Jain Yug 1933

SR No.: 536273
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1933
Total Pages: 90
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 10 MB

Page 86

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
જૈન યુગ--
તા. ૧-૧૨-૩૩.
ધાન થઈ શકે અને શિક્ષણમાં જબરી પ્રગતિ દેશહિતને બાધા અવલોકન.
આવ્યા વગર થઈ શકે. જેન તિ-શિક્ષણાંક-અત્યાર સુધીમાં શિક્ષણ એટલે
તંત્રીશ્રીએ જે મહેનત લઈ આ દળદાર અંક શિક્ષણ સ બ થા કાઈપ જેને ત્રના ખાસ એ ક નીકળ્યા નથી. સંબધી બહાર પાડવામાં કન્ન, મેળવી છે તે માટે અમે તેમને જેન તિ' માસિક પહેલ કરી તેવો અંક કાઢે છે, તે માટે ધન્યવાદ આપીએ છીએ. અભિનંદન. તેમાં સમસ્ત જૈન સમાજમાં ધાર્મિક અને વ્યાવહારિક
જાવુ-સચિત્ર પ્રથમ ભાગ લે મુનિશ્રી એ બંને પ્રકારની શિક્ષણ સંબંધી વિદ્વાન લેખકના વિશિષ્ટ પ્રકાશ
નવિજય પાડનારા લેબ મેળવવાની આશા રાખી હતી તે બરાબર પાર પ્રઃ કલ્યાણજી પરમાનંદજીની પેઢી દેલવાડા આબુ. [કેિ, અઢી રૂ.] પડી નથી. એવા ઘણાએ સારા સારા તલસ્પર્શી વિદ્દાને છે કે જેને આ પુસ્તક લેખકે પ્રથમ ગુજરાતીમાં રચ્યું કે જે લેખ આમાં જોવામાં આવતા નથી, છતાં તંત્રીએ મહેનત ઘણી વિજય ગ્રંથમાલામાં સં. ૧૯૮૫માં પ્રકટ થયું હતું અને લઇને બને તેટલા લેખે એકત્રિત કરી સમાજ પાસે ધર્યા છે, તે જેનું અવલેન અમે જેન યુગ માસિકના સં. ૧૯૮૬ના પંકી સાક્ષર મુનિશ્રી કલ્યાણવિજયજીનો જેન શિક્ષણ સંસ્થાઓની અષાઢ-શ્રાવણના સંયુકત અંકમાં પૃ. ૫૦૧ મે પ્રગટ કર્યું છે. સાથે સાધુઓને સંબંધ મુનિશ્રી પુણ્યવિજયને જૈન સાધુ તેમાં અમે બીજો ભાગ પ્રકટ થવાની વહેલી અને પહેલી આશા સંસ્થા અને શિક્ષણ, મુનિશ્રી ન્યાયવિજયજીને આદર્શ જૈન રાખી હતી, કે જેની અંદર બધા અતિહાસિક પ્રમાણ આપગુરુકુળ અને થીયત રખીયાને જૈન ગુરુકળે–એ લેખ ખાસ વાની લેખકે ઉમેદ બતાવી હતી. પણ્ તે બહાર ન પનાં વાંચવા આવ્યા છે. મુનિ શ્રી કલ્યાણવિજયે ને ‘શાલાવાસ નામને ગુજરાતી પ્રથમ ભાગની હિંદી આવૃત્તિ સં. ૧૯૯૦માં બહાર અર્થગંભીર શબ્દ ઉપન તે પર જે નિભકતાથી લખ્યું છે પર છે, તે પણ એક રીત ફીક છે કે જેથી હિંદી ભાષા જાણતા તે સામાન્યતઃ હાલના લેખકોમાં દેખાતી નથી. સાધુઓ શ્રાવક- જનતાને આખું તીર્થ સંબંધી જાણવા જેવી બધી બીના પૂરી સંસ્થા સાથે સંબંધ છે એજ વાસ્તવિક છે. શિવપુરી, વકાણા પડે છે. વળી આ આવૃતિ પ્રકટ કરનાર એ તીર્થને વહીવટ અને સેનગઢની સંસ્થાઓ તેને ધો લે તે સા. શ્રાવ કે કરતીજ પેટી છે એ નણી અમને ઘણો આનંદ થાય છે. દરેક શ્રાવક સંસ્થા સાથે અલગ સંબંધ પરિગ્રહ છે, ગ્રંથિ છે. નીર્થના સંબંધમાં બધી ઐતિહાસિક વિગતો સચિત્ર અને એ શિથિલાચાર પિષક છે, મૂનિ વિદ્યાવિજયે જૈન સંસ્થાઓમાં પ્રમાણ એક પુસ્તકારે તેનો વહીવટ કરનાર બહાર પાડે અને અપાતા ધાર્મિક શિક્ષણના અભ્યાસમાં સામાન્ય મુચનાઓ મુળ પ્રમાણેનાં સાધને એકત્રિત કરી રાખે તે તીર્થ સંબંધી
ઝગડા ઉત્પન્ન થતાં તે શૈધવા જવું પડે છે તેમ ન થાય. આ ઉપરાંત શિક્ષણ સંસ્થાને લગતા કેટલાક લે છે રોક આણંદજી કલ્યાગ કે જે મોટાં મોટાં તીથો તથા બીનું અને તેવી સંસ્થાઓની નામાવલિ પણ પ્રગટ કરવામાં આવી નાથાને વહીવટ કરે છે તેને આવી અપીલા જાહેર પાઠારા છે, તત્રીના લેખે વિચારણીય છે.
ઘણી કરાઈ ગઈ છે પણ તે વ્યર્થ જ નીવડી છે. રાણકપુર
તીર્થની મરામત તે કરે છે તે લાખે રૂા. ખર્ચે છે ને ખર્ચાય ધાર્મિક શિક્ષણ માતૃભાષામાં આપવું ઘટે, મૂળ શાસ્ત્ર- છે છતાં તેના સંબંધી સંપૂર્ણ અને વિસ્તૃત હકીકત પ્રકટ ભાષાનું-અદ્ધ માગધી ભાષાનું જ્ઞાન હોવું ઘટે, ધાર્મિક ક્ષિકા કરવાન' અજવું નથી. પ્રસ્તુત વાત પર આવતાં અમે આબુના તાલીમ પામેલા જેએ અને તેનો અભ્યાસક્રમ ત સં બાનમાં વહીવટદારને ધન્યવાદ આપીએ છીએ અને આખું સંબંધી સર્વ રખા ઘર સર્વ ધાર્મિક શાળાઓ પર દેખરેખ રાખનાર કીકતે હજી બહાર આવવાની છે તે પણ લેખક મહાશયાદિ પરીક્ષક અને તે માટેનું એક ખાતું આખી ને સમાજ માટે પાસે જ એકત્રિત હેય નથા બીજી એકત્રિત કરાય ન મરે લય તા ધાર્મિક શિક્ષણની શમસ્યાના પ્રશ્નનું સંતાકારક સમા- પ્રકટ કરવામાં તીર્થંદ્રવ્યને સદુપયોગ કરી. (અનુસંધાન પૂર ૮૫ થાલુ)
- બીજું બીજા ભાગમાં વિશેષ ફટાઓ અપાય તે સારું ધ, અને જરા વરની ન હોય તે નાકમાં નજીક જે શહેર એમ અમે ગુજરાતી પ્રથમ ભાગની સમાલોચનામાં જગાવ્યું હોય તેના દેરાસરમાં તેની પ્રતિ કરાવવી વધુ યોગ્ય છે. હતું-તે સુચનાને અમલ આ હિંદી પ્રથમ ભાગમાંજ મેતર નવીન દેરાસર કરાવવા કરતાં અધ્ધાર કરાવવામાં
જેટલાં ચિત્રો આપી કરવામાં આવેલ જોઈ લેખક અને પ્રકાશક વધારે લાભ અને પુણ્ય છે. જો કે આધારમાં પણ વિવેક બનને અભિનંદએ છીએ. સામાન્ય રીતે આબુ તાર્થ સંબંધી દષ્ટિની જરૂર રહે છે અને જે બિસ્માર હાલતમાં હોય તેનું
એક સુંદર માર્ગદર્શફ અંધ-બેમીઓ (ગા) આ પુસ્તક પર સમારકામ કરાવી અવગેપને વધુ કાયમ દશામાં રાખવા માટે
પાડે છે. એમ કહેવામાં અતિશયોકિત નથી. કિંમત વધુ પડતી પ્રથમ ખર્ચ કરવા જોઇએ, છતાં નવીન દેરાસર કરવા કરા
લાગે છે ને આછી કરી જનતાને વધુ લાભ અપાશે એમ કહ્યું. વવા પ્રત્યે લક્ષ અપાય, અને નાની સાર સંભાળ ન લેવાય આ પુસ્તકની એક બીજી વિશિષ્ઠતા એ છે કે જેન સ્થળે એથી એકંદરે સમાજને વિશેષ લાભ નથી.
ઉપરાંત જૈનેતર નગુવા ગ્ય સ્થળે સબંધી પણ હકીકત આ અમારું કથન અલિરાજપુરને ખાસ ઉદેશી નથી.
આપવામાં કમર કરી નથી. એનું અનુકરણ બીજાં તીર્થોના તેનું તે ઉદાહરણ આપ્યું છે. બાકી ત્યાં શું સ્થિતિ છે. એની સંબધી બહાર પડતા ગ્રંથના લેખક કરે. એમ અમારી અમને કંઇ ખબર નથી. ત્યાંની સ્થિતિ જાણી જે કરવા ભલામણ છે. યોગ્ય હોય તે કરવું ઘટે. તંત્રી
તંત્રી.