Jain Yug 1985 1986

SR No.: 536288
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1985
Total Pages: 138
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 8 MB

Page 74

જેનયુગ
ભાદ્રપદથી-કાર્તક ૧૯૮૫-૬ કર્મ બંધ થાય છે તેથી તે બંને સંસારના હેતુ છે, g૬ નિથાળ વા નિજારથીજ વા, વા અને ધર્મ સંબંધી એ જાણવાનું છે કે આ સંસાર શુર્થ વા સારા દુવાસનાથે ૩ વાવેત્તા વા સંમેઅશુભ અને મહા પાપ રૂપ છે, તેવા સંસારને પરિ- બાણ વા ૧૮ ક્ષય કરવા માટે બુદ્ધિમાન પુરૂષે શુદ્ધ ધર્મ કર્તવ્ય ( શિષ્યને જન્મપર્યાય જાણવા માટે આ સૂત્ર છે-રાદ્ધ ધર્મ તે સ્વ (જન) પ્રક્રિયા પ્રમાણે ચારિત્ર છે તે કહે છેઃ) નિગ્રન્થ (સાધુ) કે નિગ્રંથી ધર્મ છે અને તંત્રાંતર અનુસાર અપ્રવૃત્તિ છે. અન્ય (સાધ્વી), નાછુ વષ જાત એટલે અષ્ટ વર્ષથી ઓછી જીવન સ્થિતિમાં વિજળીના જેવું ચંચલ અને સ્વરૂપે ઉમરવાળા ક્ષુલ્લક કે ફ્યુલ્લિકાને ઉપસ્થાપવાને–દીક્ષા અસાર છે તેમ પ્રિયજનને સંબંધ પણ તેજ છે દેવાને, કે (માંડલી) સાથે જમાડવાને કલ્પ નહિ, માટે ધર્મ આરાધો-કરો. મોક્ષ સંબંધી આવતાં તથા નિગ્રંથ કે નિગ્રંથીએ આઠ વર્ષથી વધારે મોક્ષ એ ધર્મનું ફલ છે એમ પરમાર્થે જાણવું, માટે વયવાળા કુલ્લક કે ફુલ્લિકાને ઉપસ્થાપવાને (દીક્ષા મોક્ષાર્થે પણ જિનભણિત ધર્મજ-ચારિત્ર ધર્મ દેવાને) તથા મંડલીમાં સાથે જમાડવાનું કલ્પ. અપ્રમત્તે કર્તવ્ય છે.
આના પર ભાષ્ય કહે છે કે શા માટે આઠથી જેણે ભોગો ભોગવ્યા નથીં તેના સંબંધી પૂર્વ ઓછી ઉમરનાને ઉપસ્થાપન (દીક્ષા) આદિન કલ્પે ? પક્ષવાદીએ જે કહ્યું છે તે ખાલી ઉક્તિ રૂપે–વચન
ऊणदुए चरितं न चिठ्ठए चालणीए उदगं वा । માત્ર રૂપે છે કારણકે બીજાઓ એટલે જેમણે ભોગ ભોગવ્યા છે, તેઓના સ્મૃતિ આદિ દેષો વધારે દુષ્ટ
बालस्स य जे दोसा भणिया भणिया आरोवणा दोसा।।९४॥ છે. જેમણે ભોગ ભોગવ્યા નથી તેઓ બાલભાવ
તે કહે છે કે આઠ વર્ષથી ઓછી વર્ષે જન્મેલા વગેરેથી–બાલપણાથી આરંભીને જિન વચનમાં પરો- બાળમાં ચાળણીમાં પાણી ન ટકે તે પ્રમાણે ચારિત્ર વાયેલી મતિવાળા હોય છે અને તેમ થતાં તે વિષયથી ટકતું નથી. તથા બાલના જે દેશે કહ્યા છે તે દે અનભિજ્ઞને વિષયસુખના દે (કૌતુકાદ) પ્રાયે
બાલના ઉપસ્થાપનમાં-દીક્ષામાં આરેપિત થાય છે.
મા થતા નથી.
બાલના દોષો કહે છે: આ સર્વ પરથી ઉપસંહાર એ છે કે એટલા માટે
काइ वइमणो जोगो हवंति तस्स णवड़िया जम्हा।। એ સિદ્ધ થયું છે કે જધન્યથી ઉપર જણાવેલી
संबंध अणाभोगे उमे सहसा पवादेणं ॥९५॥ વયવાળા-આઠ વર્ષના અને ઉત્કૃષ્ટ અનવકલ્પ-અતિ
૧. ઉપસ્થાપન એટલે દીક્ષા આપવી, ઉપસં૫રૂ એટલે વૃદ્ધ નહિ એવા દીક્ષાને યોગ્ય ( ગણાય), અવકલ્પ દીક્ષા લેવી. આમાં એટલે પાસે, ઘા એટલે તિજ્ઞ રહેવું સંબંધી કહે છે કે સંસારકશ્રામસ્થે ભજન છે
એટલે ઉપસંપદ-સમીપ જવું એમ વ્યુત્પત્તિ શોધતાં મળે એટલે કદાચિત ભાવિતમતિ અવકલ્પ-અતિ વૃદ્ધ • પાનથ૬ મા સ૬ પાના પ ક હોય તેાયે સંસ્તારકશ્રમણ કરવામાં આવે છે. (૭૩ ઉપસર્ગ છે, તેમાં નિ ઉપસર્ગને રાખીએ અથવા કાઢી મી ગાથા સુધી પચસ્તુક)
નાંખીએ અને ધાતુનું ભૂતકૃદંત બનાવીએ તે એ જ્ઞાનને આ પંચવસ્તુકના ઉપરથી માર્ગ પરિશક્તિ નામનો
ઉપદેશ લેનાર વિદ્યાથીનું-શિષ્યનું વિશેષણુ બને છે. ગ્રંથ શ્રીયશવિજય ઉપાધ્યાયે રો જણાય છે કાર
૩વસ એટલે જ્ઞાનને ઉપદેશ લેવાને વિધિ પ્રમાણે ણકે વિચારનું સામ્ય બરાબર તરી આવે છે. જુઓ
ગુરૂની પાસે જનાર વિદ્યાર્થી; અને એ શબ્દ ઉપનિષદ તેના આર્યા છંદ નં ૨૭ થી ૩૬.
ગ્રંથમાં વારે વારે ઉપલબ્ધ થાય છે. તે સfમત૧૯ આઠ વર્ષથી વધારે વય જોઇએ જ.
THળયો મન્ત વિઘારમુજનાઃ |–પ્રોપનિષદ,
એટલે તેઓ હાથમાં સમિધ લઈને ભગવાન પિપ્પલાદની [વ્યવહારસૂત્ર]
પાસે ગયા. તપમીમાંસા લેખ ગુજરાતી ૨૦-૧૦-૨૯, ગવારસૂત્રના દશમા ઉદેશના સૂત્ર ૧૭ અને
આ પરથી ઉપસ્થાપન, ઉપસંપ એ જન શાસ્ત્રમાં વપરાયેલા ૧૮ માં જણાવ્યું છે કે:
શબ્દોને વ્યુત્પત્યર્થ સમજાતાં તેને અર્થ બરાબર કસી नो कप्पइ निग्गन्थाण वा निग्गन्थीण वा, खुर्ग
જાય તેમ છે, ઉ૫સંપ એટલે આત્મસમર્પણ રૂપે સમી૫ ના થે યા વાસનાથે સવદત્ત વા મુ- જવું. ધર્મસંગ્રહ)-ઉપસં૫૬ એટલે આત્મનિવેદન (અભય fકતg લા ૧ળી.
દેવસૂરિ ટીકા પંચાસક ૧૨ ગાથા ૪૨૦)