Page Text
________________
૧૯૧૨]
રાતા આનંદને માપી શકશે ? કેઇ થરમામીટર એ હૃદયના તે વખતના સ ંતેષનું માપ લઇ શકશે ? અહીની કુદરત-પ્રભુને પ્રેમ–અહીની પવિત્રતા હમને એટલાજ સ્નેહથી હાતી સાથે ચાંપે છે, આંહીની પવિત્રતાના ખેાળામાં આવતાંજ શાંતિ અને આનંદમાં ડૂબી જવાય છે, અહી દરેક શિલા હૃદયપૂર્વક હમારા સત્કાર કરે છે. ખરે બપારે પણ ઝાડીમાંથી કાન ફાડી નાંખે એવા સ્વર કરી કુદરતનું અવ્યાહત સંગીત ગાનારા તમારા હમારાં યશોગાન કરતાં માલુમ પડે છે. કારણકે એક આત્માના ઉધ્ધાર થતાંજ આખુ બ્રહ્માંડ આનંદથી ગાજી ઉઠે છે. એક આત્મા અજ્ઞાનના અધારા પ્રદેશમાં પ્રકાશમાં-આવતાંજ આખું બ્રહ્માંડ-પ્રત્યેકનાની પ્રભુતાને-પવિત્રતાને સર્વ પ્રદેશ-તે દિવસને અત્યંત આન ંદદાયક ગણી ઉત્સવ પાળે છેતે દિવસને તહેવાર માને છે.
પુત્ર પ્રાસાદ.
(૩૨૧
આ પ્રભુને ખાળે હું આવ્યો. એજ પ્રભુની કૃપાથી શું અહીં માયાનેા લેશ પણ હાઈ શકે ? અહીં એક વખત આવનાર—અહીંની પ્રભુતા અનુભવનાર મનુષ્ય એમજ કહેશે કે અહીં આ દુઃખ કે ષાપના અસ્તિત્વની કલ્પના કરવી એ પ્રભુનું અપમાન કર્યાં ખરેખર છે—નાતિકતા છે. પ્રભુ એટલે માત. એ વ્યાખ્યા જીતી છે. હુ પણ જાણતા હતા પરંતુ અહીં આવ્યા પછી એ વિશેષગુજ જ્યાં સુધી પ્રભુને પ્રત્યક્ષ ન ઓળખી શકાય એટલે કે તેની અનંતતા પ્રત્યક્ષ અનુભવી ન શકાય ત્યાં સુધી સૈાથી વધારે ચેાગ્ય છે એવા નિશ્ચયપર હું આવ્યો છુ, માતાનુ અંતઃકરણ જેટલુ દયાળુ, જેટલું ક્ષમાવાન, જેટલું વિશાળ હેાય છે, પેાતાના સંતાનેાના હજારો દોષ પી જવામાં, સેંકડા અપરાધ ગળી જવામાં-પાતાના સાગર જેવા હૃદયમાં સમાી દેવામાંમાળા જેમ પેતે તેમના પર કંઈ ઉપકાર કરી નાંખતી હોય તેમ માનતી નથી. હૈમનાપર પ્રેમ-અમીદ્રષ્ટિજ રાખે છે તેમ હમારા હજારે અપરાધ-કરડા અને અધમ લેાકેાના અણિત અપરાધ પણ પોતાની અંનતતાના વિશાળ પેટામાં સમાવી દઇ પ્રભુ સદા અનંત અપરાધને પણ આલિંગન આપવા-હૃદય સાથે ચાંપી પેતાના સ્વરૂપ બનાવી દેવા તૈયાર છે. સામાન્યસંસારી-માનુષી માતા પાંચ સાત્ સતાનેની માતા છે, પ્રભુ અગણિત સતાનેાની અસખ્ય બ્રહ્માંડાની માતા છે. સંસારી માતાના હૃદયની વિશાળતા યા અને ઉદારતાના કરતાં એ માતાની. એ અંનત બ્રમ્હાંડાની માતાની (પ્રભુની) ઉદારતા યા અને હૃદયની વિશાળતા કરતાં અસંખ્ય ગણી વધારે છે. પરંતુ અશ્રધાળુ પુત્રો તે જોઇ શકતા નથી. અજ્ઞાની લોકો ધરે છે કે પ્રભુ આપણાજ જેવા સ્તુતિ કરનાર, પર કૃપા કરનારા અને નિન્દા કરનારપર ગુસ્સે થનારા છે. અને તેથીજ કહે છે કે, પાપીને ઉધારજ ન થઈ શકે !'
અહા ! હજુતા અહીંયાજ પ્રભુને દ્વારે આવતાંજ ારામાં કેટલા ક્રક પડી ગયેા છે! વ્હેન? હું ખીલકુલ બદલાઇ ગયા દેખાઉલ્લુ, મ્હારા હૃદયમાં રાત્ર દિવસ કાંઇક એવુ ઉભરાયાં કરે કેતે કહી કે લખી શકાયાં નહિ. હમણાં હમણાં છેલ્લા ત્રણ ચાર દિવસથી તે એ સ્થિતિમાં પણ કઇંક અલૈકિક ફરક પડતા જાય છે. હવે હું આશ્રમની આસપાસની ઝાડીઓમાં નીચેની ખીણામાં, ઝરણા ઉપર ઝૂકી રહેલી શિલાઓ ઉપર હાંરે જાતના ઝુલા વીણવામાં અને હેના ઢગલાના ઢગલા એકાદ શિાપર પાથરી દઇ એવી ‘કુસુમ શયા' આનંદથી સુઈ જવામાં અને
| SR No. | 536605 |
| Book Title | Jain Shwetambar Conference Herald 1912 09 Pustak 09 Ank 09 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1912 |
| Total Pages | 158 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Shwetambar Conference Herald, & India |
| File Size | 15 MB |