Jain Yug 1938

SR No.: 536278
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dipchand Chokshi
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1938
Total Pages: 188
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 14 MB

Page 182

જૈન યુગ.
તા. ૧૬-૧૨-૧૯૩૮.
જૈન યુગ.
૦૦૦Ë.
પવિત્ર પરિવર: કાનજી ના! tgs: થાય છે. પવિત્ર જીવન ઘડતર અને પ્રેમ ભાવે જન સમૂહના = તાણ મયાન , પ્રવિમf artfથવો ગાઢા પ્રદેશમાં પદ સંચાર એ પછીના અંગે છે, એ પ્રયા
અર્થ:-સાગરમાં જેમ સર્વ સરિતાએ સમાય છે તેમ તેના ફળ તે કોઈ ભાગ્યશાળીનાજ જોવામાં આવે છે બાકી હે નાથ ! તારામાં સર્વ દ્રષ્ટિએ સમાય છે. પણ જેમ પૃથક તો ખરા મૂલ્યાંકન મરણ પછીજ થાય છે દૂર જવાની પૃથફ સરિતાઓમાં સાગર નથી દેખાતે તેમ પૃથક પૃથક જરૂર જ નથી. મહાત્મા ગાંધીજીનું ઉદાહરણું નજર સામેજ દૃષ્ટિમાં તારું દર્શન થતું નથી.
છે. રાષ્ટ્રિય મહાસભાને છેલ્લા વીસ વર્ષના ઇતિહાસ એની –પી સિવાઇ. સાક્ષી રૂપ છે, SICC IO હિંદના કોઈ સંતાનથી એમાંની કંઈ ચીજ અંધારામાં
નથી. જૈન સમાજના ‘યંગમેન” “ શાસનરસી વીછર કરું? એમ પોકારતા છતાં એ માટે માર્ગ નથી ચીધી શકતા.
એમણે પ્રભુ મહાવીરને ધર્મ વિજયવંતે કરવાની અભિલાર !! તાઃ ૧૬-૧૨-૩૮.
શુક્રવાર,
છે છતાં “અમેજ ધર્મો અમેજ સાચા અને અમુક મહારાજ = = ==૧, tat ed
કહે તેજ જેન ધ' એવા અહેવાદમાં બીજી બાજુ જોઈ ઝાંઝવાના નીર.
શકતા નથી. પેલી અભિલાષા તે મૃતપ્રાય બની ચૂકી છે
અને પિતાના સિવાયના બધા અધમ અને નાસ્તિક એવી અનાદિ કાળથી જીવ અને અજીવ, સમકિત અને મિથ્યા- આંધી હેઠળ તેઓ મૂળ ભૂલી પાંખડાને વળગ્યા છે. ખેતી ત્વ ધર્મો અને અધર્મ આદિ કંઠો વચ્ચેના મતફેરો અને લડતમાં અને ઉધા રાહે ખેંચાઈ રહ્યા છે! એજ સમાજના સંગ્રામ ચાલ્યા આવે છે તેમ જુનવાણી માનસ અને સુધારક “યુવક ” “નવસૃષ્ટિ સર્જનહાર' થવાનું ઇચ્છે છે છતાં આર્ય માનસ વચ્ચેના વિચાર ભેદનો પ્રવાહ ૫ણું વહ્યો આવે છે. સંસ્કૃતિની જડ સમા “ધર્મશ્રદ્ધા, ને આચાર' રૂપ મુખ્ય વિશ્વની આ સ્થિતિમાંથી કોઈ દેશ કે કંઈ સમાજ અકાત અગાને ઉવેખીને એમણે નથી પડી ધર્મના ભિન્ન ભિન્ન નથી રહી શકતે. એ જોડલાંએના આધાત પ્રત્યાધાતામાં પ્રવર્તકાની કાર્યવાહી નણવાની કે નથી પડી બોલ્યા તેટલું જેની પાછળ વિશાળ આમ જનતા ખેંચાય છે તેનું સામ્રાજ્ય વર્તનમાં ઉતારવાની ! કેવલ શબ્દ બાજીથી, એના તીર્થ ટંકારથી પ્રવર્તે છે, જડ સંસ્કૃતિ પ્રધાન આંગ્લ દેશમાં દષ્ટિપાત કરો નવસર્જન કરવા છે! ખૂબી તે એ છે કે છેલી ઢબના યાતે આર્ય સંસ્કૃતિના ધામ સમા ભારત વર્ષને ઇતિહાસ સુધારા-માત્ર 'કલમના જોર કરવા છે છતાં જૈન સમાજનીઅવલે-ઉભયમાં જે કાંઈ ધાર્મિક-સમાજીક કે નત્તિક યા ઈતર પ્રજાની દ્રષ્ટિયે નાનીશી-હદ ઓળંગવી નથી! યંગમેને રાજકીય ક્રાન્તિઓ થઈ છે તેના પાયામાં વિશાળ જનસમૂહની અને નવ જુવાનની આ સાઠમારી વચ્ચે જેન સમાજનું જાગૃતિના ચણતરની સંગીન જડ બંધાયેલી જણાશે. એ નાવ ભરદરિયે ઝેલા ખાય છે. અલબત ઉભયને થોડા વૃદ્ધો પાયે ખેતી વેળા અને પુરતી વેળા એટલે કે પ્રારંભ કાળમાં કે સૌનો સાથ છે બાકી સમાજને મોટા ભાગ માં પક્ષા જે વિભુતિઓએ ઝઝુડે ઉચો હશે કિંવા આગેવાની પક્ષીની ખેંચતાણથી સાવ અલિપ્ત છે. એમાંના ઘણાખરાને લીધી હશે એને ઓછા કડવા અનુભવ નહીં થયો હોય. પોતાના ચાલું જીવનમાંથી ઉંચી આંખ કરવાની ફુરસદેજ એમણે કેટલીયે કપરી કસોટીઓ અને આકરી તાવણીઓમાંથી નથી. કેટલાકને ધગશ અને સમય છે છતાં તેઓ ગમે તે પસાર થવું પડયું હશે ત્યારેજ અગ્નિ પરિક્ષા પૂર્ણપણે પસાર આશયથી હાલ તે મૂકપણે જોયા કરવાનું પસંદ કરે છે ! કરનાર સુવર્ણને જેમ સે ટચની છાપ મળે છે તેમ વિજય ખુદ આ વિલક્ષણ ચિત્ર “વેતાંબર મૂર્તિપૂજક સમાજનું સૌ શ્રીની વરમાળા પ્રાપ્ત થઈ હશે.
કિંઈની આંખ સામે ખુલ્લું છતાં આગળ વર્ણવી ગયા તે સાહિત્યના પાના અવલોકતાં એટલું દ્રષ્ટિગોચર થાય છે પ્રકારના યંગમેને કે યુવકને એમાં મેળ આણવાની-સંગઠનની કે પશ્ચિમાત્ય દેશે અંકિક સુખમાં વધારે તલાલીન હોવાથી નવેસરથી રચના કરવાની. પરસ્પરના મતફેરેને વિચારોની ત્યાંની હીલચાલમાં બાળ જીવનને જુસ્સો, જવાંમર્દી, યાને આપ લે થી આ પરાક્રમ સવિશેષ દેખાય છે. અતિરિક જીવનની નિમળતા માટે. પિતાના વિચારથી સામાન્ય બાબતોમાં જુદા મત ધરાવનાર ઝાઝું જોવાપણું નથી. આત્મિયને પ્રશ્ન લગભગ ખૂણે પડ્યો સાથે ખભે મેળવવામાં ચૂંક આવે છે ત્યાં ફિરકાના ઐકયની જણાય છે; અને પારલૌકિક દ્રષ્ટિ સાવ વિરમત થયેલી અન- વાત શી ? પાછળનાને આ ઘરના ચેકો ભુસી વાળવાનું ભવાય છે. એથી ઉલટી રિથતિ ભારત વર્ષની અનભવાય છે. ગમતું જ નથી. એની કાઁગજ મેટી છે! પગલે પગલે એમાં સંસ્કૃતિની ભિન્નતા છતાં પ્રત્યેકમાં આત્મિક કલ્યાણને આગળ વધવામાં એને રસ જ નથી ? એને આનંદ કુદકા દ્રષ્ટિબિન્દુ અગ્ર ભાગ ભજવે છે. દુન્યવી સુખ તરકની કામના ભુસકામાં સમાયે છે! પરિણામ જોતાં કહેવું પડે છે કે હોવા છતાં પરભવની વાત વિસારી મેલવામાં નથી આવી ઉજ્યના પ્રયાસે 'ઝાંઝવાના નીર’ જેવા નિવડયું છે. જ્યાં હતી એટલેજ એની ક્રાન્તિકારી પ્રવૃત્તિમાં પગલા માંડનારના જળ નથી પણ કેવલ એને આભાસ માત્ર જણાય છે. એ આંતરિકને બાહ્ય એમ ઉભય પાસાની સમતલતા ખાસ પાછળની દેડથી સમાજની તૃષા છીપાણી નથી. નેવાય છે, માત્ર તીખી તમતમતી શબ્દ રચનાથી, ઉપરછલા “મૃગજળ પીવા કામ ન આવે' એ કવિ વાકયથી કેણું
રાતનથી, કે અલંકારિક ભાષાના ધટથી નેતાગીરી હાથ અજાણ્યું છે? એ પાછળની બેટી દેડથી પ્યાસ બુઝાવાને નથી કરી શકાતી. જીવન સમર્પણથીજ એની ભૂમિકા શરૂ બદલે વૃદ્ધિાંત થઇ છે. પરિશ્રમથી ગાત્રે નરમ બન્યા છે