________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
“ તે મારા દિયરને તારા જેની સામે બેલા ઉશ્કેર્યો હતો અને આજે ડાહી ડાહી વાતે કરવા નીકળી છે ?”
મોટી બા ! તમારા સુમન અને જાગુના સેગન ખાઈને કહું છું કે મેં તમારા દિયરને મેટા ભાઈ સામે ન બોલવા સમજાવ્યા છે.”
તારું કહેવું હું બધું સાચું માની લઉં એવી ભળી તું મને ન જાણતી, હે ?”
દેરાણી તે જેઠાણીનાં આવાં વચન સાંભળી ડઘાઈ ગઈ, એટલામાં જ બહારથી દોડતા આવ્યા અને બેલ્યો :
નાની બા ! નાની બા, મને બહુ ભૂખ લાગી છે. કંઈ ખાવાનું આપે છે.” દેરાણીએ જગુને વહાલ કર્યો અને ખાવાનું દેવા જગુને રસોડામાં લઈ જતી હતી ત્યાં તો જેઠાણુએ જગુની પાંખડી પકડી ને એ અને બેલી :
ખબરદાર, જે નાની બા” નાની બા' કહ્યું છે તે હું મરી નથી ગઈ તે જ્યારે ને ત્યારે નાની બા” નાની બા'નાં રટણ કર્યા કરે છે ?”
આમ નંદુએ મૂકેલ ઊંબાડિયામાંથી આગને ભડકે સરજાયે અને એ જ રાત્રે બંને ભાઈએ વચ્ચે ફરી એક વાર જોરદાર વાગ્યે જાગ્યું અને પછી એકબીજાના રહેવાના તેમજ રસોઈ પાણીના પણ ભાગલા પડી ગયા.
જે ઘરમાં આનંદ અને કિલેલ-ભર્યું વાતાવરણ હતું ત્યાં સુમસામ વાતાવરણ છવાઈ ગયું.
નિર્દોષ દેરાણીની આંખમાંથી આંસુડાં સુકાતાં નથી. જગુને એની નાની બા વગર ગોતું નથી. નાનીને ઘડી ઘડી જ યાદ આવ્યા કરે છે, પણ જમુને નાની બા પાસે જવાની સખત મનાઈ કરવામાં આવી છે. જગુના બાલ-માનસ પર આવા આકરા ફરમાનની માઠી અસર થઈ છે. ખાવાપીવાનું સાવ ઓછું થઈ ગયું અને એનું શરીર દહાડે હાડે ઘસાવા લાગ્યું.
સુમન, નાગુ અને જગુ તે પિતા વચ્ચે થયેલી તકરાર કયારનાએ ભૂલી ગયાં છે, પરંતુ હવે તે જગુને સુમન તથા જાગુ સાથે બેસવાની પણ મનાઈ કરવામાં આવી છે. ત્રણેય બાળકે એકબીજાં સામે કરુણામય નજરે જોતાં ખૂબ મૂંઝવણ અનુભવવા લાગ્યાં. કૌટુ બિક સંસારની આ અનોખી લીલામાં ત્રણેય બાળકે દિશાશૂન્ય બની ગયાં.
ને તે હવે ધીમે તાવ પણ લાગુ પડે છે અને કેઈ દવા લાગુ પડતી નથી. ચાર ચાર ડિગ્રી તાવ આવે ત્યારે ધેનમાં કે ઘેનમાં નાની બાના નામનું રટણ કરવા મ. સુમન અને જાપુએ એની નાની બાને વાત કરી કે જગુ “નાની બા' “નાની બા” બેલ્યા કરે છે એટલે નાની બા મેટી બાના ખંડમાં જમુને જોવા નીકળી ત્યાં તે જેઠાણીને બેલતાં સાંભળી ત્યાં જ થંભી ગઈ.
ખબરદાર, જે નાની બા” “નાની બા’ કર્યું છે તે. પડઘો રહે છાને માને.અને દેરાણી રડતી રડતી પિતાના ખંડમાં પાછી ચાલી ગઈ.
ચોથે દિવસે જગુને તાવ તે ઊતરી ગયે, પણ એકદમ તાવ ઊતરી જવાથી એને ખૂબ જ અશક્તિ આવી ગઈ. આંખ બંધ કરી જગુ પડ રહે. કોઈ બોલાવે છે અને ખેલી વિચિત્ર હાવભાવથી એમની સામે જોઈ રહે અને તરત જ અર્ધ બેભાન અવસ્થામાં સરી પડત.
સેમચંદ અને એની વહુ હવે મંઝાયાં કે છોકરો આમ કેમ કરે છે ! નથી ખાઈ શકતો, નથી પી શકો અને દિવસે દિવસે નબળો પડતે જાય છે. પથિક]
ડિસેમ્બર/૧૯૯૩
For Private and Personal Use Only