Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
www.kobau
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
કર્યું હતું. એથી એમને પાંચ સંતાન (૧) પહાડ ગઇ, (૨) ફરસંગજી, (૩) પરતાપબાં (જેએનું લગ્ન સુથ-હાલનું સંતરામપુરના રાણજી સાથે થયું હતું) (૪) વખતબા, (૫) જેરા. આમ જોરાજી સૌથી નાના કવર હતા, પરંતુ ઘણા જ બહાદુર અને શક્તિશાળી હતા. ઊંચવાણના યુદ્ધમાં એમણે ઘણું જ પરાક્રમ બતાવ્યું અને બંગાળખાનને વધ એઓએ કર્યો. આમ કરવા જતાં એ ઘણા જ ઘાયલ થયેલા. યુદ્ધની જગ્યાએથી પૂર્વ તરફ ઘાયલ હાલતમાં જ ભાગ્યા. હાલ જ્યાં શ્રી અભયસિંહ કિશોરસિંહ ઠાકોર(લેખકના પિતાજી)નું ખેતર આવેલું છે ત્યાં આગળ ઢળી પડ્યા, ત્યાં જ પ્રાણ છોડ્યો. એઓની યાદમાં આ ખેતરનું નામ “જેરાવાળુકે ઝેરાવાળું રાખ્યું
બંગાળીખાનનું મૃત્યુ થવાથી ઊચવાણુની હિંદુ પ્રજા ગભરાઈ ગઈ. હવે એએને કાળ નિશ્ચિત રીતે આવે લાગ્યા. ખેડા જિલ્લા બાજુનાં બાર ગામના મલેક અને ઉદલપુર મલેક એને જીવતા નહિ મૂકે એવી આશંકા હતી તેથી ગામના પટેલે અને બીજી પ્રજાએ લકર રાજસંગજીને હવે ચવાણ જ રહી જયા અને એમનું કાયમી રક્ષા કરવા વિનંતી કરી. રાજસંગજીએ પિતાના ભાઈઓમાંથી અથવા પિતાના દીકરાઓ માંથી કોઈને મૂકતા જવાની વાત કરી, પરંતુ ગામલોકે એટલા ગભરાયેલા હતા કે એઓ રાજસંગજી સિવાય કેઈને પણ ઊંચવાણુમાં રાખવા તૈયાર ન હતા. એને એમની ઉપર જ વિશ્વાસ હતા, આથી રાજ સંગજીએ પોતાના ભાઇ સરદારસંગજીને સાંગાલગાદી ઉપર બેસાડી ભાઈ જિતસંગજીને પણ સગાલ રાખ્યા, જ્યારે પોતે તથા બચેલા બંને દીકરાઓ પહાડસંગજી અને ફતેસંગજી સાથે 'ચાણ જ રહેવા નિર્ણય કર્યો. જેરાજીના પુત્ર બાધરજીને પણ સાથે રાખ્યા.
ચવાણ ગામ મહી નદી અને કૂણુ નદીના સંગમ ઉપર હતું તેથી પૂરને હંમેશાં ભય રહેતે તેમજ મલેકાનાં ગામ નજીકમાં હતાં તેથી એ તરફની પણ ભય રહેતા, આ કારણથી મૂળી ગામથી પૂર્વ તરફ બે ત્રણ કિલોમીટરના અંતરે કૂણુ નદીના ઉત્તર કિનારે ઊંચા ટેકરા ઉપર ગામે ફરીયા વસાવ્યું. “ચવાપાનામને બદલે નવું નામ ‘ટી બા' રાખ્યું. હાલમાં એ પંચમહાલ જિલ્લાના ગોધરા તાલુકામાં આવેલું છે.
ગામની ચારે બાજુ કાંટાળી વેલ જેની વનસાથી કાંકરતે કોટ બના હતા. આ વનસ્પતિ વિલની જેમ એવી છવાઈ જાય છે કે એમાંથી પસાર થવું મુર કેલ બને. (ગામના " વિકાસ સાથે , કકરને કટ રહ્યો નથી, પણ કંઈક જગ્યાએ એના અંશ મેજૂદ છે.) ગામમાં જવા આવવા માટે બે દરવાજ રાખવામાં આવ્યા હતા. મુખ્ય દરવાજો ઉત્તર તરફ રાખવામાં આવ્યું અને જે જીવી યાદમાં એને “રાજીને ઝાંપો' એવું નામ આપવામાં આવ્યું. હાલ આ ઝાંપે પ્રાથમિક શાળા આવેલી છે, જ્યારે બીજો દરવાજો નદી તરફ દાણમાં રાખવામાં આવશે, જેથી નદીએ જવા આવવાની અનુકૂળતા રહે. નદીના સામે કિનારે વિદ્યા ખત્રાનું સ્થાનક બનાવવામાં આવ્યું હતું તે આ ઝાંપાની સામે હોવાથી તેને “વિધ ખત્રીને ઝા” એવું નામ આપ્યું.
જોરાજીના દીકરા બાધરજીને ર્નિવંશ જતાં હાલમાં ટીંબા ગામમાં પહાડસંગજી અને ફસંગજીના વંશજો હયાત છે તેમજ પટેલ બ્રાહ્મણ વાણિયા સુથાર બારેય વાળંદ લુહાર હરિજને તીરઘર ચમાર વણકર પ્રજાપતિ વગેરે અનેક કેમની પ્રજા વસે છે. ગામની વસ્તી આશરે પાંચ હજાર ઉપરની છે. છે. ૧૭, દયાળબાગ, મજલપુર, વડોદરા-૩૯૦૦૧૫ પથિક-દીપભાવાંક-પૂર્તિ ડિસેમ્બર/૧૯૯૧
For Private and Personal Use Only
| SR No. | 535363 |
| Book Title | Pathik 1991 Vol 31 Ank 01 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | K K Shastri and Other |
| Publisher | Mansingji Barad Smarak Trust |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 36 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Pathik, & India |
| File Size | 3 MB |