________________
શત કવેતાંબર કોન્ફરન્સ હેલ્ડ.
વાતે વિષ્નવ યોગી યતિ બ્રાહ્મણ દુખીઓ વલ્લભ અતિ, ખુસી હોય વળી સુણી કથાય, દુખિઓ બેસે તેણે હાય. શીલધવળ આચારજ દીઠ, નમી પાયને હેઠે બઈઠ, ધર્મકર્મ સુણિ પાપ વિચાર, સુણતાં બે હાલ પરમાર. મેં આશાતન કીધી ઘણી, ગાળી પ્રતિમાં જિનવર તણી, તિણ પાપે તને કઢી થયો, નગર રાજ્ય મુજ દેશ જ ગયો. કઈ તુહ ભાખો સેય ઉપાય, જિમમારું પાતિગ ક્ષય થાય; ગુરૂ કહે જિનમંદિર પ્રતિમા, દાનાદિક ધરમેં સુખ થાય, સુણી વચન નૃપ પાછો ફરે, દાન શીલ તપ ભાવન ધરે. જિન પૂજા નિત કરે ત્રણ્ય કાળ, ગલિત કોઢ દુઓ વિસરાળ. બળ પ્રાક્રમ નર પામ્યો નિમેં, લીધું રાજ્ય પિતાનું તિર્યો ધરતી સુંદર જોઈ કરી, વાસી વેગે પાલણ પુરી. પહાલ વિહાર નામે પ્રાસાદ, સેવન ઘંટાને હુએ નાદ. પહાલ વિહાર પાસ જિનગુણી, કીધી પ્રતિમા સોવન તણું. નિજ ગોખે બેસીને જેય, તિણિપણે પ્રતિ | માંડી સેય. નત પૂજા બહુ ઉચ્છવ થાય, નૃપને કોઢ રેગ સહુ જાય. જેની રાય હુઓ જગમાંહિ, બહુ પ્રાસાદ કર્યા તિણિ ત્યાંહિ, ઘણાં બિંબ પ્રતિષ્ઠા કરી, લખિમી શુભ સ્થાનક વાવરી. એ ઉત્પત્તિ નરની કહિવાય, ધાણધાર પ્રગણુને રાય.
હાલ પરમાર નામ તરા કહું, અકર અન્યાય તિહાં નહિ લહું. ૩૧
આ જિન પ્રતિમા ક્યાંથી લઈને ખસેડીને ગળાવી હતી તેના સંબંધમાં હીર સભાગ્યના પ્રથમ સર્ગના ક ૭૬ ની ટીકામાં લખે છે કે કુંઢારદુધિરા ચતુવર પ્રાતઃ સ્થતિ ઉપાય પ્રતિમા પાસ્ટના આ ઉપરથી આબુ ગિરિ પરના અચલગઢના શિખર પર ચતુર્મુખ મંદિરમાંથી એક પિત્તલની પ્રતિમા ગાળી હતી એમ જણાય છે. તેણે પાલ્ડ વિહાર કરાવ્યું તેમાં પાર્શ્વનાથની પ્રતિમા પ્રતિષ્ઠિત કરાવી કે જેના સ્નાનજલથી પ્રહાદનને આમ-કુષ્ઠ રોગ ગયે. આ મંદિરમાં હમેશાં પાંચસો વીસલપુરી (એ નામનું નાણું) વપરાતું અને જગરચંદ્ર સૂરિના વખતમાં હમેશાં એક મૂડી ચોખા આવતા અને સાળમણ સોપારી આવતી એટલે કે એટલા બધા માણસો પૂજા અર્થે આવતા કે તેમના તરફથી આવતા ચોખાને સોપારીનું પ્રમાણ ઉપર પ્રમાણે થતું.
આબુના પરમારોમાં યશોધવલને પુત્ર ધારા વર્ષ (પ્રહાદનને જોઈ બંધુ) એક માટે પ્રસિદ્ધ અને પરાક્રમી પુરૂષ છે. તેનું નામ અત્યાર સુધી “ધાર પરમાર” એ નામથી પ્રસિદ્ધ છે. ગુજરાતના સોલંકી રાજા (પરમહંત) કુમારપાલે કંકણના રાજા ( ઉત્તરી કણના શિલાર વંશી રાજા ભકિલકાર્જુન હૈય) પર ચઢાઈ કરી તેમાં આ સાથે હતા અને તે કુમારપાલે ત્યાં (બીજી ચઢાઈમાં) જે વિજય પ્રાપ્ત કર્યો તે ધારાવર્ષના વીરત્વને લઈને થે. તાજુલ મઆમિર નામના ફારસી તવારીખથી જણાય છે કે હિ. સ. પટક (વિ. સં. ૧૨૫૪ ઈ. સ. ૧૧૮૭) ના સફર માસમાં કુતબુદિન ઐબકે