Jain Yug 1938

SR No.: 536278
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dipchand Chokshi
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1938
Total Pages: 188
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 14 MB

Page 158

જેન યુગ.
- '
તા. ૧૬-૧૧-૧૯૩૮.
જૈન યુગ.
=
==B
પવિત્ત સર્વશિષa: સરળરાવિ ! દgs: પણ, માનવભવ પામ્યાનું સાર્થકય એ પિતાને આદેશ ર સતાયુ મવાર કરે, વિમાકુ પરિવધિઃ સાથે મળી બહેળા પ્રદેશ પર વિસ્તારવામાં છે. પિતાના અથ:-સાગરમાં જેમ સર્વ સરિતાઓ સમાય છે તેમ
જીવનમાં ઉતારી -ઇતર જનતામાં એની સાચી છાપ હે નાથ ! તારામાં સર્વ દ્રષ્ટિએ સમાય છે. પણ જેમ પૃથફ
બેસાડવામાં છે-એ નિતરૂં સત્ય સત્વર ગળે ઉતારવામાં છે.
જૈન ચર્ચાકાર આ ભાવ સમજી ગોળ ગોળ ચિત્રણમાં પૃથફ સરિતાઓમાં સાગર નથી દેખાતે તેમ પૃથફ પૃથ
કાળક્ષેપ ન કરે, જુન્નર અધિવેશનના કે મુંબઈની દષ્ટિમાં તારું દર્શન થતું નથી.
-भी सिद्धसेन दिवाकर. બેઠકના ઢોળાઈ ગયેલા પાણી ન લે. પાણું વાવે dica
માખણ નજ નિકળે. બાકી એટલું ન ભૂલે કે પાણીને બહુ વવાટ અવ૫ કાદવ-કચરાને ઉપર આણશેજ, એ સબંધમાં એટલું ચર્વત-ચર્વણ થઈ ચુકયું છે કે એ
પર વધુ લખવું એ કેવળ સમય ને સાધનને દુરૂપયેગ તા૦ ૧૬-૧૧-૩૮.
બુધવાર.
કરવા જેવું છે. જે બાંહેધરી ને ખાતરીઓના કરારનામા = ==== = ===d
વિચારવાના હોય તે એનો છેડે ન આવે એટલી લાંબી દાદાસાહેબની પવિત્ર ભૂમિમાં કતાર થાય તેવું છે. એ પાછળ થાન દેવા જતાં મૂળ
દશેયજ માર્યું જાય! મતફેર સંભવે. ખલનાઓ થાય. પંદરમા અધિવેશન માટે થઈ રહેલ તૈયારીના સુમા- સર્વને અનુકૂળ આવે એ માર્ગ ન પણ દોરાય. કારણ ચાર, ભાવનગરમાં એ માટે નિમાઈ ચુકેલ જુદી જુદી કે આપણે બધા છદ્મસ્થ છીએ. પણ તેથી મતભેદ શા સમિતિઓનો હેવાલ-ભારતવર્ષના ચારે ખૂણામાં પ્રસરી
ના ચા૨ અર્થમાં કલર કારણે જમે? જુદા ચાકાની શી જરૂર ? એક વારની ચકી જૈન સમાજમાં નવજાગ્રતિની ઉમાં પ્રગટાવી રહેલ ભલ કે ખલના કયાં બીજીવાર નથી સુધારાની ? શા છેસામાન્યરીતે ભાવનગર દેશકાળની ૨ગ પારખવામાં માટે એ સારૂ બંધારણીય લડત ન લડીએ ? બહુમતીની બીજા દેશી રાજ્ય કરતાં મોખરે છે. એની જૈન પ્રા વિજય એ આ યુગનું લક્ષણ છે. એ મેળવવા સતતું પણ અન્ય ભાગના જૈને કરતાં વધુ શિક્ષિત, વધુ સે ગ- ઉદ્યોગ કરે-પાછળ મંડયા રહેવું એ સાચા સેવકના કત અને વધ કાર્યપટ છે. એટલેજ વર્તમાન સંયોગમાં ધમ છે, એક કાળમાં લઘુમતી બીજા સમયે બહુમતીમાં એના આંગણે મળનાર અધિવેશન મહત્તી આશાની કરવાની કોણે નથી જોઈ? એ માટે રાષ્ટ્રીય મહાસભાનું ૮ સમ છે. જેન” ને “જેન ચચ' ના પાના ફેરવતાં ઉદાહરણ જીવતું જાગતું છે. એટલેજ ભૂતને સારી એ પાછળ સેવાતી અભિલાષા-રચાતી મનોરથ માળાને મેલી, વર્તમાનને ઓળખી લઈ પૂવે જણાવ્યું તેમ એક કંઈક ખ્યાલ આવે તેમ છે. દાદાજીની છત્રછાયા હેઠળ- યેય નિશ્ચિત કરી ખભેખભે મેલવવા તત્પર થવાનું છે. ચરમ શાસનાધીશના પવિત્ર ચરણ કમળમાં મસ્તક
લેખકોએ એ જાતનું વાતાવરણ સર્જવાનું છે. સંઘેએ નમાવી, નિખાલસ હદયે-ઉભરાતા હઈડે-એક જ પ્રતિજ્ઞા ગત થઇ અંધારણને પરેપ લાભ લેવાનો છે. * ગ્રહણ કરવાની કે જેને સમાજની ચાલુ નિર્ણાયકતાને
નજાવન રાખવાનું છે કે જે સમાજને મેટો ભાગ-શ્રદ્ધાવંત
એ સત્વર અંત આવો અને પુન: સંગઠીત જૈન સમાજને
ધર્મનીષ્ટ-ને પ્રજ્ઞા સંપન્ન છે. વળી જે દેશકાળ ઓળખી ! ભારત માં એકધારા બી રહી. આ કામના પૂર્ણ કાર્યવાહી નિયત કરવામાં દક્ષ છે ત્યાં અધર્મને દર્શન કરવા સારૂ આચાર્ય-ઉપાધ્યાય કે સાધુ અગર સાધ્વી કે અનાચારના દેખાવનો સંભવ સરખો પણ નથી? કદાચ અને શ્રાદ્ધ સંઘના નર-નારીઓ એ અથવા તે વૃદ્ધ- કે છછી છવાયી વાદળીઓ ખૂણે ખાંચરેથી નીકળી યુવક ને બાળકોએ પ્રયાસ સેવવાને છે. એ પાછળ કેડ આવે તો પણ ગગનાંગણુ ઘેરૂ કે શ્યામ નહીંજ બને. બાંધી મંડી પડવાનું છે. ચેઘડીયા વગડી રહેલ છે. એ વાદળીઓને જ આખરે વીખરાઈ જવું પડવાનું. વિલંબ છે માત્ર નિદ્રાને ત્યજી, તંદ્રાને ખંખેરી, સુષુપ્તને તેથી જ સમાજના ઈતિહાસમાં નવું પાનું ઉઘડવા તત્પર ધકેલી મૂકી, બરાબર જાગ્રત થઈ જઈ, સમજીને બનો. જેમ દેશમાં આજે એકજ રાષ્ટ્રિય મહાસભાની નિર્ધારિત માગે કૂચ કદમ કરવાને. જૈન સમાજની આણ વત છે તેમ જૈન સમાજ માટે કેન્ફરન્સ યાને વર્તમાન સ્થિતિ સૌને અકળાવે છે. દિ' ઉગ્યે ખડી થતી જ. આ મહાસભાની દોરવણી રહે એવું વાતાવરણ સમસ્યાઓ સૌને તંગ બનાવે છે. દેશની પલટાતી સર્જા-એ સારૂ યુવક સંઘે કે યંગમેન સેસાયટીઓ પરિસ્થિતિ-રાજકીય જીવનમાં ભભૂકી ઉઠેલ આગ આમ અગર તો કહેવાતી પરિષદને મેહ છોડી દ્યો. ભિન્ન પ્રજાને કઈ દિશામાં દેરી જશે, એ ક૬પવું મુશ્કેલ છે. ભિન્ન વિચાર વાળા પણ જે એક સંસ્થાના આશ્રયે મળી કાળના ગર્ભમાં શું સમાયેલું છે એ અનુમાનવાની, શકતા હોય તે નવા નવા પાટીયા ઉભા કરવાથી શું આજના પ્રખરમાં પ્રખર ગણુતા અભ્યાસની પણ ગુંજાશ લાભ છે? એથી કઈ કાર્ય સિદ્ધિ છે? વેર વિખેર બની, નથી. પરિવર્તનની આવી રહેલી આ આંધિ કયાં જઈ નોખી નોખી તંતીની બજાવી જે હાની કરી તે ચક્ષુ અટકશે અથવા તે આધિન એ જુવાળ કેવા પરિણામો
સામે છે એટલે એ કાર્યથી સત્વર હાથ ધોઈ નાંખી આણશે એના વિચાર કરવા કરતાં કિવા એ માટે જે
દાદાસાહેબની છત્ર છાયામાં “સંગઠીત થવાના-કેવલ ‘તે’ ના સરવાળા-બાદબાકી મૂકવા કરતાં-ગઈ ગુજરી ભૂલી રચનાત્મક કાર્યોમાં લયલીન થવાના' શપથ લે. એમાંજ જઈ, આપણે સૌ એકજ પિતાના સંતાન છે એટલું જ નહિં સમાજને અભ્યદય છે.
ની દોરવણી છે એવું વાતાવરણ