Page Text
________________
૧૩૮
– જૈન યુગ –
તા. ૧૫-૯-૩૨
નથી. એ જુદી સંસ્થા છે. આ સંસ્થાના કાર્યવાહકેને મળી
જે બંદોબસ્ત કરવા હોય તે બીજા વિચારના માણુ કરી સમયના પ્રવાહમાં.
શકે છે. જોકે ખરી રીતે જોતાં તે વાત એકજ છે કે મહાવીર વિદ્યાલય સ્થાપન થયું, ત્યાથી ૧૫ વર્ષ સુધી તેને હિસાબે તપાસવાનું કામ મેં કર્યું હતું, અને તેમાં એક
પણુ વખત હિંસા માટે એક પાઈ પણ્ સંસ્થામાંથી ખર્ચાવાનું સંઘમાં શ્રાવકેનું સ્થાન દેશવિરતિ ધર્મારાધક સમાજ
વાઉચર અમારી પાસે મંજુર થઈને આવ્યું નથી. કોન્ફરસે તરફથી તેના મંત્રીએ એક હેંડબીલ બહાર પાડયું છે કે
એ પણ ઠરાવ કર્યો નથી કે સાધુઓએ આગગાડીમાં બેસીને ૧૬ વર્ષની અંદર માતાપિતા અથવા વાલીની રજા વિના
વિહાર કરે , અથવા તેમણે પુનર્લગ્નનો પ્રચાર કરે, રાત્રિ દીક્ષા કોઇપણ સાધુનિરાજે આપવી નહિ, અને સાધુઓની
ભોજન કરવું, કંદમૂળ ખાવું અથવા ધાર્મિક અનુષ્ઠાને ન સતા સંધમાં સર્વોપરી છે, સાધુઓની બાબતમાં શ્રાવકેને
કરવા, તેથી કન્ફરંસને તે કામ સાથે જોડી દેવાની જરૂજ કંઇ બોલવાનો હક નથી. આમાં પહેલી બાબત ઉત્તમ છે.
નથી. કેઈ વ્યક્તિનો એવો મત હોય તેની સાથે કોનફરને પરંતુ બીજી બાબત માટે મારું એમ માનવું છે કે શ્રાવો
જોડી દેવાની જરૂર જ નથી. વડોદરા દીક્ષા પ્રતિબંધક કાયદાની સ્થિતિ સારી હશે, તેજ સાધુને સારા ચારિત્રવાળા, અથવા
જરૂર છે એટલા માટે જ જગ્યા હોય એમ લાગે છે કે બધા વધારે જ્ઞાનવાળા, અથવા વધારે સત્વવાળા મળવાનો અથવા
ઉપાયો નિષ્ફળ ગયા પછી, સાધુ મુનિરાજોએ કરેલા સંમેથવાનો સંભવ રહેશે. આ લેખક વૃદ્ધ હેવાથી, ઉછુંખલ
લનને ઠરાવે પણ નકરાયા પછી, અને બીજી કોઈ આશાનું પ્રકૃતિવાળો હોવાનો સંભવ નથી, તેથી તેનું એમ માનવું છે
કિરણ નહિ રહેવાથીજ આ પગલું ભરવા રાજ્યને બહુ દુ:ખકે અત્યારસુધી આત્મારામજી મહારાજ, વૃદ્ધિચંદજી મહારાજ,
ભરી ફરજ પડી હોય. હજી પણુ મુનિરાજે ૪-૬ મહિના કસોટી વિગેરે પ્રખર શાસનના ઘોરીઓ હમેશાં શ્રાવક સંધની સંમતિ
માટે સાથે રાખ્યા પછી દીક્ષા આપવા ( જરૂરી બાત કબૂલ અથવા વિચારણા સાથે કાર્ય કરતા હતા. જયાં શ્રાવક સંધને
તે કંઈ વચલે રસ્તે નીકળવાનો સંભવ છે. બાકી એક વિરોધ હોય, ત્યાં તે તેની સામે પૂરે પડતા નહિ. અને
વાત સ્પષ્ટ કહેવાની જરૂર લાગે છે કે મારા જેવા મા મારી જેવા મધ્યસ્થ વૃત્તિના માણસને એ વાત બહુ ઉત્તમ કાંઇ ચિરાયું નથી, અને આવતે જુવાન વર્ગ સાધુમુનિરાજેની લાગે છે. તે સંધમાં શ્રાવકેનું સ્થાન નિશ્ચિત રીતે સ્પષ્ટ
હાલની સત્તાભરી સ્થિતિ આકારી લે એવો સંભવ બહુ ઓછા કરવું જોઈએ, એવી મારી સાગરાનંદસૂરિજી, વિજયવશ્વ ભસૂરછ, લાગે છે. એટલું મુકતકંઠે સ્વિકારવું જોઈએ કે મુનિરાજશ્રી વિજયનેમિસુરિજી, વિગેરે આચાર્ય મહારાજને નમ્ર વિનંતિ છે. રામવિજયજી અને આચાર્ય શ્રી આનંદસાગરજી જેવા પ્રકાર
જેન જનતામાં કલહ-નડીયાદથી પ્રસિદ્ધ થતા “ગુજરાત વિધાન વક્તાઓના પરિચયમાં આને કઈક જીવ શાસનથી ટાઈમ્સ” ના તા. ૬ સપ્ટેમ્બરના અંકમાં તંત્રીએ ઉપરના હેડિગ લિમખ હશે, તે શાસન તરફ ઉત્તમ લાગણીવાળા બન્યા હે; નીચે નોંધ કરી છે, અને એમ બતાવવાને યત્ન કર્યો છે કે પરંતુ એટલા ઉપરથી આવતા જમાલ મિારીને કામ લઈ કલહ ટાળવા માટે મુનિરાજશ્રી રામવિજયજી ઘણોજ પ્રયત્ન શકાય તે સંભવ નથી. કરી રહ્યા છે, જે મુનિરાજ શ્રી રામવિજયજીના મનમાં કલહ શરીર તીર્થનો ઝઘડે. ટાળવે એજ નિશ્ચય હશે, તે તે મને ખાત્રી છે કે તેઓ જેનામાં માંહોમાંહે લડવાની જે નીનિ વષોથી ચાલુ ભગીરથ પ્રયત્નવાદી હોવાથી, અને કાર્યસાધક પ્રયત્ન કરનાર કરવામાં આવી છે, તેને અંત કયારે આવશે તેની કલ્પના હોવાથી, જરૂર ફતેહ પામશે. પરંતુ સવાલ એ જ છે કે તેઓ તે કોઈ મહાનાનીજ કરી શકે, પણુ કામમાં જે પ્રકૃતીઓ ખરેખર કલહ ટાળવાનો નિશ્ચય ૫૨ આવ્યા છે? આ લેખક ચાલ રહી છે. તે જે દર નહી થશે તે અમને તે ખાત્રી છે પંચાંગી સહિત ૪૫ આગમોને માને છે, પરંતુ દેશ, કાળ કે જૈન ગાતા ફીરકાઓ માંહમાંહે વાડીને એવું તત્વ પદા અનુસાર કયાં ઉપાય ન હોય ત્યાં નયની અપેક્ષા લેવાની કરશે કે ભવિષ્યમાં તેમનું નામ અવનીષથી નાબુદ થાય, જરૂર ધારે છે, તે શું જેનશાસનમાં દેશ, કાળની ગણતરી જ તેમના નાના બીજા જૈનેતર ધણી થઈ બેસે અને રાજરાખી નથી? હું ફરી ફરીને કહું છું કે કેન્ફરન્સની વ્યક્તિઓ સત્તાની દખલગીરી હમેશ માટે પ્રવેશ કરી, ચાલું ગુલામીમાં કોઈપણ જૈન દીક્ષાની વિરોધી નથી, માત્ર વિરોધ નાની ઉમે- રહેવાની હેયાત જૈનેને તક સાંપડે. હાલમાં જેમ તીથોની રની દીક્ષા માટે, અને સંમતિ વિના નસાડી, ભગાડી અપાતી મારી અને ભાગીદારી સંબંધમાં જેમાં બે મેટા રીદીક્ષા માટેજ છે. “વીરશાસને” માં ઉ૫ર લખેલ આર્ટીકલને કા વચ્ચે ઘણા ઝગડાઓ અને કેસે ચાલુ છે, તે // પાછી ઉતારો કરેલ હોવાથી આટલો ખુલાસે ક આવક ધાખા કયા ખચાયા છે, અને ભવિષ્યમાં પણ લાખો રૂMIN/ લાગે છે.
નહી ખચાય એવું માનવાને કેઈ કાનું નથી જણાતું. જેમાં સમાધાની કેવી રીતે શક્ય થાય ?–આ પાવાપુરી તીર્થમાં પ્રભુ પ્રતીમા ની પૂજા કરવાને હક મજ હડિમ નીચે મુંબઈ સમાચારના તા. ૭ સપ્ટેમ્બરના અંકમાં “ધર્મ તે સામે તેમના દિનચીંતક દીગંબર બધુએ ઐ કે કેમ પ્રિય” તખલ્લુસથી એક ચર્ચાપત્ર આવ્યું છે. જવાબમાં જણા- માંડયા હતા અને પરીણામે એ ચુકાદ અપાવે છે કે વવાની જરૂર છે કે કેન્સર વિધવા વિવાહ માટે કંઇ ઠરાવ તાંબરે એ વ માં એકજ દીવસ પ્રતીમા લા// મક્રિ
જ નથી. તેમ એ પ્રતિ આ સંસ્થાએ આગળ વધારી પૂજા કરી શકશે અને તેથી વધુ દિવસ પ્રતીમાં લાવી શકશે પણ નથી. મહાવીર વિદ્યાલય સાથે કે સ અથવા યુવક. નહી, સમેતશીખરના. મીના, અંતરીક્ષક અને બીન સંધને સંબંધ કે રીતે જોડી શકાય, એ સમજી શકાતું જ તીર્થો, કુસંપ વધારનાર કેસા પણુ હજી ચાલુ છે અને જેમ
| SR No. | 536272 |
| Book Title | Jain Yug 1932 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harilal N Mankad |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1932 |
| Total Pages | 184 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 13 MB |