________________
૨૧૦
શ્રી જૈન
. . હેરલ્ડ.
“બહુ સારું. પણ હમારે એક ગાયન તે ગાવું જ પડશે.”
હું પછી ગાઈશ.” દિલજીતસિંહે ચલાવ્યું.
(સંધવી.)
શ્યામ સિધારે કોન દેશ. તિનકે કઠિન કલેજ સખીરી, જીનકે પિય પરદેશ-શ્યામ. ઉન ઉધૌ કછુ ભલી ન કીની, કૌન જગત કે વેશ–સ્થામ. ક્ષણ ભરિ પ્રાણ રહત ન શ્યામ બિન, નિશદિન અધિક અંદેશ-શ્યામ. અતિહિ નિહર પાતી નહિ પઠઈ, કાહૂ હાથ સદેશ. સૂરદાસ પ્રભુ યહ ઉપજતા હૈ, - ધરીયે ગિન વેશ.
સ્પામ સિધારે કન દેશ. ગાનને અધિક દીપાવવા દિલજીતસિંહે વધારે હલકથી છેલ્લી ટેક ઉપર પલટા લગાવવા માંડયા, અને આલાપ લઈને એકએક લીટી ટેક સાથે પલટાવવા લાગે; હે. મધુર કંઠ ફિડલના સુર સાથે એકતાર થઈ જતા હતા અને પિતે ગાન અને વાવમાં
એટલો તલ્લીન થઈ ગયો હતો કે પાસે વિશુદ્ધા બેઠી છે તેનું હેને ભાન પણ રહ્યું હતું. 1 એકાએક ધમ્બ” સરખો અવાજ થયો. દિલજીતસિંહ ચમક્યો. જોયું તે વિશુદ્ધા આરામાસન પર ન દેખાઈ. તે નીચે ઢળી પડી હતી-મૂછિત બની હતી.
રંગસાગર નેમિફાગ,
કર્તા-શ્રી સેમસુંદર સૂરિ. દેવસુંદરસૂરિના શિષ્ય સોમસુંદર સૂરિ હતા. તેઓ વિ. સં. પંદરમા શતકમાં થયા. તેમને જન્મ ૧૪૩૦ માઘ વદિ ૧૪ શુક્ર, દીક્ષા ૧૪૭૭, વાચકષદ ૧૪૫૦, સૂરિ પદ ૧૪૫૭, સ્વર્ગવાસ. ૧૪૯૯. તેમણે તેત્રાદિ અનેક ગ્રંથ લખ્યા છે અને કેટલાક પર બાલાવબોધ કર્યા છે. તેમને સર્વ ઈતિહાસ સોમ સૈભાગ્ય” કાવ્ય કે જે ભાષાંતર સહિત પ્રસિદ્ધ થયેલ છે તેમાંથી મળી આવે છે, આ સુરિ કૃત આ કૃતિ પંદરમા સૈકાની ભાપાને સુંદર નમુનો પૂરો પાડે છે. આ કૃતિની એક પ્રતિ મોરબીના ભંડારમાંથી ત્યાંના સંધવી કાનજીભાઈ પાસેથી મળી આવી છે. તે માટે તેમને ઉપકાર માનવામાં આવે છે અને તે જેમ છે તેમ અત્ર મુકવામાં આવી છે. બીજી પ્રતિઓના અભાવે આમાં જે અશુદ્ધતા રહી હોય તેનું સંશોધન થઈ શકયું નથી, પરંતુ કોઈ સ્થલે બીજી પ્રતો મળી આવશે તે શુદ્ધ સંસ્કરણ થઈ શકશે. અત્યારે તે આટલાથી સંતોષ માનવાનો છે. કર્તાએ ક્યાંક ક્યાંક સંસ્કૃત પ્રાકૃત પદ્ય મૂકેલ છે. ભાષા શાસ્ત્રીને આ રચના અતિ ઉપયોગી નિવડશે. પ્રતિને
લેખનકાળ રા. મનસુખલાલ કિરતચંદ મહેતા વિ. સં. ૧૬ મા શતકની આસપાસ છે| વાનું માને છે. પ્રતનો પત્ર ચાર છે. તેની જુની લીપિ વગેરે જોતાં પ્રાચીન પ્રત લાગે છે.
તંત્રી.
