________________
૧૯૧૨]
શ્રીમન્ વીરપ્રભુ સ્તુતિ.
ક્ષેાંકા- અન્ય સ્થળે કરેલું પાપ દેવારે નાશ પામે છે, પરંતુ દેવદારે કરેલ પપતા બંધ વજ્રલેપ સમાન થાય છે.—ઉપરની હકીકત બરાબર લક્ષ્યમાં રાખી શુદ્ધ આત્મદશા પ્રગટ કરવાની ચ્છા રાખનાર મુમુક્ષુ જનેએ ધર્મસ્થાનામાં મન, વચન અને શરીર–એ ત્રણેને કેવળ ધર્મક્રિયામાંજ પ્રવર્તાવવાની જરૂર છે. ધર્મકરણીમાં બની શકે તેટલા વધારે વખત પસાર કરવા વિચાર રાખવામાં આવે અને તેટલે વખતજ સાક થયેલે માનવામાં આવે તાજ આત્મસિદ્ધિ કંઇક સુતર છે.
પવિત્ર પના દિવસેાનાં કિ ંમતી વખતના પણ જેઓ સદુપયોગ કરી શકતા નથી તેએ આ દુઃપ્રાપ્ય મનુષ્ય ભવ હારી જાય છે, અને ભવભ્રમણમાંજ અટવાયા કરે છે. અન્ય મતાવલંબીના પર્વના દિવસાએ દેખ દેખીથી તેમનું અનુકરણ કરનારા જૈન બએ હજી પણ ચેતે અને આપણા પવિત્ર પર્વના દિવસેા ધર્માંકરણીમાં પસાર કરી પોતાની ઉન્નતિ સાથે જૈન શાસનની પ્રગતિના કાર્યમાં પણ કઇંક આગળ વધે અને મસ્ત જૈન પ્રજાગશુ યથાક્ત રીતિએ શુદ્ધ આચારવિચારમાં આગળ વધી ઉત્ક્રુતિના પગથીઆં ક્રમશ: એળગે એમ ઇચ્છી વિરમું છું. શન્તિ
શ્રીમન્ વીરપ્રભુ સ્તુતિ. (રા. રા. પ્રાણજીવન મારારજી શાહ.)
(૨૯૫
કલ્યાણની લયમાં,
વીર !વંદના સ્વિકારી, કરીએ વિનયથી ડરી, સુભાવથી સુભિકતથી, મન ધરા મુનિવર.............
નિવિકારી નિર્વિકલ્પ, નિર્વિનાી દુ:ખ ન સ્વલ્પ, અજર્ અમેર્ અનુષ રૂપ, નમન છે નિર ંજના ’......૨ સૂર્ય ચંદ્રથી વિશેષ, આપની પ્રભા હંમેશ, જ્ઞાનના પ્રકાશ શેષ, બક્ષસેા કૃપાધના !............. દેહ ક્ષણિક સુખ અનિત્ય, વૈભવે વ્યથા તથા દિન દિને યામણી, શ્રમ દશા દયાધના !............૪ હસતું રહે જે ઘડિક તન, ખળતું રહે ડિક મન અમ અહિં એ અજ્ઞતા, તે કર્મની વિચિત્રતા.........૫ જગત ાળ છે કરાળ, અતિ અગમ્ય વિષમ વ્યાળ, જાણીએ નિહાળીએ, તદપિ ખાઇએ સત્તા.............. મનુષ્ય જન્મ જૈન ધર્મ, ઉંચ કુળ યાગ સ, છે અનાથનાથ પરમ, સુમતિ થા જિનેશ્વરા?.. ......
ટેક
વીર
વીર
વીર
વીર
વીર
વીર
