________________
૪૫૮
શ્રી જૈન ધે. કો. હેરલ્ડ.
૩૩
'
સજજન એસા કીજીએ, જેમાં લખણું બત્રીશ, કામ પડે વરચે નહીં, ખરચે અપણે શીસ. એક અળગા ઇક ટુકડા, એક નિડા તે રાન, ચાર આંગળને આંતરે, આંખ ન દેખે કાન.
સોરઠા. સુંદર નયણે નેહ, કરી કરી હું રહી, લેકે નાંખ્યા વ્રજ, સે સુંદર સહી રહી.' સહી સમાણું માંહી, મેં રમવા હું ગઈ, વિહાલે વા હાથ, કે સાંસી હું રહી. ત્રાટકી દેર્યું ગાળ, તે વાહાલ ખીજચ્ચે, (૪ની હાં હાં) મળશે શેરી માંહી, ઉલંભા દીજચ્ચે. જિણ ગામ નહીં મટી આર, નહી તેરીય હીસતા, જિહાં નહીં વાડી વાવ, નહી દીઉલ દીપતાં. જિહાં નહીં સુંદર નારિ, સલૂણે લોયણે, (૪ની હાં) સો ગામડું સૂનું મૂલ્ય, ચઉરાસી જેણે શામલડી પાણહાર, જગે જગિક મેહીની, તેરી ગળિ એવિલિ હાર, નયણે સેહીની. બોઘા ઉપર બાંણ નાંખી નીગમીઈ નહીં, સર નાંખ્યું સ તામ, લજજાળુ લેપે નહીં. પાણી પાંપણ હેઠ, આવ્યાને અચરત કિયે, તે હું જાણુત નેહ, જે નયણે આવત લોયણા. યવનીયું દીન ચાર, કૅમાંહી ભાઈ, જે માંગઈ મયમત, ન ઉત્તર આપ્યું. મુગ્ધ કરી નઈ જાય, કે માટી થાય સહી. (૪ની હાં હાં) જાણે નહીં ગમાર, કો ઘાવન જાય સઈ.
ઈ. ગુઢ (ગુઢાર્થ.)
દુહા (પ્રશ્ન). પાણી પીતી દુબળી, તરસી માતી હોય, કરણ હરીઆળી મેકલે, (રાજા) ભજ વિચારી જોય.
૧૮
૩૯
એક નારી મુખ કનજલ વરણી, હીંડે પરગટ બેલે છની, પરકારણ આ૫ મુખ છેદાવે, મૂરખ સરસી ગોઠ ન ભાવે. ૪, ' આદી અખર વીણ, જગ સહુ મીઠે, મધ્ય અખર વીણું ન ગમે દીઠ,
અંત અખર વીણુ પંખી મેળે, સો સજ્જન મુજ મુકે વેહેલો. ૪૧ ૧ પાસે; નજીક. ૨ દીકરે. ૩ ઘેડા. ૪ દેવળ. ૫ જજન. ૬ જશે. 9 ગાંડા જેવો, અક્કલ વગર, ૮ ને કે જાડી.
