Page Text
________________
તા. ૧-૧૨-૧૯૪૦
જેન યુગ.
આ પણ તેની અસર
ના થઇ છે અને જ
અને મૂર્તિપૂજા
અને આ રીય અધિવેશનના
તો ધાને જળ મધના પ્રતિનિધિયા સામે હાર અને પુરવાર કરે
કર
3 નોંધ અને ચર્ચા. ૪
નાની વાતને મોટું રૂપ પકડતાં વિલંબ નથી થતું. છીંકતા
બીડું પડે છે અને એ નામે ઉભા કરાતે વાળ આમ ધાર્મિક પ્રશ્નોની વિચારણા
જનતામાં-શ્રદ્ધાળુ સમાજમાં-કઈ જુદોજ પ્રકોપ પ્રગટાવે છે! - નિંગાળા અધિવેશન માટે બાંધેલી મર્યાદા એ કાયમી નથી
એ પ્રકોપની આંધિમાં ઉજળી બાજુ જોવાતી નથી ને કેવળ તેમ સૌ કોઈ પ્રતિનિધિઓને બંધન કર્તા પણ નથી એ જેમ
એકાદી ખેલના શેધી આગળ ધરાય છે. અર્થાત એ દ્વારા બંધારણની દ્રષ્ટિએ સ્પષ્ટ વાત છે તેમ એ પણ તેટલી જ સ્પષ્ટ થવાના માનવા પગભર થયેલી મારા કાયા પર ભૂકંપ વાત છે કે જ્યારે પણ ધાર્મિક પ્રશ્નો હાથ ધરવાનો પ્રસંગ સંકુશ આચકે લાગે છે તેથીજ એ વિષય જલારે ઉદેશમાં આવે ત્યારે અત્યારે પૂર્વે જે પદ્ધત્તિએ કામ ચલાવ્યું તે સમભાગ ભજવે છે અને એના વિના કેફન્સને ચાલવાનું પદ્ધત્તિ લાભકારી નીવડી શકે તેમ નથી. કોન્ફરન્સ ભલે નથી ગમે ૫ જગૃાય છે; ત્યારે નિંગાળા અધિવેશન ટાણે એ શ્રાવક સંઘનું પ્રતિનિધિત્વ ધરાવનાર મડળ હોય ભલે એમાં માટે ચો પરવટ કરવાની યાદ આવી વ્યાજબી માની છે એ ચુસ્ત શ્રદ્ધા સંપન્નોની ડેલીગેટ તરીકે વરણી થઈ હોય, છતાં
બંધારણને લગતી વાત હોવાથી નિંગાળા અધિવેશનની મર્યાદા જૈન ધર્મનું જે બંધારણ છે અને એમાં ચપદનું મહત્વ બહાર પણું નથી. એને લગતું સ્પષ્ટીકર-સંગઠન મજબુત છે એ જોતાં ધમ વિષર્થિક સવાલમાં સાધુ મહારાજની મનાવશે, સંખ્યાબંધ જ નિઓનું નિવારણ કરશે; અને એથી સલાહ-સૂચનાને દોરવણી અનિવાર્ય છે. કેવળ દીક્ષાના પ્રશ્નને સંસ્થા પ્રતિનું આકર્ષણ વધશે. સામાજીક કહી દેવાથી કે દેવદ્રવ્યના સવાલને શ્રાવક સંઘની અવાજ રજુ કરવાને હકસત્તા પરતે મર્યાદિત કરવાથી ચાલી શકે તેમ નથીજ. આગમ નિગાળા અધિવેશનની આમંત્રણ પત્રિકાઓ હિંદભરના પંચાંગી અને પરંપરાગત જ્ઞાનની જે વિરલતા કિવા જે સર્વ પ્રાંતમાં એટલે કે મોટા શહેરાના સંઘે ૫ર, જાણીતી અનભવ યુકત ઉંડાણુ સાધુ સમુદાયના અમુક ભાગમાં સંભવે સંસ્થાઓ પર, અને યાદીમાં જેમના નામ છે એવા ગામો અને છે તે શ્રાવક વર્ગમાં એટલું સુલભ નથી, કદાચ એ માટે નામે પર રવાના થઈ છે અને થઈ રહી છે. એ વસ્તુજ નિષ્ણાત અભ્યાસી જડી આવે પણ તેની સંખ્યા અંત પુરવાર કરે છે કે કેન્ફરન્સનું આ અધિવેશન એ સકળ ૧૦
અલ્પ! જ્યાં આ જાતની પરિસ્થિતિ ચક્ષુ સામે હોય અને મૂર્તિપૂજક જૈન જનતાનું છે અને એકાદ પક્ષનું કે અમુક કેન્ફરન્સ સકળ સંઘના પ્રતિનિધિત્વને દાવો કરતી હેય બિલાધારી વર્ગનું નથી. આ રીતે અધિવેશન ભરનાર સ્થાન ત્યાં ધાર્મિક પ્રશ્નોને દેશ-કાળ અનુસાર ઉકેલ કિવા ધામિક સકળ સંઘોને પોતાના પ્રતિનિધિ દ્વારા સ્વમંતવ્ય રજુ કરપ્રથામાં પરિવર્તન કરવાનો આશય પરસ્પરના સહકારથીજ વાની સગવડતા પુરી પાડે છે, અને એ રીતે અખિલ મને આર આવી શકે. એક કાળે આ વસ્તુ મુશીબત ભરી અને નિશ્ચિત અવાજ જાહેર કરનાર જે વર્તમાન જૈન સમાજના અતિ અગવડ ભરી હતી એમ અનુભવીઓને જણાવ્યું હોય ને સામે કેઈપણ સંસ્થા હોય તે તે માત્ર જૈન તાંબર તોપણ આજે એ તેટલી મુશ્કેલ નથી. રાજનગર મુનિ સંમેલને 'કાકાસજ છે એમ જાહેર કરે છે. જે કાળમાં આપણે રહીએ નિયુકત કરેલ કમિટિ કે જેમાં વિદ્યમાન ગુના આચાયે છીએ; અને આપણા પર જે પ્રાનું શાસન ચાલે છે એનું છે એમની સલાહ મંગાવી કામ કરી શકાય. એ પછી વધુ તંત્ર પણ જે રમે ગોઠવાયેલું છે ને જે રીતે પ્રજાને અવાજ લક્ષ આપી કામ લેવાય તે એ કમિટિ અને ચાલુ કાળને જાણવાનો પ્રબંધ છે એનું જ અનુકરણ કોન્ફરન્સને બંધારઅનરૂપ વિચારો ધરાવનાર મુનિરાજને સહકારથી ધાર્મિક માં કરાયેલ છે. વળી રાષ્ટ્રિય મહાસભાના બંધારણમાં અને પ્રશ્નોની ઘણી 'નો ઉકેલ આણી શકાય. માત્ર શ્રાવક કેન્સરના બંધારણમાં ઘણી રીતે સામ્ય છે, ઉભયના કાર્યસમુદાયની ચર્ચાથી કે દરાથી અને મુનિવર્ગને ઉવેખી મૂકી, ક્ષેત્ર ભિન્ન હોવાથી અવશ્ય થોડો ફેર છે. વળી જે સમયે એક પણ ચર્ચાસ્પદ ધાર્મિક પ્રશ્ન આજે કે વર્ષો પછી ઉકેલી બંધારણ નિયત થયેલ તે કાળની અગત્ય પુરતી કેટલીક વાતો શકાવાને નથી. જૈન સમાજના વિશાળ આમ સમૂહમાં સાધુ એમાં છે જે આજના યુગને વધારે પડતી લાગે તે . સુધારી સમાજની પ્રતિષ્ઠા છે અને જૈન ધર્મના બંધારણમાં એ શકાય તેમ છે અર્થાત સૌમાં એક મળતાપણું છે. તે એ છે કે વર્ગનું જે સ્થાન છે એ જોતાં ઉપરનું અનુમાન એ કલ્પના તરંગ શાસન કરતી બ્રીટીશ પ્રજા જનસમૂહના અવાજને માન આપે નથી પણ નિતરૂં સત્ય છે. કયાં તે ધાર્મિક વિષય કે જેની છે. રાષ્ટ્રિય મહાસભા પણ ભારતની જનતાને અવાજ રજુ પાછળ સમાજનું માનસ વિખરાયેલું હોય કિંવા જેના પર કરે છે, અને અવાજ સારી રીતે પ્રાપ્ત થઈ શકે તેવી બંધાજમ્બર મત ભેદ પ્રવર્તતા હોય તેને હવે પછી સ્પર્શ કરજ રણમાં ગોઠવણુ છે એજ રાહ આપણી કેન્ફરન્સને છે. પ્રત્યેક નહી એ એક એકરાર ઉદ્દેશ હેઠળની નેટમાં કરી દેવો સામે પોતાનો અવાજ રજુ કરવાની જે સગવડ છે એ કંઇ ઘટે કિવા એ લીધા વિના ચાલે તેમ ન લાગતું હોય તે એ જે તે હક નથી. એ એક જ વાત સાબિત કરે છે કે માટેની મર્યાદા સ્પષ્ટ કરવી ઘટે. ઉપરની વિચારણા પછી સંસ્થામાં નથી તે મામા માસીની ચશ્માપસી કે નથી હું કરાઈને ગળે ઉતર્યા વિના એ વાત નહીં રહે કે ગહન બાવાને મંગળદાસનું એક હથુપણું ! જે હક પ્રાપ્ત થયેલ છે ધાર્મિક સંવાલા સાધુ ગણના સહકાર કે દોરવણી વિના કેવલ એને લાભ થથે છરીતે સંઘ ન ઉઠાવે કે એમાં શિથિલતા શ્રાવક ગણના પ્રતિનિધિઓના હાથ ઉંચા કરવાથી ઉકલી કે દુર્લક દાખવે એમાં સંસ્થાને દેપ ન લેખાય. દુર બેઠા શકાય નહીં. કોન્ફરન્સમાં જે કંઈ વધુ ગુંચવણ ભરી બાબત આ અદિતિય સંસ્થાના-કે જેના ઉપાસકેમાં બાબુ સાહેબ વારે વારે ઉપસ્થિત થતી હોય તે આ ધાર્મિક પ્રશ્નો અને એના રાય બદ્રીદાસજી, શેઠ વીરચંદ દીપચંદ, શેઠ ફકીરચંદ પ્રેમચંદ, નિરાકરણને લગતી સંદિગ્ધ દશા છે. ધમને ૨'ગ-અભિમાન ફિવા શેઠ મનસુખભાઈ ભગુભાઈ, શેઠ લાલભાઈ દલપતભાઈ, શેઠ પ્રેમ અગર જે કહો તે એ કઈ જુદી વસ્તુ છે. એટલે એમાં મેતીલાલ મુલજી, શેઠ દેવકરણ, મુલજી, આદિ સંખ્યાબંધ
વનર ઉરિપછી પw કરવા પર
| SR No. | 536280 |
| Book Title | Jain Yug 1940 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dipchand Chokshi |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1940 |
| Total Pages | 236 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 24 MB |