીખવી. તું એમ માનજે કે ‘હું પ્રભુનું નિમિત્ત હતી' પરન્તુ પરમાત્માનું એવું પવિત્ર પ્રતિનિધિત્વ જગમાં બહુજ થાડાનાં ભાગ્યમાં લખાએલુ હાવાનું જગના તિહાસ આજસુધી કહતા આવ્યા છે. પરમાત્માની પ્રત્યક્ષ કૃપા ન અનુભવાય ત્યાંસુધી પરમાત્માના એ પ્રતિનિધિને પૂજનીય ન માનવું? માટેજ હને દેવી કહું છું અને માટેજ હને સદ્ગુરૂ કિવા ઉદ્ધારક તરીકે પૂજું છું. આવી પૂજાને અયાગ્ય કહેનારા કે માનનારા–પ્રભુકૃપાનું ધ્યેય સાધ્ય કરવાના માર્ગમાં–સદ્ગુરૂની આવશ્યકતા પ્રતિપાદન કરનારા આ આવશ્યક પથિઆનું ખંડન કરનારાએ કૃપાને-આધ્યાત્મિક આત્માન્નતિને—માટે અપાત્ર-નાલાયક છે.
હને એમ લાગશે કે હું આમને આમ લખવામાં રખડવામાં કે ગાંડા કહાડવામાં વહ્યા જાઉğ, પરન્તુ આત્માની ઉંડાઇ શેાધવાને-હેની અગાધતા માપવાના એજ મા છે, એજ તપશ્ચર્યાં છે. એક જગ્યાએ શરીરને કિવા શરીરના અમુક અવયવને બળાત્કારે સ્થિર રાખી ઝાડ કે પથ્થર જેવુ જડ મનાવી દેવામાંજ અાત્માની પ્રતિ ની. એવા. ખળાક.ર જડતા વધાર
| SR No. | 536605 |
| Book Title | Jain Shwetambar Conference Herald 1912 09 Pustak 09 Ank 09 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1912 |
| Total Pages | 158 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Shwetambar Conference Herald, & India |
| File Size | 15 MB |