________________
૧૫૮
શ્રી જૈન ક. ઠે. હેડ.
અતીત અનાગત પારકે, તે કિમ માને વસ્તુ વ્યવહારાભાવ તુલ્યતા, નિષ્કલતા પણ સ્તરે સવિ. ૧૦૧ સાદશ અર્થને વાચક, કિમ મને અભિધાનેરે; તથા તથાવિધ અર્થનું, વિષયી પણિ કિમ શાનેરે. સવિ. ૧૦૨ પરમાર્થ એ નયતણે નિજ સંપ્રતિ કાલીનરે; નામાદિક ચ૯ નિક્ષેપા, પ્રત્યેકે એક લીનરે. સવિ. ૧૦૩ તહ પર્યાય અનેક અર્થ અભિન્ન જ મૂલરે, સૂમ ક્ષણિક પઝય કહે, મનુષ્યાદિક સ્કૂલરે. સવિ. ૧૦૪
ઈતિ ઋજુસૂત્રશ્ચતુર્થ:
અથ શબ્દન: ઢાલ ૧ રાગ, સુણે બહેની પીઉડો પરદેશી. એ દેશી. જેમ વિશેષિત ઋજુસૂત્ર સંમત, અર્થગ્રાહી અભિપ્રાયોરે, તે નય શબ્દ કહે એહ માને, ભાવ રૂપ પરમારે '
" શ્રી જિનમત, ધારી એકાંત,
- જિહાં સવિનય અનેકાંતરે. શ્રી. આંચલી ૧૦૫ નામાદિક ધટ ત્રયને માને, તત કાર્ય અણકરવેરે; પટારિ ઈતિ પ્રત્યક્ષ વિરાધે, તહ લિંગને અણુધરે. કહે ઋજુસૂત્રને અતીત અનામત, જે ઘટતું નવિ ભારે; તુલ્ય પ્રજના ભાવે હું, નામાદિ કિમ વાનેરે. બહુ પર્યાયૅ અર્થ એક વિંછે, પણિ લિંગ વયણને નઈ ભેદરે; ભિન્ન અર્થ માને ઈતિ ઋજુથી, શબ્દ વિશેષિત વેરે. સપ્ત ભંગ ભળ્યા જિનશાસને, તેમાંહિ લે કાઈ મંગેરે સુવિશેષિત ઘટ સંમત એહને, અવિશેષિત ઋજુ અગેરે. શ્રી. ૧૦૮ સપ્તભંગી ઇહાં કહીએ વિવરી, પ્રથમે છો ઘટે દેખરે; ઉર્ધ્વગ્રીવાદિક નિજ પર્યાયે, સદ્દભાવે સવિશે.. પર પર્યાયે અસદ્દભા કરી, વિશેષિત નહીં કુંભરે; સ્વપભય પર્યાયે સત્તા, અસત્તા કુંભરે. યુગપદ વિશેષિત હેઈ અવા, એકદા એકાદેશ, અસંકેતિક દેય અર્થ કહે નહીં, એ ત્રણ સકલાદેશરે. તહ એકદેશે નિજ પર્યા, સદ્ધરૂપે સવિશેષરે; અપરે પરભાવે અસ, અસ્તિ નાસ્તિ ઈતિ રેપોરે. એકદેશે નિજભાવે સર્વે, વિશેષ્ય અન્ય દેશે રે યુગપદ ગ્રહતે ઘટત બહુર્વે, અસ્તિ અવાય આદેશરે. શ્રી. ૧૧૪ પરભાવે એકદેશે સવે, અરે યુગપદ કહવે; અતિ નાસ્તિ અવાચ્ય કહીજે, સઘલે સ્માત પદ વિહરે. શ્રી. ૧૧૫
ભા. ૧૦૭
Bરે.'
શ્રી. ૧૧૩
