Jain Yug 1934

SR No.: 536274
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1934
Total Pages: 178
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 20 MB

Page 163

તા. ૧-૮-૩૪
જૈન યુગ
શતાવધાની રચંદ્રના સંસ્કૃત લેક અને તે પર નવું સાહિત્ય-અવલોકન. સંસ્કૃત ટીકાવાળા લેખ સાથે હિન્દી ગુજરાતીમાં અનુવાદ
મૂક્યો હોય તે લેકે વિશકરી 'સરલતાથી સમજી શકત. જેન પ્રકાશ-ઉત્થાન મહાવીર જયંતી વિશેષાંક- આમાં શ્રી મહાવીરને ગશાલકની તેજે લેસ્યાથી થયેલ જવર વીરાત ૨૪૫૦ જૈન સ્થા. કોન્ફરન્સના મુખપત્ર જન પ્રકા- અને દાહના નિવારણાર્થે સિહ મુનિને બેલાવી રેવતીને ત્યાંથી અને ઉત્થાનના સંચાલકોની સહાયથી કાઢેલે આ વખતનો શુદ્ધ આહાર લાવવા કહ્યું તે વખતે એમ ખાસ કહ્યું કે શ્રી મહાવીરના જીવન ચરિત્ર સંબંધીને ખાસ અંક ખાસ “મમ અએ દુવે કયસરીર વિકખડિયા તેહિંને અ લક્ષ પંચે એવા લેખોથી યુક્ત છે. લેખ સંખ્યામાં થડા છે અથિ સે અને પારિવાસિએ મજજાર કડએ કુકકુટમંએ
આંતરિક મધ્યમાં વિચારોત્પાદક અને શૈરવમય છે. તમારાહિ એ એણું, એટલે મારા અર્થનાં બે કપાત તેમાં ખાસ અતિશ્રમ લઈ તૈયાર કરેલા એવા ઉલ્લેખનીય શરીર ઉપકૃત છે તેથી અર્થ નથી–તે લાવવામાં નથી પણ
અન્ય પયુંધિત મારકૃત કુકકુટમાંસક છે તે લઈ આવ કે અને મનનીય લેખો તે પં. બહેચરદાસજીને દ્વિચ્છેદક મહાવીર
જેથી અર્થ છે-જે ખપમાં લાગે તેમ છે. આ શબ્દોમાં પં. સુખલાલજીને ધર્મવીર મહાવીર', અને 'કર્મવીર કૃષ્ણ “પિતશરીરે” “માજરત’ ‘કુકકુટમાંસક' એ શબ્દો માંસ પં. શાંતિલાલને “જ્ઞાતવંશ, પં. દલસુખને પાર્વાપત્ય સુચક છે ને તે માંસનું ભક્ષણ મહાવીર પ્રભુએ કર્યું એમ અને મહાવીરને સંધ, પં. ખુસાલદાસને “મખલિ ગશાળક કેટલાક દેાષ ચડાવે છે તે તેને અન્ય ખરા અર્થને નહિ
સમજવાને લઈને છે અને તેના અર્થ વનસ્પતિ સુચક છે. અને તેને મત’ અને શતાવધાની મુનિ શ્રી રત્નચંદ્રજીને
કત એટલે માંડ કેળું. માજાર એટલે રક્ત ચિત્રક સંત લેખ નામે રેવતી–દાન-સમાલોચના છે, અને આ નામના નાના વૃક્ષથી ભાવિત સંસ્કૃત, કુકકુટ એટલે માનું અંકની પૂર્તિ રૂપે છે. શ્રી ક્ષિતિમોહન સેનને જૈન ધર્મની લુંગ-બીને તેને માંસ એટલે કલગભ એ અર્થ સમજ પ્રાણશકિત’ . એ નામના લેખમાં પ્રતિભા, પાંડિત્ય, વાના છે. આ મહામાર એ
વાના છે. શ્રી મહાવીરે ચાલુ અર્થમાં પ્રાણીનું માંસ તે કર્મ અને અભ્યાસ ઝળકે છે. આ સાથે રા૦ ચુનિલાલ વર્ધમાન બંધ હેતુવાળું નકદાયી હોવાનું જણાવ્યું છે તે કદિપણું શાહને વનકળાની આચરણીયતા’ જરૂર આદરણીય છે, ડે. મંગાવે કે ગ્રહણ કરેજ નહિ. આ લેખ ડાકટર હર્મન જેકત્રિભોવનદાસને “મહાવીરની તપશ્ચર્યા સમયની કેટલીક વિચા- બીને મેકલાવાય તે તેની તધ્યતા સ્વીકારે એમ લાગે છે. રમ” એ ગણિત શાસ્ત્રની કસોટી કરાવે તેવી છે.
બીજા લેખો પણ વાંચવા વિચારવા જેવા છે. એકંદરે આ - રૂઢિચ્છેદક મહાવીર” ના લેખમાંથી જળસ્નાનનું પુણ્ય, અંકથી શ્રી મહાવીર પ્રભુના જીવન સંબંધીનાં સાધનમાં અપુત્રની અમદગતિ, વૈદિક સંસ્કૃતિ અને સંસ્કૃત ભાષાનું એક ઉપયોગી વધારે થયો છે એ નિશંક વાત છે. સમર્થ મહાભ્ય, સૂર્ય ચંદ્ર ગ્રહણ સંબંધી માન્યતા, યુદ્ધ કરી મર અભ્યાસી લેખકોના લેખેવાળા આવા અંકે દર વર્ષે બહાર નારને સ્વર્ગ પ્રાપ્તિ, દિશાઓનું પૂજન, વગેરે જડ ઘાલી ગયેલ” પાડવાથી શ્રી મહાવીર પ્રભુની જયંતી ઉજવવાની પ્રકૃતિ રૂદિઓ દષ્ટ નથી એવું પિકારનાર ટિપ્લેક માહાવીર તથા રહે તેમ છે તે તેનું અનુકરણું દરેક જૈન પત્ર કરશે. શ્રી બુધ બંને સુધારક હતા એ વાત પં. બહેચરદાસજી The comparative Prakrit Gramએ સપ્રમાણુ સમજાવ્યો છે. કાશી હિન્દુ યુનિવર્સિટીમાં જન પ્રોફેસર પં શ્રી સુખ
mar-લે. અને પ્ર. વી. જે. ચેકશી બી. એ. લેરીઆદ્વાલજી ને ધર્મવીર મહાવીર અને કર્મવીર કૃષ્ણ નામને
પિળ ઝવેરીવાડ અમદાવાદ પ્ર. ૮૭૫ કિં. દશ આના વિસ્તૃત લેખ બંનેના ચરિત્રે સરખાવી તેમાં જણાતી અ.
વિીરવિજ્ય પ્રિ. પ્રેસ અમદાવાદ) મુંબઈ યુનિ. માં પ્રીવિસ ભુત સમાનતા આશ્ચર્યપ્રદ છે. તીર્થ કરે મનુષ્ય હતા અને તે
અને બી. એ.માં અર્ધમાગધીના અભ્યાસીઓને સરલતા પડે તરીકે મોક્ષ-નિવાણની પ્રાપ્તિ કરી છે. મનુષ્ય પૂજામાં દૈવી
તે માટે આ તુલનાત્મક પ્રસ્ત વ્યાકરણની અંગ્રેજીમાં ઘટના ભાવનું મિશ્રણ દરેક ધર્મના પ્રવર્તક કે મહાપુરૂષ--મહાસતીના
થઈ છે. બી. એ. માં શ્રી હેમચાર્ય કૃત વ્યાકરણને અહમા ચરિત્રમાં વણાયેલું રહે છે તે તેમની લેકે ત્તર મહત્તા સૂચક
અધ્યાય-ચતુર્થ પાદ નિયત કરવામાં આવ્યો છે, તે ધ્યાનમાં છે. આનું મથાળું દેવી પૂજામાંથી મનુષ્ય પૂજાના ક્રમિક
( રાખી પ્રાપ્તની ઉત્પતિ, તેના પ્રકાર, તે અને સંરક્ત વચ્ચેની વિકાશ આપેલું છે તે આખા લેખને અર્ક છે. તે વાત સદર અરસપરસ અસર, શિલાલેખની અને સાહિત્યની પ્રાફ : પ્રમાણપૂર્વક પૂરવાર કરવામાં આવી છે. આ લેખ મનનીય છે. સંબંધ, દરેક પ્રાકતેની ખાસ લાક્ષણિક વિશિષ્ટતાઓ વગેરે
ભગવાન મહાવીરના વંશનું નામ જ્ઞાતૃવંશ હતું અને ૧૫ બાબત છુટી છુટી પ્રથમ ભાગમાં સારરૂપે મુકી પછી તે પરથી તેમનું નામ જ્ઞાતૃપુત્ર નાથપુરૂ કે નાતપુર જૈનાચ
, બીજા ભાગમાં સંસ્કૃત ધાતુઓને બદલે અને તેઓનાં પ્રેરક મમાં છે ને બુધાગમમાં નાધપુર કે નાટપુત્ત જણાવેલ છે.
રૂપની બદલીમાં મૂકાતી પ્રાતની જુદી ધાતુઓ, અનિ તિ આ અને તે સંબંધી બીજી હકીકત પ્રમાણથી બતાવવા કે
' રૂપે, પ્રકીર્ણ નિયમો, શક્યભેદના ખાસ ફેરફાર, વિલહાણું માટે તેના લેખક શ્રી શાંતિલાલને અભિનંદન છે. તે ભગ- સંબંધી છપાયેલા dદાં જુદાં પુસ્તકોની મદદ લઈ એક પ્રોફેસર
' રીતે થયેલા અને દ્વિઅર્થી શબ્દો આપેલ છે. પ્રાકૃત ભાષાઓ વાનના સમયમાં પાર્શ્વનાથના અનુયાયીઓ કે જેના મુખી વિદ્યાર્થીઓને નેટસ લખાવે તે રીતે ભાઈ ચેકીએ સરલ તરીકે દેશ સ્વામી વિચરતા હતા તેઓ અને શ્રી મહાવીરના અને પ્રાંજલ નોંધ લખી પ્રકાશિત કરી છે અને તે માત્ર સંધ સાથે સંબંધ શ્રી દલસુખભાઇએ પિતાના અભ્યાસના વિદ્યાર્થીઓને જ નહિ, પરંતુ સામાન્ય અભ્યાસીને પણ ઉપપરિણામે પ્રમાણ પૂર્વક બતાવે છે કે તેમાં પણ લેખક મહે. યોગી નિવડે તેમ છે. અને તે વાંચતાં આનંદ આવ્યા છે. નિત લેવામાં કચાશ રાખી નથી, કાર ત્રિભોવનદાસે પ્રભના અને તેમાં અપભ્રંશ કે જે ગુજરાતી ભાષાની જનની છે તપશ્રના સમયની વિચારણા કરી છે જ્યારે શ્રી ખુશાલ
એ તેનાં ખાસ લક્ષણે, રૂપે, વિભકિતઓ વિગેરે પર પણું સરલ દાસે મખલી ગોશાલક અને તેના મત સંબંધી લાંબી વિચા- તેમ છે. દરેક ભાષાશાસ્ત્રી કે ભાવાના ઇતિહાસમાં રસ લેનાર
- બોધ આપે તેવી રીતે ઘટના કરી છે તેથી વિશેષ રસ પડે રિણા કરી વિશાલ લેખ લખ્યા તે અભ્યાસ કરવા યોગ્ય છે. આ પુસ્તિકાથી જરૂર લાભ ઉવો.