Page Text
________________
તા. ૧૬-૮-૩૪
જૈન યુગ
૨૩
રીતે થાય છે. આનું કારણું દાનના પ્રકારમાં ભેદ છે અને
જૈન દેરાસરો કે મંદિરમાં અને બીજી ધાર્મિક તેથી બેકારીના ઉપાયો સંબંધી જે ઠરાવ ગત ર્કોન્ફરન્સમાં સંસ્થાઓમાં પહીવટદાર, મહેતા, પુજારીની અથવા બીજી કરેલ છે તેમાં બીજી કલમ એ મુકવામાં આવી છે કે – જગ્યાએ રેગ્ય જેનીજ નિમણુક કરવી એ ઈટ છે,
દાનની પ્રણાલિકા બદલવાની આવશ્યકતા છે. અને એવા પ્રકારનું કામ કરી ગ્ય વેતન લેવું એમાં ઉજમણુ વખતે થતાં જમણ, , નવકારશીનાં જમણ, અધમ અથવા હલકાપણું નથી એમ માનીએ છીએ નાત-જમણોમાં ખવરાવવા વગેરેમાં ધન વપરાય છે તે અને પૂજ્ય આચાર્યો, મુનિ મહારાજે અને સત્ય નેતાઓએ ક્ષણિક અને અ૫ પુષ્ટિ આપે છે, તે જેથી ગરીબ એવા પ્રકારનું સમાજનું માનસ કેળવવું એમ નવિનંતિ કાયમ અને મહાન સહાય મેળવી પિતાની સ્થિતિ ઉચ્ચ કરીએ છીએ. કરી શકે તેવી યોજનામાં પોતાનાં તેમજ સામાજિક ધનનો સાધુ મુનિ મહારાજને વ્યય વધુ જીવનદાયક અને પોષક થશે.
આપણી ઉન્નતિ કરવામાં જે છે એ વીશે કલાક સંઘતી આ સિદ્ધાંત હાલના સંજાગો જોતાં ઉગી અને તેના
52 સેવા અર્થે જીવન અપનાર આપણા સાધુઓ છે તેઓ પિત કાર્યમાં મૂકવા લાયક છે એમાં વિવાદને સ્થાન નથી. જેઓ ધારે તો ઘણું ઘણું કરી શકે. તેમનું નામ શ્રમણ રાખેલ જમાવામાંજ “સામાવલ” થાય છે એવું સમજે છે,
છે તે પ્રમાણે સંધ સેવામાં શ્રમ લેવાને અને તે દ્વારા શરીરને તેઓએ હવે સમજવું જોઈએ કે તેમ કરતાં તે છેડા
ચકલી નાખવાનો તેમને ધર્મ છે અને તેથી શ્રમણને પ્રધાન સમયની ઉદરતૃપ્તિ આપી શકાય છે, અને લાંબા સમય
પદ આપીને શ્રમણ પ્રધાન સંઘને શ્રમણુસંધ એ નામ
અપાયું છે, ગૃહસ્થસંસાર છોડ્યા પછી પોતાનો સાધુસંસાર સુધીની ઉદરતપ્તિ જેથી મળી શકે એવું વિદ્યાદાન આપવામાં,
કરવામાં આવે તો તે સંસાર મુકિત અપાવી શકે નહિ. પિતાને ત્યાં તાલીમ આપી આગળ ધંધામાં વધારી સ્વતંત્ર
આમ કરવા માટે પિતાના આચારમાં રહેતી શિથિલતા અને પિતાના પગ પર નભી શકે એવું કરવામાં ઉત્તમ
દૂર કરવી જોઈએ. કડક આચાર અને શુદ્ધ ચારિત્રથી જેવો સામી વચ્છલ થાય છે. માટે સખી શ્રીમતિ દાન એ રીતે
પ્રભાવ લોક પર પડે છે તેવો પ્રભાવ વકતૃત્વવાળાં ભાષણ કરી શકે કે જેથી પિતાના ભાઈઓ વિદ્યા, હુન્નર, કળા કે ઉપદેશથી પડતું નથી, શી શી શિથિલતા છે અને તે વગેરેમાં કાશથ મેળવી કુટુંબ, સમાજ અને દેશને વધુ સંબંધમાં શું શું કરવું ઘટે એ માટે તે સાધુઓ પૈકીજ કોઈ સમૃદ્ધ બનાવે.
સાધુ જણાવે તે લક્ષમાં લેવું ઘટે. શ્રીમાન ઉદયવિજય નામના બેટી શરમ–ઉપર કહેવાઈ ગયું છે કે શ્રમજીવી સાધુનો ગત કૅન્ફરન્સના ઠરાવને ખરડો ઘડવા નીમેલી સમિતિ બંધ કરવામાં આપણું ભાઇઓને શરમ આવે છે, તેમ પાસે એક પત્ર રજુ થયું હતું તેમાં તે માટે એમ જણાવેલું બીજા પ્રકારની ખોટી શરમ તેમને ધાર્મિક સંસ્થામાં કામ હતું કે – કરવામાં આવે છે. આની શરમ રાખવામાં નિમિત્તભ્રત તરીકે ૧ સાધુ સાપ એ પુસ્તકના બહાને કપાટ, પેટીઓ. તેમનામાં પેસાડેલી યા પેસી ગયેલી એવી ભ્રમણા છે કે તે ટૂંક રાખે છે તે સઘળું ગામના સંધને સુપ્રત કરી સંસ્થાઓ દેવદ્રવ્યથી ચાલે છે અને તેથી તેમાં નોકરી દેવું જોઈએ અને પરિગ્રહના બેજાથી મુકત થઈ કરી પગાર લેવો એ દેવદ્રવ્યનું ભક્ષણ કરવા બરોબર
નિગ્રંથ' તરીકે દરેક સાધુ સાધ્વીએ બહાર છે. આ બ્રમણ ખાટી અને શ.અને દેશની આવવું જોઈએ, વિધી છે. બધી માત્ર દેવદ્રવ્યથી ચાલતી સંસ્થા હતી
૨ વિહારમાં મજુરો રાખી મેટાં મોટાં પોટલાં ઉપડાવવાનું નથી, તે છતાં પણ ધારે કે કોઈ સંસ્થા માત્ર દેવદ્રવ્યથી
બંધ થવું જોઇએ. ચાલે છે તો તેની પ્રમાણીક સેવા કરીને તેનું કામ કરીને તેના
૩ સાધુ સાધીઓએ માલીકી તરીકે ઘડીઆળ રાખવી
જોઈએ નહી. વાસ્તવિક બદલા તરીકે લેવું તેમાં જરાયે દેવદ્રવ્યના ભક્ષણ
જ નિરર્થક પાલ, તાર લખી ગુહસ્થના પૈસાને દુરૂપયોગ કરવાનું થતું નથી. જાત મહેનત કરી પ્રમાણીકપણે તેને
કરે નહી બદલે લે એમાં ધર્મવિરોધ હોઈ શકે જ નહિ; છતાં લોકોમાં ૫ પિતાના ગુરૂની આજ્ઞા શિવાય એક માસા ઉપર એવી ખાટી માન્યતા થઈ ગઈ છે કે ધર્માદા ખાતામાં કામ બીજું ચોમાસું એકજ ગામમાં કરવું નહી. કરી પગાર લે એ ઠીક નથી અને તેથી તેમ કરનાર પ્રત્યે ૬ કાયમને માટે એક જ સ્થળે રહેવું નહિ. (શરીરના લોકમાં અવગણના થાય છે. આ જાતનું લૈકિક વાતાવરણ કારણ શિવાય.) મધારીપણું ત્યાગ કરવું જોઈએ. બદલવાની જરૂર છે. જે ધર્મને લગતું ધમાદા ખાતું હોય ૭ દીક્ષાથી પતિત થયેલા સાધુ સાધીને ફરીથી દીક્ષા તે ધર્મના અનુયાયી તેના વહીવટનું, તેનાં કામ કરવાનું કાર્ય કોઈએ આપવી નહી. કરે તે હદયની ખરી લાગણીપૂર્વક હોવાથી વધારે સારૂ અને ૮ સાધુ સાધ્વીનું વિરૂદ્ધ વર્તન જણાયાથી સંધે યોગ્ય વધારે ચેપ્યું હોય એ સહેજે સમજી શકાય તેવું છે. અલબત
પગલાં લેવાં જોઈએ. તેમ કરતાં કંઈ ખોટે રસ્તે ઉતરી ખાવા જેવું યા તેમાંથી
૯ શહેરે છોડીને ગામડાઓમાં વિહાર કરી ઉપદેશને
પ્રચાર કરવો જોઈએ “પાડવા” જેવું કાઈ કરે તે તે બીજે સ્થળે કરવામાં જેટલા અંશે
૧૦ શત્રજયાદિ તીર્થોમાં યાત્રા સિવાય પડી રહેવું નહીં પાપ છે તેટલે અંશે પાપ રૂ૫ છે, આથી લોકિક' ભ્રમણ દૂર
અને આધાક ખાવાનું છોડી દઈ રસમાં લાલુપીપણું કરવા માટે બેકારીના ઉપાય સંબંધીના ઉપલા ઠરાવમાં ચોથી
નહી રાખતાં તીર્થસ્થળમાં વધારે વખત પડી કલમમાં ઉમેરવામાં આવ્યું છે કે
રહેવું નહી.
| SR No. | 536274 |
| Book Title | Jain Yug 1934 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1934 |
| Total Pages | 178 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 20 MB |