Page Text
________________
જેનયુગ
પિષ ૧૯૮૩ આ બાબત આપ ખરેખર જન ધર્માનુરાગી છે એ રજપૂતને પાલીતાણે લાવવામાં આવ્યા. ગોહેલોએ નિવિવાદ પણે બતાવી આપે છે (?) તે આપણે પ્રથમ સ્વભાવનુસાર એ ક્ષેત્રમાં પોતાને પ્રસાર કરવા પાલીતાણા બાબત વિચાર કરીએ.
માંડ્યો અને, સને ૧૮૨૦ માં તે રોપા વાસ્તેને જૈન શાસ્ત્રાનુસાર શત્રુંજય તીર્થ શાશ્વતું છે, બદલો પણ આરએને ગીર સેપો, જે આરએ આપણા આદિ તીર્થકર ઋષભદેવ ભગવાન વિમલગીરી જનેજ કનડવાનું શરૂ કર્યું, અને જૈન ધર્મની ઉપર અનેકવાર સમોસર્યા અને તીર્થ પ્રવર્તાવ્યું. વિરુદ્ધ અનેક પ્રકારનું વર્તન ડુંગર પર ચલાવ્યું. તેથી એમના પુત્ર ચક્રવર્તી ભરત મહારાજે આ પર્વત તે વખતના જન આગેવાનોએ મુંબઈ સરકારને ઉપર એક સુંદર વિશાળ અને મનોહર મંદીર અરજી કરી જેમાં બીજી દાદો સાથે પાલીતાણા બનાવી આદિશ્વર ભગવાનની સમય મર્યાં સ્થાપન પરગણું તથા શત્રુંજય પર્વત પાછી સોંપાવી દેવાની કરી. એમના પ્રથમ ગણધર પંડરીક સ્વામી પાંચ અરજ કરવામાં આવી. એ વખતે મુંબઈ જનોની કરોડ મુનિઓ સાથે ચિત્ર પૂર્ણમાને દિવસે મુક્તિ
માલીકીને સવાલ બાજુએ રાખી રખોપા સબંધી પામ્યા. ત્યારથી પ્રતિવર્ષ ચિત્ર પ્રણમાનું પર્વ મનાય માત્ર તાત્કાલીક મુશ્કેલીઓ જે આરબથી ઉભી થઈ અને હજારો જો જાત્રા આવતા થયા. અનેક હતી. તે દુર કરી રૂ. ૪૫૦૦ ઉધડા આપવા ઠરાવ્યું. તીર્થકરો, અસંખ્ય મુનિવરો, આ તીર્થપર ધ્યાનસ્થ ત્યાર પછી થોડાંક વર્ષો ગયા બાદ તે વખતના ઠાકરે
ફરીથી આ પ્રશ્ન ઉપાડો અને જણાવ્યું કે દેવાલય. થઈ મેક્ષે ગયા. એટલે સુધી કે કાંકરે કાંકરે અનંતા સિદ્ધા એ વાક્ય પ્રચલીત થયું, અને સમગ્ર પર્વત
બાંધવાની જમીન બદલ રકમ માંગવા તેને હક્ક છે;
મેજર કીટીજ પાસે લંબાણથી તપાસ ચાલી અને તેના અણુ પરમાણુ સાથે પવિત્ર મનાય.
રોપામાં પાલીતાણાની કુલ માંગણીને સમાવેશ શત્રુંજય એ જ ધર્મનું પવિત્રમાં પવિત્ર તીર્થ ી ૧૦૦૦૦ ની વાર્ષિક રકમ ઠરાવી. સને છે. યાત્રાનું પ્રથમ સ્થાન અને મુક્તિને માર્ગે શત્રુ ૧૮૭૩ માં વળી નવી માંગણી કરવામાં આવી. સને જયે છે ક્રિશ્ચીયન લેકની પવિત્ર આનાની માફક ૧૮૭૭ માં મુંબઈ સરકારનો પ્રસિદ્ધ હુકમ થયે, સૂછીના સર્વ નાશ વખતે એને નાશ થવાને નથી. તેની અંદર પાલીતાણા ઠાકર તથા જન કામે અરઆખા હિન્દુસ્થાનમાં એવું એક પણ શહેર નથી કે સપરસ કેવી રીતે વર્તવું અને એક બીજાના હક્ક જેણે શત્રજય પર્વત ઉપર દેવાલય બાંધવામાં ધન શા છે તેના એક વચગાળા રસ્તા તરીકે પાલીતાણાના ખરચ ન હોય. સ્થળે સ્થળે સુંદર દેવાલય પર્વતને પ્રકારની માગણીને માન આપી તેડ કાઢી, જેને શીખરોપર આરસપાની બાંધણીમાં શોભી રહ્યાં છે. કેમને પોતાના પુરેપુરા હકકે મંજુર કરવામાં ન
બંધુઓ ! હવે હું તીર્થ સંબંધી જે પરિસ્થિતિ આવ્યાથી અસંતોષ ફેલાય. અને ૧૮૭૭ ના ઠરાઉભી થઈ છે તેનું જ માત્ર થોડું વિવેચન કરીશ. વને પૂરેપુરૂ માન આપ્યા છતાં આ બાજુ પાલીશ્રી શત્રુંજયની યાત્રા હાલમાં બ્રિટીશ સરકારની તાણ ઠાકરે વળી કનડવાની શરૂઆત કરી, તેના શાંતિજનક સાર્વભૌમ સત્તામાં રેલ્વે વિગેરેના અનેક ત્રાસથી દુભાયેલા જૈનોએ ફરીથી બ્રીટીશ સરકારને સાધતેથી જેવી નિર્ભય અને સહેલી થઈ છે, તેવું અરજીઓ કરી અને જે ન્યાય આપે તે કબુલી લઈ આગળના વખતમાં ન હતું.
શાન્તિથી બેસી રહેવું જ પસંદ કર્યું. છેવટે ૧૮૮૬ સને ૧૬૫૧ નો સમય પાલીતાણાના યાત્રાળુઓ માં બ્રિટીશ સરકારે ૪૦ વર્ષ માટે રખેપાને કરાર માટે વધારે ભય ભરેલો દેખાવાથી જન કામના કરાવ્યું, જેમાં જૈનાએ ૧૫૦૦૦ રૂપિયા વાર્ષિક આગેવાનોએ તે વખતે ગારીયાધારમાં વસતા ગોહેલ રખોપા દાખલ આપવા ઠરાવ્યું. એક બાજુએ પૈસા રજપૂતાને ચોકી પહેરો કરવાને નીમ્યા અને અમૂક નીચવી નાખવાનો ધંધે કર્યો. અને બીજી બાજુ બદલો આપવાનું નક્કી કર્યું. આવી રીતે ગોહેલ જનોના હકકે ઉપર નવી નવી રીતે ત્રાપ મારવાનું
| SR No. | 536265 |
| Book Title | Jain Yug 1926 Ank 05 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1926 |
| Total Pages | 53 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 6 MB |