________________
જૂની ગુજરાતી અને જૈન સાહિત્ય.
૩૧૩
સુખ દાયક વર: સરસતી, દાયક સમક્તિવાન; તવાતત્વ વિચારણું, આખર આપે મ્યાન. કહે કવિયણ સદગુરૂતણું, ચરણકમળ નમિ પાય; સાનીધકારી સીવપુરા, માગી તાસ પસાય. સીલ સમો સંસારમાં, સખર ન કોઈ થક, શીલવંત સતી તણું, તે સુંદર કથા લોક. ઉદાસી અતાહે થયો, જાવા સહી પદે,
સાંજ સમે સહી માતને, ભુવને કીધે પ્રવેશ, સંવત ૧૪૦૦ અને સંવત ૧૭૦૦ ની જૈન લેખકેની ભાષામાં કેટલો બધો તફાવત પડે છે તે મુકાબલો કરવાથી સહેજ સમજી શકશે.
ગૌતમ રાસાના કર્તા ઉદયવંત મુનિ અથવા વિજયભદ્ર જે સૈકામાં થયા તેજ સૈકામાં નરસિંહ મહેતે, ભાલણ અને મીરાંબાઈ થઈ ગયાં છે, તેમની ભાષા કેવી છે તેના કંઈક નમુના નીચે આપ્યા છે,
કોણ પુજે કરી નાર હું અવતરી, શ્રી હરિ દીન થઈ માન ભાગે, અમર અવિગતિ કહે અકલ કો નવ લહે, તે કમલાવર કંઠ લાગે; યજ્ઞ માગે યોગ ધ્યાને ધરી, બહુ પ્રત આદરી દેહ કરે, તેય તે શ્રી હરિ સ્વને ન પેખીઓ, તે હરિ નિરખીએ પ્રેમ છે.
નરસિંહ મહેતે. સ્વામીજી શું પુછો છો, એ નંદતણો નાંહાનડીઓ રે, ચતુરાઈ તેહની શી કહું, વિધાતાને ઘડીઓ. સ્વા– રૂપ છે તેવું કહીએ જે નયણું બોલી જાણે રે,
ા બાપડી દેશે, નહી તે, તેને શું વિષાણું. સ્વારાયજી સાચું શું કરું, યસોદા સૂત છે યેહેવો રે, સંસાર માંહે યે દઠ હોયે મેં બીજો એહે. સ્વા —
* ભાલણ, મુજ અબલાને મોંટી મીરાંત બાઈ શામળા ઘરેણું મારે સાચું રે, વાળી ઘડાવું વિઠલવર કેરી હાર હરિને ભારે હઈએ રે. ચીનમાળા ચતુરભુજ ચૂડલો શીદ સોની ઘેર જઈએ રે,
ક્યાં ગયો રે પેલે મોરલી વાળે અમારા ઘુંઘટ ખોલી રે, કયાં ગયો રે પેલો વાંસળીવાળે, અમને રંગમાં રેળી રે. હમણાં વેણો ગુથી હતી પેરી કસુંબલ ચોળી રે. માત જશોદા સાખ પુરે છે કેસર છાંટયા ઘેળી રે કયાં ગયે.
$ મીરાંબાઈ. • ત્રણસેં વરસ ૦૫ર લખાએલા ગ્રંથમાંથી ફેરફાર કર્યા વગર જેવી ને તેની ભાષામાં બ્રાહત કાવ્ય દોહન ભા. ૧ માં આપેલ છે.
બસે વરસ ઉપર લખેલી ભવ્ય અક્ષરની પ્રતમાંથી અસલ પ્રમાણે, $ હત્ કાવ્યદેહન ભાગ ૧ લો.
