Page Text
________________
જેનયુગ
ભાદ્રપદ-આધિન ૧૯૮૨ ફક્ત મળતો હતો અને કૂતરાઓ કરડતા તથા ૮૫ (લકે તેમને) ઉપાડીને પછાડતા હતા. ઉપર પડતા હતા.
૮૬ અથવા આસનથી ખસેડી નાસતા હતા. ૭૦ કરડતા અને બચકાં ભરતા કુતરાઓને કઈ ૮૭ વ્યસૃષ્ટકાય–શરીરત્યાગી-નિરીહ અને દુખજણ અટકાવતે નહીં.
સહ ભગવંત પરિષહોને ઝીલી લેવા માટે મુકેલા ૭૧ (ઉલટું ભગવંતને) મારતા (અને) શ્રમણને
[પ્રણત] રહેતા હતા. કુતરા કરડો’ એવી બુદ્ધિથી (તે લેકે) કૂતરાને ૮૮ (ભગવંતે) શરીરને વસરાવ્યું હતું. છીછકારતા-સીસકારતા.
૮૯ (જેમ) સંવૃત એ ર પુરુષ સંગ્રામને મેખરે ૭ર આવા લોકોમાં (ભગવંત) વારંવાર વિચર્યાં હતા) અચલપણે (ઝૂઝે છે), તેમ દુઃખોને સેવતા તે ૭૩ વજ ભૂમિના ઘણું (લકે) લૂખું ખાનારા હતા.
મહાવીર ભગવંત અચલપણે (સંયમાનુસાર)
ચાલ્યા જતા હતા. ૭૪ (બીજા) શ્રમણે લાકડીને કે નાળને લઈને તે - દેશમાં વિચરતા હતા.
૨૦ મતિમાન બ્રાહ્મણ (મહાવીર) ભગવંતે નિરીહ૭૫ તેમ છતાં પણ ત્યાં (કૂતરાઓ) તેની પુંઠ પક
પણે એ વિધિને અનેક રીતે આચર્યો હતો. ડતા હતા અને કરડતા હતા.
૯૧ એ રીતે બીજા મુમુક્ષુઓ પણ) આચરે છે. ૭૬ ત્યાં લાઢ દેશમાં બધું દુશ્વર હતું.
હર એ પ્રમાણે હું બોલું છું. – (તતીય ઉદ્દેશક).
૯૩ રોગ નહીં હોતાં પણ ભગવંત મિતાહારી ૭૭ હવે અનગાર ભગવંત દંડનો ત્યાગ કરી તે
રહેતા હતા. શરીરને વસરાવીને, જાણીને ગ્રામકંટકને
૨૪ રોગોથી સ્પષ્ટ થતા વા અસ્પષ્ટ થતા તે ભગ સહતા હતા.
વંત તેની ચિકિત્સાને ઇચ્છતા ન હતા. ૭૮ સંગ્રામને મેખરે રહેલ હાથી (જેમ વિજયને મેળવે છે) તેમ ત્યાં તે મહાવીર, (દુના
૯૫ (ભગવંત) (શરીરને અશુચિ જાણીને જુલાબ )
| (સંશોધન)ને, વમનને, ગાત્રને મસળવાની પ્રવૃત્તિને, પાર પામનાર થયા હતા.
સ્નાનને, ચંપીને અને દંતધાવણને કરતા ન હતા. ૭૯ એ રીતે પણ (ચાલતાં) તે લોઢ દેશમાં કઈ
૨૬ ગ્રામ ધર્મથી-ઈદ્રિના વિષયોથી-વિરત એવા વખત (ઉતારા માટે) ગામ પણ મળ્યું ન હતું.
બ્રાહ્મણ (ભગવંત) અ૫ભાષી રહ્યા થકા ૮૦ ઉપસંક્રમણ કરતા નિરીહ ભગવંત ગામના પાદર વિચરતા હતા.
પાસે પણ ન પહોંચતા (એટલામાં ત્યાંના હ૭ કઈ વખત ભગવંત શિશિર ઋતુમાં છાયામાં અનાર્ય લોકે; ગામથી) બહાર નીકળી (ભગ
બેસીને ધ્યાન ધરતા હતા. વંતને) મારતા (અને કહેતા કે.) અહીંથી પણું હ૮ ઉનાળામાં તાપની સામે ગોવાળની પેઠે ઉભછે. ચાલ્યો જા.
ડક [ઉકુટુક] આસને બેસી આતાપના લેતા હતા. ૮૧ તે લાઢ દેશમાં ઘણું (કે) (ભગવંતને) લા- ૯૯ હવે, લૂખા ચેખા, મંથુ અને અડદ-કુલ્ચા વડે
કડીથી, મૂઠિથી, કુંતાની ધારથી, પત્થરથી કે નિર્વાહ કરતા હતા. મારી મારીને આક્રંદ કરતા.
૧૦૦ આઠ મહિના સુધી ભગવંતે એ ત્રણ વસ્તુઓને ૨ (ત્યાં ભગવંતના શરીરનું) માંસ [હતપૂર્વ પ્રતિસેવી કાલનું યાપન કર્યું હતું. છેદાયું હતું.
૧૦૧ કઈ વખત અડધા માસ અથવા માસ સુધી પણ ૮૩ કઈ વખત કાયને આક્રમીને પરિષહ દ્વારા (લેકે ભગવતે પાણી વિના ચલાવ્યું હતું. ભગવંતને) હેરાન કરતા.
૧૦૨ વળી બે માસ કરતાં વધારે વખત સુધી અથવા ૮૪ અથવા ધૂળથી ઢાંકી દેતા તેમના ઉપર ધૂળ છ માસ સુધી પણ ભગવતે વિહાર કર્યો હતો. ઉડાડતા,
(મારા ધારવા પ્રમાણે ચાલ્યા કર્યું હતું.)
| SR No. | 536263 |
| Book Title | Jain Yug 1926 Ank 01 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1926 |
| Total Pages | 88 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 9 MB |