________________
१९०५] पेथापुर कोन्फरन्स.
१९३ आर्यागीती बंद राजनगरमा राजे, सभासरस्वति सागर सम कावे, सहज कलानिधि भाळी, भारति सभाब्धिमां भरती थावे. ते सरस्वति सभानु, रोप्युं बजि जे सद्गुरु महाराजे, अभिवंदन करी तेने, रचना रचि आ कॉन्फरन्स काजे. जैन महामंडळनी, वडतरु सम वृद्धि प्रतिदिन थाशे, जनमनरंजन कविता रचिने सांकळचंद सदा गाशे.
ठराव नवमो.-जीवदया बाबत. कचकडां तथा पीछां वीगेरे माटे प्राणीओने दुःख देवामां तथा तेमनो वध करवामां आवे छे तेनो अटकाव थाय एटला माटे ते वस्तुओनो उपयोग बंध करवा आ कोनफरन्स भलामण करे छे.
दरखास्त करनार—मि. नारणजी अमरशी. टेको आपनार-मि. मोहनलाल सांकळचंद.
मि. नारणजी अमरशीनुं भाषण. गृहस्थो, आ ठराव नवो नथी. पण आ कोनफरन्समां हाजर थनाराओनी वाकेफगिरी माटे जणावयूँ जोइए के कचकडां ए जीवता काचबानी पीठ उपर अंगारा मुकी उतारी लीधेली ढालमांथी बनावाय छे अने तेनां बट्टण, लीखीआ अने विंटीओ विगेरे बनाववामां आवे छे. श्रीमंतो वहेमनी खातर कचकडानी विंटीओ वापरे छे. कुदरती रीते गर्भधारणनो समय सौन्दर्य दर्शक होय छे तेथी पक्षीओनी मादा गर्भवंत होय छे त्यारे पापी पेटनी खातर पिंछा मेळववा माटे तेने मारी नांखवामां आवे छे. आ वखते ते प्राणीने असह्य वेदना प्राप्त थाय छे. तेथी आपणने पीछावाळी वस्तुओ वापरवी ए आपणा धर्मनी विरुद्ध छे. दिलगिरी साथे जणावq पडे छे के आ सभामां पण केटलाक धर्मबंधुओ. पिंछावाळा पंखा वापरी मोज ले छे. तेओ आज दिनथी ते वापरबुं बंध करशे. चमरो अने चमरीओ घोडा अने गायना पुंछडा कापी बनाववामां आवे छे. कापेलां पुंछडांने धग धगता तावेताथी डामे छे. तेथी तेने असह्य पीडा थाय छे अने मोत पण थाय छे. आवी वस्तुओ जो आपणे वापरवी बंध करीए तो नाह्या एटलं पुण्य ए कहेवत माफक जीवहिंसा ओछी थाय. तेज प्रमाणे चरबीनी मीणबत्तीओ नहीं वापरतां आज गामना रहीश आपणा स्वामी बंधु मि. केशवलाल भगवानदास जेओए मुंबईमां वनस्पति
मांथी मिणबत्तीओनू कारखानुं काढ\ छे जे मिणबत्तीओ रोशनी आपवामां, बळवामां तथा टकवामां । हिंसक मीणबत्तीओ करतां घणा दरजे सरस अने उत्तम छे माटे ते वापरवानी हूं. कुल जैन समुदायने भलामण करूं छु.. परदेशथी आवता खोराक जेवा के इंडां, बीस्कुट, वगेरे पुष्टी मळवाने बहाने वपराय छे तेमज केटलीक दवाओ पण ते. बहाने वपराय छे तेमां पण हिंसानो हाथ छे मारे ते नहीं वापरतां आपणां आर्यवैदके फरमावेली दवाओ वापरवी जोइए. आ. विचार जैन बंधुओमां फेलाववा माटे आपणे, मिशनो स्थापवां जोईए जेथी भुलावामां पद्धेलाओने सत्य रस्ते लावी शकाय.